میرزا هاشم آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

|۱۲۷۸هجری شمسی • روستای پردمه • لاریجان آمل مازندران • ایران

در یکی از روزهای سال 1322 ق<ref>یا حدود 1323 ق (گنجینه دانشمندان 2/53) .</ref> (1278 ش) در دامنه زیبا و پرطراوت کوههای سربه فلک کشیده «البرز» در روستای «پردمه» [[لاریجان]] در هفتاد کیلومتری شهر [[آمل]] در خانه ساده مرحوم میرزامحمد، کودکی به دنیا آمد که دست تقدیر زعامت و مرجعیت را برایش رقم زده بود.

دوران کودکی را در دامان پاک پدر و مادر باتقوایش پشت نهاد و پس از فراگیری قرآن و تحصیلات ابتدایی، با استعداد سرشاری که داشت و عشق به تحصیل علوم دینی که او را از خود بیخود کرده بود به فراگیری ادبیات عرب و مقدمات علوم نزد مرحوم آقا سید تاج و آقا شیخ احمد آملی پرداخت و تا مرحله سطوح را در همان شهر فراگرفت<ref>همان کتاب.</ref>.

او سیزده ساله بود (1334 ق) که برای ادامه تحصیل به حوزه پر رونق [[تهران]] عزیمت کرد و به [[مدرسه علمیه سپهسالار]] که زیر نظر مرحوم آیت‌الله [[شهید]] [[سیدحسن مدرس]] اداره می شد شتافت و مورد توجه و عنایت ویژه آن بزرگوار قرار گرفت و این همه 12 سال به طول انجامید.

«...تا سیزده سالگی در آمل بودم و بعد به تهران آمدم، جوان غریبی در شهر بودم. نزد مرحوم استاد شیخ حسین نوائی برخی علوم عربی را فراگرفتم و در مدرسه سپهسالار سکونت داشتم. این مدرسه بسیار نامنظم بود، پس از مدتی مرحوم مدرس عهده دار مدیریت آنجا شد و تمام آقازاده هایی را که اهل کار و تدریس نبودند از مدرسه اخراج کرد و امتحانات سختی را برای ورود به مدرسه قرار داد. وقتی به من برخورد، فرمود: چه میخوانی؟ گفتم: اسفار می خوانم . تعجب کرد و پرسید: تو با این سن اسفار می خوانی؟ گفتم: بلی، وقت امتحان روشن می شود . او از من امتحان گرفت و من خیلی خوب از عهده برآمدم. از آن به بعد مورد توجه مرحوم مدرس قرار گرفتم و حجره مناسبی به من داد که به تنهایی از آن استفاده می کردم و ماهی پنج تومان هم برایم مقرری تعیین کرد و به خادم مدرسه هم گفته بود تا در شستن لباسها و تهیه خوراک به من کمک کند.

از اساتید معظم له در تهران می توان از مرحوم میرزا محمدرضا فقیه لاریجانی و حاج سیدمحمد تنکابنی، مرحوم میرزا یدالله نظرپاک، مرحوم آقاشیخ محمدعلی لواسانی و میرزا طاهر تنکابنی و آیت‌الله حاج [[میرزا ابوالحسن شعرانی]] و آیت‌الله شیخ [[محمدعلی شاه آبادی]] نام برد. وی کتاب‌های شوارق، منظومه، اشارات و اسفار را از مرحوم نظرپاک و مرحوم میرزا طاهر تنکابنی، و [[شرح لمعه]] و قوانین را از نزد میرزا عبدالله غروی آملی و سطوح عالی را از فقیه لاریجانی و سیدمحمد تنکابنی آموخت<ref>گنجینه دانشمندان 2/ 53.</ref>.

=عزیمت به حوزه علمیه قم=

 

آیت‌الله آملی پس از پشت سر نهادن سطوح عالیه، در سال 1345 ق (1305 ش) برای بهره وری از خرمن فیض آیت‌الله العظمی حایری به [[قم]] آمد و در درسهای [[فقه]] و اصول [[آیت‌الله مؤسس]] و در کنار آن به درس آیات عظام: حجت کوه‌کمری، شاه آبادی و حاج شیخ محمدعلی حایری قمی حاضر شد و در مدت شش سال از محضر آنان بهره ها برد و مبانی علمی خویش را استوار ساخت. او در این مدت فقه، اصول، [[رجال]]، [[حدیث]]، [[فلسفه]] و [[عرفان]] را نیک آموخت و این درسها را با حضرات آیات: [[سیدمحمد محقق داماد]]، [[سید یحیی یزدی]] و [[حاج میرزا حسن یزدی]] به مباحثه نشست.

مرجع فقید در سال 1351 ق، پس از اخذ اجازه [[اجتهاد]] از دو استاد بزرگوارش آیت‌الله حایری و [[آیت‌الله حجت]]، برای بهره وری از محفل پررونق درسی بزرگان حوزه نجف و جستجو از آراء و مبانی اصول رهسپار آن دیار شد و پس از زیارت مرقد مطهر باب علم نبوی [[امیرالمؤمنین]] [[علی(ع)]] و طلب توفیق از آن حضرت، در مدرسه بزرگ آخوند سکنی گزید و در درس فقه و اصول آیت‌الله [[سیدابوالحسن اصفهانی]] حاضر شد و ابواب [[طهارت]]، [[حج]] و [[بیع]] را از ایشان فراگرفت . و همزمان در درس‌های آیات عظام: نائینی و آقاضیاء عراقی نیز شرکت جست و علاوه بر درس اصول، ابواب فقهی صلاة، اجاره، غصب، بیع و قضا را از آقاضیاء عراقی و معاملات را از میرزای نائینی فراگرفت.

«علاقه مرحوم آقاضیاء به ما به حدی بود که تا زمانیکه ما در درس ایشان حاضر نمی شدیم، درس را شروع نمی کردند حتی ما شاگرد خانگی آقاضیاء بودیم، ما در درس ایشان را سر حرف می آوردیم تا بفهمیم مطلب استاد چیست؟<ref>مجله نور علم، ش 53 54، ص .198</ref>»

آیت‌الله آملی در راه نشر و گسترش دانش آل محمدعلیهم السلام از هیچ کوششی فروگذار نکرد، بیش از پنجاه سال به تدریس علوم اهل بیت همت گماشت و در کنار تدریس، به تالیف و تحقیق نیز دست یازید و هماره پیش از تدریس، مباحث طرح شده را به زیبایی نگاشته و پس از آن به القاء درس می پرداخت، که برخی از تألیفات ایشان از رهگذر همین خصیصه اکنون بر جای مانده عبارتند از:

=درگذشت=