نمایش مبدأ برای ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری

<div class="wikiInfo">[[پرونده:میر صغیر.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|میر صغیر]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری
|-
|القاب
|میر صغیر، آقا میرزا
|-
|زادروز
|۱۱۶۳ق؛
|-
|زادگاه
|ایران -خوانسار
|-
|تاریخ وفات
|سال 1240 ق؛
|-
|محل وفات
|ایران - خوانسار
|-
|مدفن
|ایران - قبرستان پشت بازار قدیم خوانسار
|-
|محل تحصیل
|خوانسار-اصفهان
|-
|محل زندگی
|ایران - اصفهان- خوانسار
|-
|ملیّت
|ایرانی
|-
|برخی از استادان
|سید محمد مهدی بحرالعلوم؛<br>
میرزا محمد مهدی موسوی شهرستانی
محمد مهدی بن هدآیت‌الله موسوی اصفهانی
[[سید علی طباطبایی]] (صاحب ریاض المسائل متوفی ۱۲۳۱)
محمد حسین قزوینی شیرازی
میرزا یوسف بن عبدالفتاح تبریزی؛<br>
|-
|برخی از شاگردان
|میرزا زین‌العابدین(پسرش)؛<br>
و...
|-
|برخی از آثار
|لبس الحریر المحض للنسا حالة الصلوة و الاحرام؛
و...
|-
|دین
|اسلام - تشیع
|-
|}
</div>
'''ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری''' (۱۱۶۳-۱۲۴۰ق) معروف به '''آقامیرزا''' و '''میرصغیر''' از قرن دوازدهم و سیزدهم قمری و از خاندان خوانساری و شاگردان [[سید محمد مهدی بحرالعلوم]] و ابوالقاسم خاتون آبادی.

وی در امور دینی بسیار محتاط بود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند. [[محمد باقر خوانساری]] صاحب کتاب [[روضات الجنات]] از نوادگان اوست.

=نسب=

ابوالقاسم فرزند سید حسین خوانساری بود. جدش ابوالقاسم جعفر بن حسین مشهور به میر کبیر از عالمان نامدار خاندان خوانساری بودند.<ref>خوانساری، خاندان</ref> نسب خاندان خوانساری به امام کاظم(ع) می‌رسد.

=ولادت و درگذشت=

خوانساری معروف به آقامیرزا و میرصغیر در سال ۱۱۶۳ در خوانسار به دنیا آمد.<ref>خوانساری، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ج۲، ص۱۰۵; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ص۲۰۵</ref> خوانساری در ۱۲۴۰ در خوانسار درگذشت و در قبرستان پشت بازار قدیم خوانسار به خاک سپرده شد<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ص۲۰۸
</ref>.
=فعالیت علمی=

ابوالقاسم ابتدا نزد پدرش درس خواند. سپس به اصفهان رفت و سطوح عالی فقه و اصول را نزد عالمان آن شهر فراگرفت.

== استادان ==

خوانساری علاوه بر شاگردی نزد پدر، از شاگردان خاص ابوالقاسم خاتون آبادی مشهور به مدرس بود و پس از اتمام تحصیلات به خوانسار بازگشت.
اجازه روایت خوانساری افزون بر پدر از این علما نیز اجازه روایت داشت:

[[سید محمد مهدی بحرالعلوم]]
میرزا محمد مهدی موسوی شهرستانی
محمد مهدی بن هدآیت‌الله موسوی اصفهانی
سید علی طباطبایی (صاحب ریاض المسائل متوفی ۱۲۳۱)
محمد حسین قزوینی شیرازی
میرزا یوسف بن عبدالفتاح تبریزی

== شاگردان ==

پسرش میرزا زین‌العابدین نزد او درس خواند و از او اجازه روایت گرفت<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۵-۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷،۲۰۸; حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۴،ص۱۱۰۴-۱۱۰۵; روضاتی، ص۹۶-۹۷</ref>.

== آثار ==

رساله‌ای با نام لبس الحریر المحض للنسا حالة الصلوة و الاحرام و حواشی متعددی بر شماری از کتاب‌های فقهی و حدیثی از او برجای مانده است<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷</ref>.

=صفات‌اخلاقی=

خوانساری در امور دینی بسیار محتاط بود و از این‌رو امامت جماعت و مناصب قضا و اِفتا را نپذیرفت. او بسیار متعبدبود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۵;حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ج۴، ص۱۱۰۴</ref>.

فرزندان و نوادگان او نیز از عالمان و اهل فضل بودند. وی جد پدری محمد باقر خوانساری صاحب روضات الجنات است.

== پانویس ==
{{پانویس}}

[[رده:عالمان]]
 
[[رده:عالمان شیعه]]