احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

تحقیقات ما نشان می‌‏دهد که بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏‌اند. جد اعلای او [[محمد بن عبیدالله اعرج]] از [[اصحاب]] [[امام صادق علیه السلام|امام جعفر صادق]] بود که اهل یکی از روستاهای نزدیک [[مدینه]] به نام «جوانیه»(به فتح جیم و تشدید واو) بود و از آنجا به کوفه آمد و در سال 181 [[هجری]] درگذشت و برخی از نوادگان و اعقاب او در [[بغداد]]، [[شام]]، [[خراسان]] و [[طبرستان]] ساکن شدند.  

جد سوم او [[حسن بن محمد بن عبیدالله اعرج]] از کسانی است که [[امام جواد علیه السلام|امام جواد]] در 220هجری برای [[وصیت]] به پسرش [[امام هادی]]، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم علوی جوانی» از اساتید [[شیخ كلینی|شیخ کلینی]](م329ق) بود و دارای کتابی با عنوان [[اخبار صاحب فخ]] است. نوه او «ابوالحسن علی بن حسین بن احمد علوی جوانی» از راویان [[حدیث]] بوده است. به هر حال وی در محیط علم و دانش پرورش یافت و دوران کودکی را در کوفه به سر آورد. سپس به همراه پدرش راهی بغداد شد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت. «شیخ تلعکبری»(م385ق) احادیث اندکی از او روایت نموده و «دعاء حریق» را به ‏طور شفاهی از او شنیده است. از اساتید و شاگردان او کسی در منابع ذکر نشده است. همچنین کتاب یا رساله‌‏ای از او معرفی نشده است.

# شرح اصول کافی، مولی محمدصالح مازندرانی، ج6ص209؛

# عیون اخبار الرضا، ج1ص187، باب کتمان السر، حدیث1؛

# الکافی، ج2ص275 حدیث26، و ج6ص225 حدیث4؛

# مستدرک الوسایل، ج6ص300 شماره6871؛