ضراریه: تفاوت میان نسخه‌ها

| قرن شکل گیری =  

| عقیده =

 

'''ضراریه‏''' پیروان [[ضرار‌بن عمرو‌کوفی|ضرار بن عمرو کوفی]] هستند.

ضرار بن عمرو غطفانی ضبّی کوفی قاضی (م حدود 230 هـ) از فقها و از سران [[معتزله]] بوده که بعدا به جبریه گرویده و فرقه ضراریه به او منسوب است. <ref>ابن‌حزم، علی بن احمد، جمهره انساب العرب، ص249</ref> <ref>ذهبی، محمد‌بن‌احمد، سیر اعلام النبلا، ج10, ص544</ref> ضرار از شاگردان و اصل بن عطا بود و در ادامه با وی مخالفت کرد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاح در عبارات.</ref> و به جبریه گروید<ref>.سید مرتضی، رسائل المرتضی, ج2, ص182.</ref>ابن تیمیه ضراریه را از جَهمیه به حساب آورده است. <ref>ابن تیمیه، الرسالة البعلبکیة، ص391</ref>احمد بن یحیی بن مرتضی و ابوالقاسم بلخی نیز ایشان را از زمره مجبّره محسوب کرده‌اند.<ref>بلخی ابوالقاسم، بیان الادیان، ص85</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص349</ref> ا<ref>حمد بن یحیی بن مرتضی، المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، ص34</ref>

ضرار بن عمرو همه کارها را آفریده خدا می‌دانست و اختیار و استطاعت را پیش از «فعل» و پس از فعل و با فعل جایز می‌شمرد و می‏‌گفت: انسان غیر از حواس پنج‏‌گانه، حس ششمی هم دارد که در روز قیامت خداوند را با آن حس می‌بیند و ماهیت او را در می‌یابد.

این فرقه معتقدند که پس از رسول خدا صلوات الله علیه، «حجت» منحصر به «اجماع» است و آن چه در احکام دین از اخبار آحاد منقول شده است را جایز نمی‌شمرند. به عقیده ضرار، امامت غیر‌قرشی جایز است و اگر قرشی و نبطی هر دو باشند، نبطی را بر قرشی برتری می‌دهد و می‌گوید که چون پیروان نبطی کمترند، پس اگر امام با شرع مخالفت کند، او را می‌توان آسان‌تر خلع کرد. حفص الفرد از بزرگان «مجبره» که ابوعمر کنیه داشت و اهل مصر بود، این عقیده را که در قیامت می‌توان با حس ششم خدا را مشاهده کرد، از ضرار بن عمرو گرفته است. مقریزی در «الخطط» این فرقه را تحت عنوان مجبره که همان «جبریه» و مخالفان «قدریه» باشند آورده است و می‌گوید آنان کسانی بودند که در نفی استطاعت و توانایی از بندگان خدا در افعال شان زیاده‌روی کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 324 با ویرایش و اصلاح در عبارات.</ref> ضرار بن عمرو همچنین در ایمان عموم مسلمانان شک داشته و معتقد بود که ما نمی‌دانیم شاید در باطن آنان، شرک و کفر باشد. <ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص146</ref> <ref>اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص105</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص</ref> 223 <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص339</ref> <ref>شهرستانی محمد، الملل و النحل، ج1، ص82</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص343</ref>