تاریخ سجاره بانتن
تاریخ سجاره بانتن (Sejarah Banten) یک تاریخ‌نگاری به زبان جاوه‌ای از چگونگی گرایش مردم اندونزی به اسلام است.
مستندات تاریخ بانتن
نسخه‌های خطی تاریخ ثبت این وقایع و تحول به ترتیب زمانی به اواخر قرن ۱۹ برمی‌گردد، هرچند دو نسخه خطی وجود دارد که معروف است از روی متون اصلی در دهه‌های 30 و 40 قرن 18 نوشته شده‌اند.
اعتبار تاریخ بانتن
به دلیل کمیاب بودن و محدودیت‌های سوابق بزرگ تاریخی، تاریخ بانتن یکی از روایات اسطوره‌ای تاریخ اندونزی به شمار می‌آید که محققان برای کمک به آنها برای روشن کردن چگونگی گسترش اسلام در اندونزی به‌عنوان دینی که از قرن ۱۶ در مجمع الجزایر اندونزی حاکم بوده است به واقعیت‌ها پی می‌برند.
ابهام در تاریخ بانتن
مانند تاریخ جاوه ("Babad Tanah Jawi")، تاریخ بانتن حاوی رویدادهای سحر و جادویی است، با این حال گرایش به اسلام به طور خاص ذکر نشده است و همچنین به چگونگی آداب و رسوم گرایش به اسلام از قبیل اعلام رسمی اسلام یا تاریخ آغاز ختنه نمودن اشاره‌ای نشده است.
داستان سانن‌گیری
بر اساس تاریخ بانتن، اسلام تا قرن ۱۸ جاوه رسوخ نیافته بود. اما یک روحانی خارجی به نام مولانا اوسلام به فلمبان در شرق جاوه آمد. دختر یکی از فرمانداران بالامبانگان به شدت بیمار بود، اما زمانی بهبود یافت که مولانا اوسلام دانه فوفل را برای جویدن به او داد. به مولانا اوسلام پیشنهاد ازدواج با این دختر داده شد و این ازدواج انجام شد، اما وقتی شاهزاده خانم از گرویدن به اسلام خودداری کرد، مولانا اوسلام با او متارکه کرد.
هنگامی که مولانا اوسلام بالامبانگان را ترک کرد، شاهزاده خانم از او باردار بود. پس وقتی پسرش به دنیا آمد او را در جعبه‌ای نهادند و به دریا انداختند مانند داستان حضرت موسی همان گونه که در انجیل و در سوره یونس در قرآن مقدس نشان آمده است. در گرسیک جعبه از دریا گرفته شد و کودک بر اسلام بزرگ شد. او تبدیل به اولین سونان‌گیری شد.
می‌توانید ببینید:
منابع
Ricklefs, M.C. (1991). A History of Modern Indonesia since c.1300, 2nd Edition. London: MacMillan. صفحات p.3. ISBN 0-333-57689-6.