بداء: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه «بَداء» اسم مصدر از ماده «بدو» است. <ref>ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه بدو.</ref> این واژه در چند معنا به ‌کار رفته است.1. به معنای آشکار شدن از خفا. <ref>راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، سال ۱۴۱۲قمری، ص۱۱۳.</ref> <ref>المصباح، ج۱–۲، ص۴۰</ref>  

بداء در اصطلاح به معنای آشکار شدن امری از ناحیه خداوند است برخلاف آنچه مورد انتظار بوده‌ است، که در واقع محو اولی و اثبات دومی است و خدا به هر دو حادثه آگاه است.<ref>طباطبایی سید محمد حسین، المیزان، ج۱۱، ص۳۸۱.</ref> علمای شیعه تأکید نموده‌اند بداء درباره خدا به معنای دگرگون شدن اراده او نیست، بلکه این لفظ همانند غضب و رضا در حق خدا استعمال مجازی دارد. <ref>شیخ مفید، تصحیح اعتقادات الامامیه، ص۶۷.</ref>