confirmed
۳٬۹۰۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
=== نفوذ افکار استبدادی === | === نفوذ افکار استبدادی === | ||
یکی از مهمترین آفتهای مشروطه از نظر امامخمینی که ازجمله نکات عبرتآموز این دوره نیز است، نفوذ مستبدان گذشته بود. کسانی که به دلیل ضدیت مشروطهخواهی با منافع آنان، نخست با تظاهر به مشروطهخواهی، با نهضت همراهی کردند و بهتدریج مجلس و قدرت را به دست گرفتند و با کنارزدن چهرههای آگاه و اسلامگرا، نهضت مشروطه را به ضد خود تبدیل کردند.<ref>همان، ۱۸/۱۷۱ و ۲۴۲.</ref> کنارهگیری روحانیت از نهضت نیز به غلبه تدریجی خانها و حاکمان مستبد که با انقلابی شمردن خود و کنارزدن مشروطهخواهان واقعی، به تحکیم پایههای حکومت استبدادی خود پرداختند، کمک کرد<ref> | یکی از مهمترین آفتهای مشروطه از نظر امامخمینی که ازجمله نکات عبرتآموز این دوره نیز است، نفوذ مستبدان گذشته بود. کسانی که به دلیل ضدیت مشروطهخواهی با منافع آنان، نخست با تظاهر به مشروطهخواهی، با نهضت همراهی کردند و بهتدریج مجلس و قدرت را به دست گرفتند و با کنارزدن چهرههای آگاه و اسلامگرا، نهضت مشروطه را به ضد خود تبدیل کردند.<ref>همان، ۱۸/۱۷۱ و ۲۴۲.</ref> کنارهگیری روحانیت از نهضت نیز به غلبه تدریجی خانها و حاکمان مستبد که با انقلابی شمردن خود و کنارزدن مشروطهخواهان واقعی، به تحکیم پایههای حکومت استبدادی خود پرداختند، کمک کرد<ref>همان، ۹/۱۲۴ و ۱۸/۱۹۶.</ref>؛ چنانکه در آن روزها، استبداد به تمام معنای خود، به نام حکومت مشروطه، بر ملت حکومت میکرد.<ref>همان، ۱۵/۳۶۶.</ref> | ||
=== تضعیف روند اسلامی === | === تضعیف روند اسلامی === | ||
امامخمینی که هدف ملت ایران از نهضت مشروطه را دستیابی به استقلال و آزادی در پناه [[اسلام]] میدانست، یکی از عوامل انحراف مسیر ملت در صدر مشروطه را پیگیرینکردن، سکوت و بیطرفی روحانیت و مردم در دوران نهضت ارزیابی میکرد.<ref> | امامخمینی که هدف ملت ایران از نهضت مشروطه را دستیابی به استقلال و آزادی در پناه [[اسلام]] میدانست، یکی از عوامل انحراف مسیر ملت در صدر مشروطه را پیگیرینکردن، سکوت و بیطرفی روحانیت و مردم در دوران نهضت ارزیابی میکرد.<ref>همان، ۱۵/۳۲۸ و ۳۶۶.</ref> از نظر ایشان ترور و حذف روحانیان و رهبران نهضت که بر اسلامیبودن آن اصرار میکردند،<ref>همان، ۷/۴۵۹ و ۱۴/۴۶۴–۴۶۵.</ref> همچنین غفلت علما از حمایت از علمای مشروعهخواه مانند شیخفضلالله نوری که منجر به اعدام وی گردید، عامل شکست اسلام در آن دوره و انحراف مشروطه از آنچه هدف علما بود، شد.<ref>همان، ۱۸/۲۴۸.</ref> تهیشدن ماهیت نظام سیاسی از مبانی مورد نظر نیروهای مذهبی، بهتدریج سکوت و بیتوجهی مردم را نیز به همراه داشت.<ref>شیرمحمدی، درآمدی، ۱۸۸.</ref> | ||
امامخمینی ضمن انتقاد از مجلسهای پس از مشروطه و وصف آنها به مجلس فرمایشی که در راستای اهداف خانها عمل میکردند،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۱۸۰، ۳۳۵–۳۳۶ و ۱۷/۱۵۹–۱۶۰.</ref> در عین حال مجلس اول مشروطه را که به دست محمدعلیشاه به توپ بسته شد، مجلسی خوب شمرده<ref> | امامخمینی ضمن انتقاد از مجلسهای پس از مشروطه و وصف آنها به مجلس فرمایشی که در راستای اهداف خانها عمل میکردند،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۱۸۰، ۳۳۵–۳۳۶ و ۱۷/۱۵۹–۱۶۰.</ref> در عین حال مجلس اول مشروطه را که به دست محمدعلیشاه به توپ بسته شد، مجلسی خوب شمرده<ref>همان، ۱۸/۲۴۳.</ref> که در دورههای بعدی با تهیشدن از روح دینی و مردمی، بهتدریج منشأ اصلی همه انحرافهای دوره مشروطه شد.<ref>همان، ۱۷/۴۶۹.</ref> | ||
=== بروز تفرقه میان رهبران نهضت === | === بروز تفرقه میان رهبران نهضت === | ||
اختلاف نظر میان رهبران روحانی و روشنفکران از یکسو، و بروز تفرقه میان علمای روحانی از سوی دیگر، موجب شد حرکت مردمی مشروطهخواه، به دلیل نبود رهبری واحد آسیبپذیر گردد.<ref>شرق، روزنامه، ۱/۵.</ref> امامخمینی تفرقه و تقسیمشدن به مخالف و موافق (حتی در میان علمای نجف) را از عوامل مهم انحراف نهضت شمرده<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۱۷۰–۱۷۱.</ref> و فرقهگرایی، ایجاد احزاب مختلف و اختلافافکنی در میان این احزاب را نه نشانه رشد سیاسی، بلکه ابزار [[استعمار]] برای رخنه در صفوف انقلابیان ارزیابی کرده است که از بهثمررسیدن مشروطه جلوگیری کرد.<ref> | اختلاف نظر میان رهبران روحانی و روشنفکران از یکسو، و بروز تفرقه میان علمای روحانی از سوی دیگر، موجب شد حرکت مردمی مشروطهخواه، به دلیل نبود رهبری واحد آسیبپذیر گردد.<ref>شرق، روزنامه، ۱/۵.</ref> امامخمینی تفرقه و تقسیمشدن به مخالف و موافق (حتی در میان علمای نجف) را از عوامل مهم انحراف نهضت شمرده<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۱۷۰–۱۷۱.</ref> و فرقهگرایی، ایجاد احزاب مختلف و اختلافافکنی در میان این احزاب را نه نشانه رشد سیاسی، بلکه ابزار [[استعمار]] برای رخنه در صفوف انقلابیان ارزیابی کرده است که از بهثمررسیدن مشروطه جلوگیری کرد.<ref>همان، ۴/۲۳۵؛ ۶/۳۳۷؛ ۷/۱۳۳؛ ۱۲/۲۵ و ۱۸/۴۱۱.</ref> | ||
=== دخالت بیگانگان === | === دخالت بیگانگان === | ||
یکی دیگر از آسیبهای اساسی انقلاب مشروطه، نفوذ بیگانگان بهویژه روس و [[انگلیس]] بود. امامخمینی نقش این دولتها را در انحراف انقلاب مشروطه کاملاً آشکار دانسته و معتقد است این کشورها پس از پیروزی نهضت مشروطه، سعی کردند باآوردن قوانین غربی در تدوین نظامنامه و قانون اساسی، احکام اسلامی را از میدان عمل خارج کنند. روشنفکران غربگرا نیز هماهنگ با بیگانگان و به بهانه ناقصبودن احکام اسلامی، برای تدوین قانون از مجموعه حقوق بلژیکیها کمک گرفتند و تنها برای فریب ملت، بعضی از احکام اسلام را ضمیمه کردند<ref> | یکی دیگر از آسیبهای اساسی انقلاب مشروطه، نفوذ بیگانگان بهویژه روس و [[انگلیس]] بود. امامخمینی نقش این دولتها را در انحراف انقلاب مشروطه کاملاً آشکار دانسته و معتقد است این کشورها پس از پیروزی نهضت مشروطه، سعی کردند باآوردن قوانین غربی در تدوین نظامنامه و قانون اساسی، احکام اسلامی را از میدان عمل خارج کنند. روشنفکران غربگرا نیز هماهنگ با بیگانگان و به بهانه ناقصبودن احکام اسلامی، برای تدوین قانون از مجموعه حقوق بلژیکیها کمک گرفتند و تنها برای فریب ملت، بعضی از احکام اسلام را ضمیمه کردند<ref>همان، ولایت فقیه، ۱۳.</ref> و تحمیل این قوانین بیگانه بر جامعه اسلامی، منشأ گرفتاریها و مشکلات بسیار شد.<ref>همان، ۱۵.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == |