احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

| ؟؟؟

|ابتدا زمان تولد و سپس مکان 

|ابتدا زمان وفات و سپس مکان

|؟؟؟

|؟؟؟

|؟؟؟

احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، (000 – حدود 372ق)ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. ولادت و وفات او به خوبی روشن نیست. پسرش «ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان»(م.ب412ق) و صاحب كتاب «مأه منقبه») از اساتید «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است و نجاشی در 372هجری متولد شده است، بنابراین شاگردی نجاشی نزد فرزندش، نشان می‏دهد كه زمان خود او را درك نكرده بود. از این‏رو می‏توان نتیجه گرفت كه وفات او پیش از 372هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است. همچنین با توجه به تاریخ وفات او، ولادت او را می‏توان در آغاز سده چهارم تخمین زد. پسرش علاوه بر نجاشی، از اساتید «شیخ كراجكی»(م449ق) نیز بوده كه در 412هجری در ایام حج، كراجكی نزد او كتاب «ایضاح دقائق النواصب» را فرا گرفته است. وی خود چنانكه از لقب «قمی» استفاده می‏شود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر می‏آید كه در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. در آنجا با دختر خواهرزاده «جعفر بن قولویه»(م368ق) ازدواج كرد و در كنار تجارت، به فراگیری دانش روی آورد و بخشی از تحصیلات خود را در قم گذرانده است اما در آنجا نماند و راهی بغداد شد و در مجالس درس بغداد شركت جست و در فقه و حدیث تبحر یافت و كتاب‏هایی تألیف نمود. از شخصیت او در منابع رجالی به نیكی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درك قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید»(م343ق) را می‏توان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی روایات او بیشتر از طریق پسرش از او نقل می‏شود، اما «ابوالفتح كراجكی»(م449ق) كه از شاگردان پسرش می‏باشد از او نیز به‏طور مستقیم روایت دارد. همچنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است كه بخشی از احادیث او در كتاب «عیون المعجزات» آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، كتاب دیگری تألیف ننموده است. یكی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی».