۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'آنها' به 'آنها') |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
=سیره رفتاری زید= | =سیره رفتاری زید= | ||
زید در میان خانوادۀ خود، خوش رو و خندان و در میان مردم، خویشتندار و آرام بود<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، پیشین، ج2، ص127 و العسقلانى، احمد بن على بن حجر(م 852)؛ الإصابة فى تمییز الصحابة، مصصح عادل احمد عبد الموجود و على محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولى، 1415/1995، ج2، ص492.</ref>. به علت نزدیکی و همراهی زید با پیامبر، زید تحت تاثیر رفتار پیامبر قرار گرفته بود و سعی میکرد که افعال و کردار پیامبر را انجام دهد. وی با مردم بسیار مهربان بود و با | زید در میان خانوادۀ خود، خوش رو و خندان و در میان مردم، خویشتندار و آرام بود<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، پیشین، ج2، ص127 و العسقلانى، احمد بن على بن حجر(م 852)؛ الإصابة فى تمییز الصحابة، مصصح عادل احمد عبد الموجود و على محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولى، 1415/1995، ج2، ص492.</ref>. به علت نزدیکی و همراهی زید با پیامبر، زید تحت تاثیر رفتار پیامبر قرار گرفته بود و سعی میکرد که افعال و کردار پیامبر را انجام دهد. وی با مردم بسیار مهربان بود و با آنها با ملاطفت برخورد میکرد. او از هوش و ذکاوت بالایی برخوردار بود. تلاوت قران را دوست میداشت و قرائت او همراه با تدبر و تفکر بود. به اقامه [[نماز جماعت]] در [[مسجد]] اهتمام میورزید و فرزندانش را به این امر سفارش میکرد<ref>سیوطی، جلال الدین؛ تنویر الحوالک شرح علی موطأ مالک، بیروت، دارلندوه، بی تا، ج22، ص179.</ref>. | ||
واقدی میگوید: از عبدالرحمن بن ابىزیاد شنیدم که میگفت، شنیده است که زید بن ثابت شب هفدهم [[رمضان]] را احیا مىگرفت و صبحگاهان نشان بیدارى بر چهره وى نمودار بود و مىگفت: «صبحگاه این روز خدا حق را از باطل جدا کرد و اسلام را عزیز کرد و قرآن را نازل فرمود و سران کفر را ذلیل کرد و جنگ بدر در [[روز جمعه]] بود<ref>طبرى، محمد بن جریر؛ تاریخ طبرى، پیشین، ج3، ص944.</ref>.» | واقدی میگوید: از عبدالرحمن بن ابىزیاد شنیدم که میگفت، شنیده است که زید بن ثابت شب هفدهم [[رمضان]] را احیا مىگرفت و صبحگاهان نشان بیدارى بر چهره وى نمودار بود و مىگفت: «صبحگاه این روز خدا حق را از باطل جدا کرد و اسلام را عزیز کرد و قرآن را نازل فرمود و سران کفر را ذلیل کرد و جنگ بدر در [[روز جمعه]] بود<ref>طبرى، محمد بن جریر؛ تاریخ طبرى، پیشین، ج3، ص944.</ref>.» |