۸۷٬۱۹۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'کتاب ها' به 'کتابها') |
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیهالسلام') |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
=مصادیق اهل کتاب= | =مصادیق اهل کتاب= | ||
بررسى آیات مربوط و شأن نزول آنها نشان مىدهد که یهود و نصارا، مصداق روشن اهل کتاب از منظر قرآناند و تورات و انجیل کتاب آسمانى آنان است. قرآن با استناد به نزول تورات و انجیل در زمان بعد از حضرت ابراهیم | بررسى آیات مربوط و شأن نزول آنها نشان مىدهد که یهود و نصارا، مصداق روشن اهل کتاب از منظر قرآناند و تورات و انجیل کتاب آسمانى آنان است. قرآن با استناد به نزول تورات و انجیل در زمان بعد از حضرت ابراهیم علیهالسلام، احتجاج اهل کتاب بر سر یهودى یا نصرانى بودن آن حضرت را نابخردانه خوانده و نفى مىکند: «یاَهلَ الکِتـبِ لِمَ تُحاجّونَ فى اِبرهیمَ وما اُنزِلَتِ التَّورةُ والاِنجیلُ اِلاّ مِن بَعدِهِ اَفَلا تَعقِلون».<ref>سوره آل عمران/3،65</ref> نفى ارزش و بىپایه و اساس خواندن دین و آیین اهل کتاب بدون اعتقاد و عمل به تورات و انجیل نیز به روشنى نشان مىدهد که مصداق مورد اشاره آن، پیروان این دو کتاباند: «قُل یاَهلَ الکِتبِ لَستُم عَلى شَىء حَتّى تُقیموا التَّورةَ والاِنجیلَ و ما اُنزِلَ اِلَیکُم مِن رَبِّکُم...».<ref>سوره مائده/5،68</ref> | ||
اگر اهل کتاب، مصداق دیگرى داشت باید از کتاب آسمانى سومى نیز در کنار تورات و انجیل یاد مىشد. مورد خطاب بودن یهود و نصارا یا یکى از آن دو در همه کاربردهاى اهل کتاب نیز مدعاى یاد شده را تأیید مىکند.<ref>براى نمونه: سوره نساء/4،153، 171؛ سوره مائده/5، 65 ـ 66؛ سوره حشر/59،11</ref>؛ اما اهل کتاب بودن صابئیان و مجوسیان هیچ مستند قرآنى ندارد و فقط یاد کرد آنان در کنار یهود و نصاراست که چنین پندارى را پدید آورده است: «اِنَّ الَّذینَ ءامَنوا والَّذینَ هادوا والصّبِینَ والنَّصرى والمَجوسَ والَّذینَ اَشرَکوا اِنَّ اللّهَ یَفصِلُ بَینَهُم یَومَ القِیمَةِ...».<ref>سوره حج/22،17</ref> | اگر اهل کتاب، مصداق دیگرى داشت باید از کتاب آسمانى سومى نیز در کنار تورات و انجیل یاد مىشد. مورد خطاب بودن یهود و نصارا یا یکى از آن دو در همه کاربردهاى اهل کتاب نیز مدعاى یاد شده را تأیید مىکند.<ref>براى نمونه: سوره نساء/4،153، 171؛ سوره مائده/5، 65 ـ 66؛ سوره حشر/59،11</ref>؛ اما اهل کتاب بودن صابئیان و مجوسیان هیچ مستند قرآنى ندارد و فقط یاد کرد آنان در کنار یهود و نصاراست که چنین پندارى را پدید آورده است: «اِنَّ الَّذینَ ءامَنوا والَّذینَ هادوا والصّبِینَ والنَّصرى والمَجوسَ والَّذینَ اَشرَکوا اِنَّ اللّهَ یَفصِلُ بَینَهُم یَومَ القِیمَةِ...».<ref>سوره حج/22،17</ref> | ||
خط ۱۴۲: | خط ۱۴۲: | ||
پیروى اهل کتاب از راهبان و احبارشان به حدى رسید که در مسائل دینى همانند خداوند از آنان فرمانبردار بودند: «اِتَّخَذوا اَحبارَهُم ورُهبنَهُم اَربابـًا مِن دونِ اللّهِ». (سوره توبه/9،31) | پیروى اهل کتاب از راهبان و احبارشان به حدى رسید که در مسائل دینى همانند خداوند از آنان فرمانبردار بودند: «اِتَّخَذوا اَحبارَهُم ورُهبنَهُم اَربابـًا مِن دونِ اللّهِ». (سوره توبه/9،31) | ||
در روایتى از امام صادق | در روایتى از امام صادق علیهالسلام این آیه به اطاعت بىقید و شرط اهلکتاب از احبار و رهبان تفسیر شده است. آنان هرچه را حلال و حرام مىکردند، از سوى عامه مردم پذیرفته مىشد،<ref>تفسیر عیاشى، ج2، ص86ـ87؛ التبیان، ج2، ص488؛ مجمعالبیان، ج2، ص767.</ref> از اینرو قرآن از اهل کتاب مىخواهد که جز خداوند ربوبیت تشریعى هیچ کسى را نپذیرند: «ولایَتَّخِذَ بَعضُنا بَعضـًا اَربابـًا مِن دونِ اللّه». (سوره آل عمران/3،64) آنان با آن که مىدیدند دانشمندانشان با جعل و تحریف از مردم رشوه مىگیرند از آنان فاصله نگرفتند. | ||
==ناهمدل بودن== | ==ناهمدل بودن== | ||
خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
آنان همه را گمراه و هدایت را تنها در گرو آیین خود مىدانستند: «وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا». (سوره بقره/2،135) البته حقانیت یکدیگر را نیز قبول نداشته، هر یک آیین دیگرى را بىپایه و اساس و فقط آیین خود را بر حق مىخواند:<ref>مجمع البیان، ج1، ص402ـ403؛ املاء ما من به الرحمن، ج1، ص21؛ المیزان، ج1، ص309.</ref> «و قالَتِ النَّصرى لَیسَتِ الیَهودُ عَلى شَىء...». (سوره بقره/2،113) | آنان همه را گمراه و هدایت را تنها در گرو آیین خود مىدانستند: «وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا». (سوره بقره/2،135) البته حقانیت یکدیگر را نیز قبول نداشته، هر یک آیین دیگرى را بىپایه و اساس و فقط آیین خود را بر حق مىخواند:<ref>مجمع البیان، ج1، ص402ـ403؛ املاء ما من به الرحمن، ج1، ص21؛ المیزان، ج1، ص309.</ref> «و قالَتِ النَّصرى لَیسَتِ الیَهودُ عَلى شَىء...». (سوره بقره/2،113) | ||
==پیروى ابراهیم | ==پیروى ابراهیم علیهالسلام از آیین آنها== | ||
با توجه به جایگاه بلند حضرت ابراهیم | با توجه به جایگاه بلند حضرت ابراهیم علیهالسلام به عنوان پدر ادیان توحیدى و آن که خاستگاه اصلى دو دین یهود و نصارا از طریق موسى و پیامبران الهى بوده است، هر یک از دو گروه اهل کتاب مىکوشیدند آن حضرت و نیز دیگر پیامبران برخاسته از نسل او را پیرو آیین خود معرفى کنند: «أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ کَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَ» (سوره بقره/2،140) و براى اثبات ادعاى خود به محاجه با یکدیگر مىپرداختند. (سوره آل عمران/3،65) | ||
قرآن با توجه به این که دین یهود و نصارا پس از ابراهیم | قرآن با توجه به این که دین یهود و نصارا پس از ابراهیم علیهالسلام پیدا شده، ضمن عتاب آنان به سبب چنین ادعا و ستیزى، اعلام کرد که ابراهیم علیهالسلام بر دین یهود یا نصارا نبوده بلکه تابع دین حنیف بوده است: «ماکانَ اِبرهیمُ یَهودِیـًّا ولانَصرانِیـًّا ولکِن کانَ حَنِیفـًا مُسلِمـًا». (سوره آل عمران/3،67) | ||
==برگزیده خدا بودن== | ==برگزیده خدا بودن== | ||
خط ۱۶۵: | خط ۱۶۵: | ||
قرآن در پاسخ آنان آمرزش گناه را تابع اراده حکیمانه خداوند و نه در گرو یهودى یا نصرانى بودن خوانده و مجازات شدن آنها به سبب گناهانشان را دلیل بطلان ادعاى آنان مىآورد: اگر راست مىگویید چرا خداوند شما را به سبب گناهانتان کیفر مىکند: «قل فلم یعذّبکم بذنوبکم بَل اَنتُم بَشَرٌ مِمَّن خَلَقَ یَغفِرُ لِمَن یَشاءُ و یُعَذِّبُ مَن یَشاءُ»؛ (سوره مائده/5،18) همچنین مىگوید: اگر به راستى اولیاى خدا هستید چرا مشتاق مرگ و دیدار خداوند نیستید؛ (سوره جمعه/62،6) گویا اهل کتاب بر اثر برخى جرم ها و گناهانى که به ارتکاب آنها اذعان داشتند، خود را مستحق کیفر دوزخ مىدانستند؛ اما چون خود را دوست و برگزیده خداوند مىشمردند، معتقد بودند تنها چند روزى محدود در آتش دوزخ خواهند ماند.<ref>تفسیر بیضاوى، ج1، ص246.</ref> | قرآن در پاسخ آنان آمرزش گناه را تابع اراده حکیمانه خداوند و نه در گرو یهودى یا نصرانى بودن خوانده و مجازات شدن آنها به سبب گناهانشان را دلیل بطلان ادعاى آنان مىآورد: اگر راست مىگویید چرا خداوند شما را به سبب گناهانتان کیفر مىکند: «قل فلم یعذّبکم بذنوبکم بَل اَنتُم بَشَرٌ مِمَّن خَلَقَ یَغفِرُ لِمَن یَشاءُ و یُعَذِّبُ مَن یَشاءُ»؛ (سوره مائده/5،18) همچنین مىگوید: اگر به راستى اولیاى خدا هستید چرا مشتاق مرگ و دیدار خداوند نیستید؛ (سوره جمعه/62،6) گویا اهل کتاب بر اثر برخى جرم ها و گناهانى که به ارتکاب آنها اذعان داشتند، خود را مستحق کیفر دوزخ مىدانستند؛ اما چون خود را دوست و برگزیده خداوند مىشمردند، معتقد بودند تنها چند روزى محدود در آتش دوزخ خواهند ماند.<ref>تفسیر بیضاوى، ج1، ص246.</ref> | ||
«قالوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ اِلاّ اَیّامـًا مَعدودت». (سوره آل عمران/3،24) این ادعا از سوى یهود مطرح مىشد و آنان مدعى بودند که فقط به مدت 40 روز که بنىاسرائیل در غیاب حضرت موسى | «قالوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ اِلاّ اَیّامـًا مَعدودت». (سوره آل عمران/3،24) این ادعا از سوى یهود مطرح مىشد و آنان مدعى بودند که فقط به مدت 40 روز که بنىاسرائیل در غیاب حضرت موسى علیهالسلام به گوسالهپرستى پرداختند، عذاب خواهند شد؛<ref>جامعالبیان، مج3، ج3، ص297ـ298؛ تفسیر ابى السعود، ج1، ص344.</ref> اما قرآن ادعاى آنان را مردود دانسته، ضمن بیان این نکته که مورد لعن خداوند هستند (سوره مائده/5،60) از جاودانه بودن آنان در آتش دوزخ خبر داده است: «اِنَّ الَّذینَ کَفَروا مِن اَهلِ الکِتبِ والمُشرِکینَ فى نارِ جَهَنَّمَ خلِدینَ فیها».(سوره بینة/98،6) | ||
==انحصارى دانستن بهشت براى خود== | ==انحصارى دانستن بهشت براى خود== | ||
خط ۲۰۹: | خط ۲۰۹: | ||
==دریافت جزیه== | ==دریافت جزیه== | ||
در دوران اقتدار حکومت اسلامى چنانچه اهل کتاب از پذیرش اسلام خوددارى کنند حاکم اسلامى آنان را میان جنگ، کوچیدن از سرزمین اسلامى یا پرداخت جزیه به عنوان مالیاتى ویژه در ازاى مصونیت جان و مال آنان در سایه حکومت اسلامى مخیر مىسازد.<ref>فقه الصادق | در دوران اقتدار حکومت اسلامى چنانچه اهل کتاب از پذیرش اسلام خوددارى کنند حاکم اسلامى آنان را میان جنگ، کوچیدن از سرزمین اسلامى یا پرداخت جزیه به عنوان مالیاتى ویژه در ازاى مصونیت جان و مال آنان در سایه حکومت اسلامى مخیر مىسازد.<ref>فقه الصادق علیهالسلام، ج13، ص53ـ54؛ الجزیة و احکامها، ص52ـ94.</ref> (سوره توبه/ 9، 29) | ||
==جنگ با اهل کتاب== | ==جنگ با اهل کتاب== | ||
خط ۲۱۹: | خط ۲۱۹: | ||
برخى آیات از ایجاد دشمنى و کینه میان نصارا تا روز قیامت خبر داده است: «فَاَغرَینا بَینَهُمُ العَداوةَ والبَغضاءَ اِلى یَومِ القِیمَةِ». (سوره مائده/5، 14) | برخى آیات از ایجاد دشمنى و کینه میان نصارا تا روز قیامت خبر داده است: «فَاَغرَینا بَینَهُمُ العَداوةَ والبَغضاءَ اِلى یَومِ القِیمَةِ». (سوره مائده/5، 14) | ||
و از پارهاى دیگر بدست مىآید که همه اهل کتاب پیش از مرگ عیسى | و از پارهاى دیگر بدست مىآید که همه اهل کتاب پیش از مرگ عیسى علیهالسلام به او ایمان مىآورند: «واِن مِن اَهلِ الکِتبِ اِلاّ لَیُؤمِنَنَّ بِهِ قَبلَ مَوتِهِ...» (سوره نساء/ 4، 159)؛ یعنى یهودیان نبوت او را مىپذیرند و مسیحیان از اعتقاد به الوهیت او دست مىکشند و این بر اساس روایات اسلامى، در زمانى است که مسیح علیهالسلام با ظهور مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف از آسمان فرود مىآید<ref> نمونه، ج4، ص204.</ref> و بساط همه ادیان با جهانى شدن اسلام برچیده مىشود. (سوره توبه/9، 33) از مفهوم این گونه آیات مىتوان نتیجه گرفت که اهل کتاب تا دوران آخرالزمان و ظهور مهدى آلمحمد علیهالسلام همچنان حیات دینى خواهند داشت. | ||