نتایج جستجو

او با معاصر هم‏وطنش «ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری» (م362ق) معروف به «ابراهیم مزکی» و استاد حاکم نیشابوری (م405ق) مشترک است. از «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر

ابوعبدالله حجاج، محدث شیعی|در قرن چهارم. نام او در منابع به صورت «ابوعبدالله حجاج» یا «ابوعبدالله بن حجاج» آمده است. ابوعبدالله حجاج، ابوعبدالله. محدث

ابوعبدالله بقال، محدث شیعی. نام او در منابع به‏ طور کامل ذکر نشده است. تنها شیخ طوسی در رجال خود از کنیه و لقب او یاد نموده است. وی از شاگردان محمد بن

حارث بن سعید بن حمدان بن حارث بن لقمان عدوی تغلبی، ابوفراس حمدانی از شعرای شیعه است. حارث بن سعید بن حمدان بن حارث بن لقمان عدوی تغلبی، ابوفراس حمدانی

شاهد مطلب آن است‏ که برخی از شاگردان او مانند «احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری» و «ابوسعید نسوی» اهل نیشابور و سرخس هستند. از زندگی و حیات علمی او اطلاعی

شاذان نیشابوری و عبدالله بن حمدویه بیهقی کسب فیض نموده است. از شاگردانش کسی جز محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی شناخته نشده است. فضل بن شاذان نیشابوری نیشابور

ابوعبدالله محمد بن علی بن عمر بن حسين بن مصباح حسنی سريفی معروف به ابن‌ عسکر ، قاضی‌، مورخ‌ و صوفی‌ مراکشی‌ است. وی‌ در سال 936 هجری در شفشاون‌ (شهری‌

فضل بن شاذان بن خلیل اَزْدی نیشابوری متکلم و فقیه مذهب امامیه بود. طوسی او را در شمار اصحاب امام هادی (علیه‌السلام) آورده است. وی در بغداد از مشایخی چون

احمد بن محمد بن قاسم کوفی محاربی، محدث شیعی در اواسط قرن چهارم هجری. پدرش ابوعبدالله محمد بن قاسم محاربی (م.ح324ق) از راویان برجسته کوفه بوده و در پرورش علمی

اساتید او نیز هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏‌شود. از شاگردان او ابوحازم نیشابوری (استاد شیخ طوسی) و فرزندش ابوالقاسم صرام هستند که مدت زیادی نزد او درس

او می‌زیسته‏‌اند و همین اسم را داشته‏‌اند خلط می‏‌شود. استاد مشهور او ابوعبدالله حسین بن علی است. از شاگردان معروف ایشان ابوطالب یحیی بن حسین بن هارون

منابع ذکر نشده است، اما در بسیاری از موارد، شخصی به همین نام با کنیه «ابوعبدالله» وارد شده که احتمالا وی با شخصیت مورد بحث، متحد است. زیرا با بررسی‌های

آنجا استادان متعددی دیده تا این‌که خود به مقام استادی رسید. استادان او ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی، عبدالصمد بن علیو احمد بن جعفر مالکی هستند. از شاگردان

بن محمد بغوی» (م317ق)، «یحیی‌بن محمد بن صاعد» (م318ق) و «یوسف بن یعقوب نیشابوری» (م.ب320ق) هستند. وی در بغداد شاگردان زیادی تربیت نمود که از جمله آنها

شد. "الشیخ حارث الضاری فی ذمة الله"، الجزیرة. ، مؤرشف من الأصل فی 29 یونیو 2017، اطلع علیه بتاریخ 12 مارس 2015. سیرة حیاة الشیخ الدکتور حارث سلیمان الضاری

شیخ طوسی بوده است. از معاصران او ابوجعفر محمد بن علی شیبانی (استاد حاکم نیشابوری) و محمد بن سلیمان کوفی (صاحب کتاب مناقب) هستند که مشترکا از ابن حازم غفاری

دهه چهارم قرن سوم هجری(حدود 240ق) روی داده است، زیرا کهن‏ ترین استاد او «ابوعبدالله احمد بن حسن بن فضال»(م260ق) است بنابراین وی در زمان وفات این استادش از

اندکی باقی مانده که آنها را از استادان خود ابوالحسن علی بن احمد عقیقی و ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل نقل کرده است. مضامین روایات او درباره تشرف سی تن

نمانده تا بتوان بدینوسیله اساتید او را شناسایی کرد. از شاگردان او تنها ابوعبدالله محمد بن احمد صفوانی را می‌شناسیم که نزد «شیخ کلینی» و علی بن ابراهیم قمی

به فراگیری ادبیات و حدیث اشتغال یافت. سپس به بغداد آمد و مدتی از محضر ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری (م323ق) بهره برد و آموخته‏‌های ادبی خود را تکمیل کرد