تفسیر از منظر مفسران و عالمان علوم قرآنی فریقین (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

در تمثیلی می‌توان عناوین چهار گانه مذکور را بدینگونه تبیین کرد که: مبانی بمنزله زیربنا و سنگ زیرین ساختمان بوده و قواعد همانند ستونهائی است که برروی آن‌ها قرار گرفته است. مناهج نیز بمنزله شیوه‌هائی است که معمار در نقشه خویش جهت بنای ساختمان عمل می‌کند و مسائل نیز بمنزله اموری است که برروی ستونها قرار نمی‌گیرد.  

فرق این دو آن است که در تفسیر بحث از مدلول ظاهری لفظ می‌شود در حالی که در تاویل مراد واقعی الفاظ و معانی که الفاظ در آن‌ها ظهور ندارد مورد بحث قرار نمی‌گیرد.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم ج 1ص176</ref>  

در اصطلاح مفسران و عالمان علوم قرآنی تعاریف مختلفی برای تفسیر بیان شده است که می‌توان همه آن‌ها را بدین تعریف جامع بر گرداند که: تفسیر عبارتست از تبیین کلمات و جملاتی که نوعی ابهام در آن‌ها وجود دارد بنابر این، تبیین و توضیح معانی کلماتی که واضح می‌باشد تفسیر نخواهد بود.

از منظربرخی دیگر تفسیر، علم به نزول ایات و مسائل مرتبط با آن و نیز علم به اسباب و شان نزول، مکی و مدنی، محکم و متشابه و نظائر آن می‌باشد و از منظر ابوحیان تفسیر علمی است که در آن اموری نظیر چگونگی تلفظ کلمات قرآنی و معانی آن و نیز ترکییات گوناگونی که بحسب آن‌ها معانی نیز متعدد می‌گردد مورد بحث قرار نمی‌گیرد.<ref>الاتقان ج 2ص462</ref>   

بنابراین تبیینی که ازایات قرآن توسط مفسر ذکر می‌گردد و افراد عادی از فهم آن عاجزند نسبت به معانی اولیه الفاظ نبوده بلکه مربوط به معانی حقیقی واژه‌ها و تراکیبی است که نوعی ابهام در آن‌ها وجود دارد نظیر لوح،عرش،ملائکه،جن،صفات الهی،جنت،دوزخ و....

2-در معنای اصطلاحی تفسیر هر چند بین اعلام فریقین تفاوتهائی وجود دارد اما از منظر مشهور آنان تفسیر عبارتست از: تبیین کلمات و جملاتی که نوعی ابهام در آن‌ها وجود دارد. بنابر این، بیان و توضیح معانی کلماتی که واضح می‌باشد تفسیر نخواهد بود.