۸۷٬۹۰۶
ویرایش
جارودیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
[[کشّی|کشّی]] می‌نویسد ابوعبداللّه [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق ( | [[کشّی|کشّی]] می‌نویسد ابوعبداللّه [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (علیه‌السّلام)]]، زیاد بن المنذر اعمی ابوالجارود را ملقب به سرحوب کرد (سرحوبیه) و او را از دروغگویان دانست. [[نجاشی|نجاشی]] می‌نویسد که زیاد بن منذر ابوالجارود همدانی الخارقی اعمی کوفی که کور مادرزاد بود از اصحاب ابی جعفر [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد باقر (علیه‌السّلام)]] است. [[مامقانی|مامقانی]] می‌نویسد که زیاد بن منذر ابوالجارود از مردم [[خراسان]] بوده و حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) او را [[سب و لعن|لعنت]] کرد و فرمود: «انه اعمی القلب و اعمی البصر» یعنی او هم از ظاهر و هم از باطن کور است و او را موثق ندانسته و به سختی نکوهش کرده است<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 135 با ویرایش و دخل و تصرف اندک در برخی از جملات.</ref>. | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
جارودیه معتقدند که [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام]]، [[علی بن ابی‌طالب|امام علی]] را به وصف [[امامت]] منصوص کرده است. آنان پس از امامت «[[زید بن علی|زید بن علی بن الحسین]]» قایل به امامت [[محمد بن عبداللّه بن حسن]] بن حسن شدند و بعضی از جارودیه معتقدند که او نمرده یا کشته نشده است، بلکه خروج خواهد کرد. بعضی دیگر «قاسم علوی» صاحب طالقان و [[ری]] و برخی «یحیی بن عمر» صاحب [[کوفه]] را امام می‌شمردند. بیشتر جارودیه مانند دیگر «[[زیدیه|زیدیه]]» معقتدند که هر [[فاطمیان|فاطمی]] که شمشیر برکشد و قیام کند و سپس مردم را به [[دین]] و [[تقوا]] دعوت نماید، او امام است. | جارودیه معتقدند که [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله]])، [[علی بن ابی‌طالب|امام علی (علیه‌السّلام]]) را به وصف [[امامت]] منصوص کرده است. آنان پس از امامت «[[زید بن علی|زید بن علی بن الحسین]]» قایل به امامت [[محمد بن عبداللّه بن حسن]] بن حسن شدند و بعضی از جارودیه معتقدند که او نمرده یا کشته نشده است، بلکه خروج خواهد کرد. بعضی دیگر «قاسم علوی» صاحب طالقان و [[ری]] و برخی «یحیی بن عمر» صاحب [[کوفه]] را امام می‌شمردند. بیشتر جارودیه مانند دیگر «[[زیدیه|زیدیه]]» معقتدند که هر [[فاطمیان|فاطمی]] که شمشیر برکشد و قیام کند و سپس مردم را به [[دین]] و [[تقوا]] دعوت نماید، او امام است. | ||
پیشتر گفته شد که یکی از ائمه «جارودیه» محمد بن عبداللّه بن حسن بن حسن بود و می‌گویند [[ابوحنیفه|ابوحنیفه]] با وی [[بیعت]] کرد. چون این خبر به [[منصور عباسی|منصور خلیفه عباسی]] رسید وی را به زندان انداخت تا از دنیا رفت. بعد از [[مرگ]] محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن، «جارودیه» به امامت محمد بن قاسم بن علی بن الحسین بن علی صاحب طالقان و ری یقین کردند. وی در ایام [[معتصم عباسی|معتصم خلیفه عباسی]] گرفتار زندان شد و از دنیا رفت. پس از وی گروهی از «جارودیه» امامت «یحیی بن عمر» صاحب کوفه را پذیرفتند. او نیز در زمان [[مستعین عباسی|مستعین خلیفه عباسی]] کشته شد و سر او را نزد [[محمد بن عبداللّه بن طاهر]] بردند<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 135 با ویرایش و دخل و تصرف اندک در برخی از جملات.</ref>. | پیشتر گفته شد که یکی از ائمه «جارودیه» محمد بن عبداللّه بن حسن بن حسن بود و می‌گویند [[ابوحنیفه|ابوحنیفه]] با وی [[بیعت]] کرد. چون این خبر به [[منصور عباسی|منصور خلیفه عباسی]] رسید وی را به زندان انداخت تا از دنیا رفت. بعد از [[مرگ]] محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن، «جارودیه» به امامت محمد بن قاسم بن علی بن الحسین بن علی صاحب طالقان و ری یقین کردند. وی در ایام [[معتصم عباسی|معتصم خلیفه عباسی]] گرفتار زندان شد و از دنیا رفت. پس از وی گروهی از «جارودیه» امامت «یحیی بن عمر» صاحب کوفه را پذیرفتند. او نیز در زمان [[مستعین عباسی|مستعین خلیفه عباسی]] کشته شد و سر او را نزد [[محمد بن عبداللّه بن طاهر]] بردند<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 135 با ویرایش و دخل و تصرف اندک در برخی از جملات.</ref>. | ||