احمد بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن جامع بن مالک حمیری قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن جامع بن مالك حمیری قمی، (000 – حدود 305ق)محدث شیعی. كنیه او در منابع ذكر نشده است. پدرش «عبدالله بن جعفر حمیری»(م.ب.297ق) از راویان بزرگ شیعه و كاتب امام عصر(احمد بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن جامع بن مالك حمیری قمی) بود كه در 290هجری از قم وارد كوفه شد. برادران او «محمد»(م.ب304ق)، «جعفر» و «حسین» از راویانی بودند كه با امام زمان عجل الله فرجه الشریف مكاتباتی داشتند. وی خود نیز مكاتباتی با آن امام علیه السلام  داشته است. از ولادت و وفات او اطلاعی در دست نیست، اما این اندازه می‏‌دانیم كه وی در اوایل سده چهارم هجری وفات یافته است.  

وی در قم پرورش یافت و با برادران خود هم‏‌بحث بود و به درجه‏‌ای از وجاهت علمی رسیده بود كه با امام عصر مكاتبه می‏‌نمود و آن حضرت جواب او را می‌‏داده است. در منابع رجالی گزارشی از حیات علمی او به چشم نمی‏‌خورد و در منابع حدیثی نیز روایتی از او به ما نرسیده است. بنابراین در اینكه وی نزد چه كسی درس خوانده و چه شاگردانی از او نقل حدیث كرده‏اند، اطلاعی نداریم. هر چند قویاً محتمل است كه وی بخش عمده‏ای از علوم حدیث را نزد پدرش فرا گرفته باشد. از او كتاب یا رساله‏‌ای شناسایی نشده است.