confirmed، مدیران
۳۷٬۲۳۶
ویرایش
احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
|القاب و سایر نام‌ها | |القاب و سایر نام‌ها | ||
|ابوالاسود كاتب كرمانی اصفهانی | |ابوالاسود كاتب • كرمانی • اصفهانی | ||
|- | |- | ||
|زاده | |زاده | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن علویه بن جعفر | '''احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی'''، (212 – 320ق)ابوجعفر. معروف به [[ابوالاسود كاتب]]. محدث، ادیب و شاعر توانمند [[اهلبیت علیه السلام]] و مناقب سرای [[امیرالمؤمنین علیه السلام]] و [[امامان شیعه]] بوده است. هنگامی كه [[قصیده نونیه]] اش را كه معروف به [[الفیه]] و «محبره» است، كامل كرد به بصره آمد و آن را بر «ابوحاتم سجستانی»(شاعر و لغوی معروف) عرضه كرد. [[علامه امینی]] در [[الغدیر]] او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل كرده است. قصیده «محبره» یكی از كم نظیرترین قصائد [[شیعه]] در حق خاندان اهلبیت علیه السلام است. وی در این قصیده به كمك روایات مشهور [[فریقین]]، مناقب [[علی علیه السلام]] را به نظم كشیده و با مخالفان خلافت و منكران [[ولایت]]، احتجاج نموده است. | ||
=معرفی= | =معرفی= | ||
احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی، ابوجعفر. معروف به «ابوالاسود كاتب». | احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی، ابوجعفر. معروف به «ابوالاسود كاتب». [[محدث]]، ادیب و شاعر توانمند اهلبیت علیه السلام. از ندیمان [[احمدبن عبدالعزیز عجلی]](م280ق. حاكم اصفهان). ولادت او در سال 212هجری بود، زیرا هنگامی كه وی «قصیده نونیه» خود را در سال 310هجری تكمیل كرد، 98 سال داشت. وفات او در سال 320هجری و احتمالاً در اصفهان اتفاق افتاده است. از شرح حال او اطلاعی در دست نیست. ولی از آنجا كه وی استاد بسیاری از [[محدثان]] [[قم]] بود، و همچنین از لقب او كه گاهی ملقب به «كرمانی» و زمانی ملقب به «اصفهانی» است، به دست میآید كه وی بیشتر عمر خود را در بلاد [[ایران]] به ویژه [[اصفهان]] به سر برده است. اما گاهی به [[عراق]] میرفته و با علمای آن دیار به خصوص با علمای [[بصره]] دیدار میكرده است. وی شاعر بزرگ اهلبیت علیه السلام و مناقب سرای امیرالمؤمنین علیه السلام و امامان شیعه بوده است. هنگامی كه «قصیده نونیه»اش را كه معروف به «الفیه» و «محبره» است، كامل كرد به بصره آمد و آن را بر [[ابوحاتم سجستانی]](شاعر و لغوی معروف) عرضه كرد. ابوحاتم بر او تحسین كرد و خطاب به مردم بصره گفت: «ای اهل بصره، اصفهانیها بر شما پیروز شدند». آغاز قصیده او چنین است: | ||
* ما بال عینك ثرة الأجفان | * ما بال عینك ثرة الأجفان | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
* (چرا از چشمت این همه سرشك میبارد، چرا گوشه چشمت پر از اشك و مردمك دیدهات بیمار است؟). | * (چرا از چشمت این همه سرشك میبارد، چرا گوشه چشمت پر از اشك و مردمك دیدهات بیمار است؟). | ||
* | * | ||
علامه امینی در الغدیر او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل كرده است. همچنین ابن شهرآشوب در مناقب 213 بیت، و امین در اعیان الشیعه 224 بیت از اشعار او را نقل كردهاند. قصیده «محبره» یكی از كم نظیرترین قصائد شیعه در حق خاندان اهلبیت علیه السلام است. وی در این قصیده به كمك روایات مشهور فریقین، مناقب علی علیه السلام را به نظم كشیده و با مخالفان خلافت و منكران ولایت، احتجاج نموده است، مخصوصاً تفسیر كلمه | [[علامه امینی]] در [[الغدیر]] او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل كرده است. همچنین [[ابن شهرآشوب]] در [[مناقب]] 213 بیت، و امین در [[اعیان الشیعه]] 224 بیت از اشعار او را نقل كردهاند. قصیده «محبره» یكی از كم نظیرترین قصائد شیعه در حق خاندان اهلبیت علیه السلام است. وی در این قصیده به كمك روایات مشهور فریقین، مناقب علی علیه السلام را به نظم كشیده و با مخالفان خلافت و منكران ولایت، احتجاج نموده است، مخصوصاً تفسیر كلمه [[مولی]] در این قصیده به معنی [[ولایت مطلقه]] علی علیه السلام به صورتی بدیع بیان شده است. | ||
وی در حدیث از | وی در حدیث از [[ابراهیم بن محمد ثقفی]](م283ق) روایت میكند. ثقفی در اصفهان سكونت داشت. گفتنی است [[ابن داود]] در [[رجال]] خود وی را به اشتباه، «رحاله» لقب داده است، زیرا به اعتقاد ابن داود، وی پنجاه بار از [[حج]] به [[غزو]] سفر كرده است، در حالی كه گزارش مذكور در باره [[بشیر بن رحال]] است كه [[نجاشی]] آن را در ترجمه صاحب شرح حال آورده است. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
از شاگردان او بسیاری از محدثان قمی و غیر قمی هستند كه از او روایت دارند مانند: | از شاگردان او بسیاری از محدثان قمی و غیر قمی هستند كه از او روایت دارند مانند: [[محمدبن حسن بن ولید قمی]](م343ق)، [[عبدالله بن حسن مؤدب]]، [[احمدبن یعقوب اصفهانی]]، [[سعدبن عبدالله بن ابی خلف اشعری]](م300ق)، [[حسین بن محمدبن عمران اشعری]]، [[حسین بن محمدبن عامر]] و [[احمدبن ابراهیم بن ابی رافع]]. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
از تألیفات او میتوان الاعتقاد | از تألیفات او میتوان [[الاعتقاد فیالادعیه]]، [[الرسائل المختاره]] و [[قصیده نونیه]] را نام برد «قصیده نونیه»اش را كه معروف به «الفیه» و «محبره» است،. وی 18 كتاب در موضوع [[دعا]] داشته كه اكثر آنها از بین رفته است. | ||
=منابع= | =منابع= | ||