۲۱٬۸۹۸
ویرایش
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' آمیز ' به 'آمیز ') |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''اخوان‌المسلمین لیبی''' از جمله نخستین شاخه‌های اخوان [[مصر]] است که طی سال‌های گذشته با فراز و فرودهای بسیاری همراه بوده است. این شاخه از اخوان‌المسلمین دارای ماهیتی نخبگانی و فرهیخته است و اکثر اعضای جماعت [[اخوان‌المسلمین]] لیبی دارای تحصیلات عالیه هستند، لذا رویکرد غالب تشکیلات اخوان‌المسلمین لیبی برای تحقق اهداف خود بیشتر میل به پارلمانتاریسم و الگوهای مسالمت‌آمیز است. اگرچه، اخوان لیبی در شرایط فعلی که خود را بازنده میدان می‌پندارد، با توسل به [[جنگ نیابتی]] و حمایت از شبه نظامیان درصدد حفظ قدرت خود در دوره آتی است. | '''اخوان‌المسلمین لیبی''' از جمله نخستین شاخه‌های [[اخوان المسلمین|اخوان]] [[مصر]] است که طی سال‌های گذشته با فراز و فرودهای بسیاری همراه بوده است. این شاخه از [[اخوان‌المسلمین]] دارای ماهیتی نخبگانی و فرهیخته است و اکثر اعضای جماعت [[اخوان‌المسلمین]] [[لیبی]] دارای تحصیلات عالیه هستند، لذا رویکرد غالب تشکیلات [[اخوان‌المسلمین]] [[لیبی]] برای تحقق اهداف خود بیشتر میل به [[پارلمانتاریسم]] و الگوهای مسالمت‌آمیز است. اگرچه، اخوان لیبی در شرایط فعلی که خود را بازنده میدان می‌پندارد، با توسل به [[جنگ نیابتی]] و حمایت از شبه نظامیان درصدد حفظ قدرت خود در دوره آتی است. | ||
=سیر تکامل= | =سیر تکامل= | ||
نخستین هسته‌های اخوان‌المسلمین لیبی در دوران پادشاهی [[محمد ادریس السنوسی]] در سال 1949 م توسط 3 تن از عناصر تحت تعقیب اخوان مصر به نام‌های «عزالدین ابراهیم - محمود یونس الشریبنی - جلال‌الدین ابراهیم سعده» که به لیبی پناهنده شده بودند، شکل گرفت. | نخستین هسته‌های [[اخوان‌المسلمین]] [[لیبی]] در دوران پادشاهی [[محمد ادریس السنوسی]] در سال 1949 م توسط 3 تن از عناصر تحت تعقیب [[اخوان المسلمین|اخوان]] [[مصر]] به نام‌های «عزالدین ابراهیم - محمود یونس الشریبنی - جلال‌الدین ابراهیم سعده» که به لیبی پناهنده شده بودند، شکل گرفت. | ||
السنوسی چون شخصاً فردی متدین و از پیروان طریقه‌های صوفیه بود، از حضور آنان در کشورش استقبال کرد، اما این اقدام وی با مخالفت «جمال عبدالناصر» مواجه شد و در واکنش به آن مرز استان رقه در شرق لیبی و غرب مصر توسط دولت جمال عبدالناصر مسدود گردید. با این حال، پادشاه لیبی امکاناتی را نیز جهت انجام امور فرهنگی و تبلیغی در اختیار آنها قرار داد؛ بگونه‌ای که [[عزالدین ابراهیم]] اقدام به برگزاری حلقه‌های درس شبانه در مساجد بنغازی نمود و جوانان لیبیایی را با اندیشه‌های [[حسن البنا]] آشنا نمود. به این ترتیب، پس از اندکی شاگردان وی که با علوم دینی آشنا شده بودند، به اقامه نماز و ایراد خطبه در مساجد سرتاسر این کشور پرداختند.<br> | السنوسی چون شخصاً فردی متدین و از پیروان طریقه‌های صوفیه بود، از حضور آنان در کشورش استقبال کرد، اما این اقدام وی با مخالفت «جمال عبدالناصر» مواجه شد و در واکنش به آن مرز استان رقه در شرق لیبی و غرب مصر توسط دولت جمال عبدالناصر مسدود گردید. با این حال، پادشاه لیبی امکاناتی را نیز جهت انجام امور فرهنگی و تبلیغی در اختیار آنها قرار داد؛ بگونه‌ای که [[عزالدین ابراهیم]] اقدام به برگزاری حلقه‌های درس شبانه در مساجد بنغازی نمود و جوانان لیبیایی را با اندیشه‌های [[حسن البنا]] آشنا نمود. به این ترتیب، پس از اندکی شاگردان وی که با علوم دینی آشنا شده بودند، به اقامه [[نماز]] و ایراد خطبه در مساجد سرتاسر این کشور پرداختند.<br> | ||
=آغاز فعالیت در لیبی= | =آغاز فعالیت در لیبی= | ||
بر این اساس، اولین دفتر [[اخوان‌المسلمین لیبی]] در سال 1954 م و با حمایت‌های شخص پادشاه در این کشور تاسیس شد، اما اندکی نگذشت که با ترور «محیی الدین السنوسی» پسر عموی پادشاه به دست یکی از اعضای اخوان‌المسلمین، کلیه فعالیت جماعت اخوان‌المسلمین در لیبی ممنوع اعلام شد. لذا اعضای این جماعت با انتشار کتب و مجله‌ها سیاسی و دینی به فعالیت‌های زیر زمینی و نامحسوس روی آوردند و تشکیلات اخوان بتدریج رنگ و بوی مخفی به خود گرفت. در اواسط دهه شصت قرن بیستم میلادی اولین تشکیلات پنهان اخوان‌المسلمین لیبی در بنغازی به ریاست [[شیخ فاتح احواص]] فعالیت خود را آغاز نمود. همزمان تشکیلات دیگری در شهر طرابلس آغاز به کار نمود. لازم به ذکر است که در این دوره (1952- 1969) اگرچه هیچ یک از اعضای اخوان بازداشت نشدند، اما فعالیت آنها به شدت توسط سازمان‌های امنیتی رصد و کنترل می‌شد. | بر این اساس، اولین دفتر [[اخوان‌المسلمین]] [[لیبی]] در سال 1954 م و با حمایت‌های شخص پادشاه در این کشور تاسیس شد، اما اندکی نگذشت که با ترور «محیی الدین السنوسی» پسر عموی پادشاه به دست یکی از اعضای اخوان‌المسلمین، کلیه فعالیت جماعت اخوان‌المسلمین در لیبی ممنوع اعلام شد. لذا اعضای این جماعت با انتشار کتب و مجله‌ها سیاسی و دینی به فعالیت‌های زیر زمینی و نامحسوس روی آوردند و تشکیلات اخوان بتدریج رنگ و بوی مخفی به خود گرفت. در اواسط دهه شصت قرن بیستم میلادی اولین تشکیلات پنهان اخوان‌المسلمین لیبی در بنغازی به ریاست [[شیخ فاتح احواص]] فعالیت خود را آغاز نمود. همزمان تشکیلات دیگری در شهر [[طرابلس]] آغاز به کار نمود. لازم به ذکر است که در این دوره (1952- 1969) اگرچه هیچ یک از اعضای اخوان بازداشت نشدند، اما فعالیت آنها به شدت توسط سازمان‌های امنیتی رصد و کنترل می‌شد. | ||
=سیاست قذافی گریبان‌گیر اخوان‌المسلمین= | =سیاست قذافی گریبان‌گیر اخوان‌المسلمین= | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
=بازداشت گسترده رهبران اخوان در لیبی= | =بازداشت گسترده رهبران اخوان در لیبی= | ||
در این دوره از تاریخ اخوان به دلیل حضور دانشجویان و استادان دانشگاه در راه‌اندازی تشکیلات اخوان، اعضای آن را عمدتاً قشر فرهیخته و نخبه لیبی تشکیل می‌دادند که بطور مخفیانه فعالیت می‌کردند. اما در سال 1998م با بازداشت 150 تن از رهبران جماعت که عمدتا | در این دوره از تاریخ اخوان به دلیل حضور دانشجویان و استادان دانشگاه در راه‌اندازی تشکیلات اخوان، اعضای آن را عمدتاً قشر فرهیخته و نخبه لیبی تشکیل می‌دادند که بطور مخفیانه فعالیت می‌کردند. اما در سال 1998م با بازداشت 150 تن از رهبران جماعت که عمدتا استادان دانشگاه‌های لیبی بودند، ضربه سختی به اخوان‌المسلمین لیبی وارد شد و در سال 2002م دادگاه لیبی حکم اعدام را برای «عزالدین ابراهیم» ناظرکل اخوان و چند تن دیگر از رهبران جماعت در این کشور صادر کرد. به این ترتیب، شرایط سختی بر جماعت سایه افکند و افراد مجددا مجبور به خروج از کشور شدند. عده‌ای نیز مجبور شدند از در تعامل با «سیف الاسلام قذافی» وارد شده و ضمن تایید پروژه اصلاحی وی تحت عنوان «لیبیا الغد» (لیبی فردا) به نوعی از گزند حملات قذافی در امان بمانند. بگونه‌ای که برخی معتقدند که اخوان‌المسلمین لیبی تا قبل از سقوط قذافی از متحدان حکومت وی محسوب می‌شدند. | ||
=انقلاب 17 فوریه و جهش اخوان‌المسلمین لیبی= | =انقلاب 17 فوریه و جهش اخوان‌المسلمین لیبی= | ||
سقوط قذافی نقطه عطف دیگری در سیر تکاملی اخوان‌المسلمین لیبی بود. در این دوره با توجه به قدرت یابی اخوانی‌ها در مصر فضای مناسبی جهت حضور پُر‌رنگ تر اخوان‌المسلمین لیبی در عرصه حکومتی ایجاد شد و تشکیلات اخوان در لیبی با ایجاد دفاتری در شهرهای جربه (تونس)، بنغازی (لیبی) و قاهره (مصر) و استفاده از تجربه طولانی خود در فعالیت اجتماعی موفق شد از طریق «مجلس ملی انتقالی» و بهره برداری از بازوی نظامی خود به نام «الجماعه المقاتله» بر ارکان حکومت انقلابی لیبی سیطره یابد. علاوه بر این، دفتر اجرایی اخوان‌المسلمین لیبی در ماه مارس 2012م اقدام به تاسیس حزب «عدالت و سازندگی» با 18 شعبه در کلیه استانهای کشور نمود. این حزب که از سوی تجار و ثروتمندان لیبیایی حمایت می‌شود به ریاست «محمد صوان» از اهالی شهر مصراته اداره می‌گردد، به دنبال اجرای شریعت اسلامی در کشور است. | سقوط قذافی نقطه عطف دیگری در سیر تکاملی اخوان‌المسلمین لیبی بود. در این دوره با توجه به قدرت یابی اخوانی‌ها در مصر فضای مناسبی جهت حضور پُر‌رنگ تر اخوان‌المسلمین لیبی در عرصه حکومتی ایجاد شد و تشکیلات اخوان در لیبی با ایجاد دفاتری در شهرهای [[جربه]] ([[تونس]])، [[بنغازی]] ([[لیبی]]) و [[قاهره]] ([[مصر]]) و استفاده از تجربه طولانی خود در فعالیت اجتماعی موفق شد از طریق «مجلس ملی انتقالی» و بهره برداری از بازوی نظامی خود به نام «الجماعه المقاتله» بر ارکان حکومت انقلابی لیبی سیطره یابد. علاوه بر این، دفتر اجرایی اخوان‌المسلمین لیبی در ماه مارس 2012م اقدام به تاسیس حزب «عدالت و سازندگی» با 18 شعبه در کلیه استانهای کشور نمود. این حزب که از سوی تجار و ثروتمندان لیبیایی حمایت می‌شود به ریاست «محمد صوان» از اهالی شهر مصراته اداره می‌گردد، به دنبال اجرای شریعت اسلامی در کشور است. | ||
بتدریج اخوان لیبی بر نهادهای حکومتی از جمله هیات دولت، بانک مرکزی و دیگر موسسات مالی سیطره پیدا کرد و با تصویب قانون «عزل سیاسی» در 29 سبتامبر 2012م گام مهمی در کنار زدن گروه‌ها و افراد وابسته به نظام قذافی برداشت. در این راستا، لابی اخوان‌المسلمین در حکومت با «علی زیدان» نخست وزیر وقت که به جریان لیبرال گرایش داشت و مدافع برکناری محمد مرسی در مصر بود، بارها درگیر شد و به طرق مختلف سیاسی و میدانی دولت زیدان را تا پای استعفا پیش برد و در نهایت موفق به این امر شد. | بتدریج اخوان لیبی بر نهادهای حکومتی از جمله هیات دولت، بانک مرکزی و دیگر موسسات مالی سیطره پیدا کرد و با تصویب قانون «عزل سیاسی» در 29 سبتامبر 2012م گام مهمی در کنار زدن گروه‌ها و افراد وابسته به نظام قذافی برداشت. در این راستا، لابی اخوان‌المسلمین در حکومت با «علی زیدان» نخست وزیر وقت که به جریان لیبرال گرایش داشت و مدافع برکناری محمد مرسی در مصر بود، بارها درگیر شد و به طرق مختلف سیاسی و میدانی دولت زیدان را تا پای استعفا پیش برد و در نهایت موفق به این امر شد. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==عزالدین ابراهیم== | ==عزالدین ابراهیم== | ||
دکتر عزالدین ابراهیم در سال 1928م همزمان با تاسیس جماعت [[اخوان‌المسلمین]] [[مصر]] در اسماعیلیه متولد شد و در سنین جوانی به [[قاهره]] رفت تا در دانشگاه فؤاد اول (قاهره کنونی) به تحصیل بپردازد. وی سال‌ها در حوزه تعلیم و تربیت در کشورهای [[مصر]]، [[لیبی]]، [[سوریه]]، [[قطر]]، [[عربستان]]، [[انگلستان]] و [[آمریکا]] فعالیت کرده است. ابراهیم در دورانی که اخوانی‌های مصر تحت تعقیب دولت [[جمال عبدالناصر]] بودند، به لیبی گریخت و نخستین هسته‌های اولیه اخوان‌المسلمین را در این کشور بنا نهاد. این شخصیت اخوانی بارها توسط حکومت‌های لیبی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تشکیل گروه‌های زیر زمینی بازداشت شد و در سال 2002م محکوم به اعدام گردید، اما بعدها این حکم به حبس ابد تقلیل یافت. ابراهیم که سال‌ها در کشورهای اروپایی زندگی کرده بود، در اواخر عمر خویش به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس نقل مکان کرد و در دوره‌ای ریاست دانشگاه امارات و مشاور فرهنگی امیر دبی بود. وی در نهایت سال 2010م در لندن دنیا از جهان فرو بست. | دکتر عزالدین ابراهیم در سال 1928م همزمان با تاسیس جماعت [[اخوان‌المسلمین]] [[مصر]] در اسماعیلیه متولد شد و در سنین جوانی به [[قاهره]] رفت تا در دانشگاه فؤاد اول (قاهره کنونی) به تحصیل بپردازد. وی سال‌ها در حوزه تعلیم و تربیت در کشورهای [[مصر]]، [[لیبی]]، [[سوریه]]، [[قطر]]، [[عربستان]]، [[انگلستان]] و [[آمریکا]] فعالیت کرده است. ابراهیم در دورانی که اخوانی‌های مصر تحت تعقیب دولت [[جمال عبدالناصر]] بودند، به لیبی گریخت و نخستین هسته‌های اولیه اخوان‌المسلمین را در این کشور بنا نهاد. این شخصیت اخوانی بارها توسط حکومت‌های لیبی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تشکیل گروه‌های زیر زمینی بازداشت شد و در سال 2002م محکوم به اعدام گردید، اما بعدها این حکم به حبس ابد تقلیل یافت. ابراهیم که سال‌ها در کشورهای اروپایی زندگی کرده بود، در اواخر عمر خویش به کشورهای عربی حوزه [[خلیج فارس]] نقل مکان کرد و در دوره‌ای ریاست دانشگاه امارات و مشاور فرهنگی امیر دبی بود. وی در نهایت سال 2010م در لندن دنیا از جهان فرو بست. | ||
سلیمان عبدالقادر از اعضای جوان و فعال اخوان‌المسلمین لیبی است که در سال 2004م به عنوان جوانترین ناظرکل اخوان لیبی برگزیده شد. وی در سال 1969م در بنغازی متولد شد، اما خانواده او اصالتاً اهل مصراته هستند. عبدالقادر تحصیلات آکادمیک خود را دانشگاه «النجم الساطع» بنغازی در رشته مهندسی مکانیک آغاز کرد و سپس برای ادامنه تحصیلات عازم شهر زوریخ سوئیس شد و در حال حاضر استاد گروه توسعه دانشگاه زوریخ است. وی در سال 1982م عضو کمیته‌های انقلابی قدافی بود، اما پس از حوادث سال 1984م و اعدام جمعی از رهبران اخوان‌المسلمین تغییر موضع داد و به جنبش «التبلیغ» ملحق شد. در این دوره تحت تاثیر تعالیم مبلغان سوری الاصل همچون عبدالسلام المشیطی و دکتر محمد بوسدره به فعالیت‌های اسلامی گرایش پیدا کرد و در نهایت در سال 1989م بصورت رسمی در تشکیلات اخوان‌المسلمین عضویت یافت. در حوادث خونبار 1995م و بازداشت صدها تن از رهبران و اعضای اخوان‌المسلمین توسط دولت قذافی به [[سوئیس]] رفت و در آنجا فعالیت خود را توسعه بخشید تا اینکه در سال 2004م به عنوان ناظرکل اخوان منصوب گردید. در سال 2011م و بعد از سقوط قدافی پس از 16 سال دوری مجددا به لیبی بازگشت و تا کنگره نهم اخوان در تاریخ 20/11/2011م در منصب خود ابقا گردید. | سلیمان عبدالقادر از اعضای جوان و فعال اخوان‌المسلمین لیبی است که در سال 2004م به عنوان جوانترین ناظرکل اخوان لیبی برگزیده شد. وی در سال 1969م در بنغازی متولد شد، اما خانواده او اصالتاً اهل مصراته هستند. عبدالقادر تحصیلات آکادمیک خود را دانشگاه «النجم الساطع» بنغازی در رشته مهندسی مکانیک آغاز کرد و سپس برای ادامنه تحصیلات عازم شهر زوریخ سوئیس شد و در حال حاضر استاد گروه توسعه دانشگاه زوریخ است. وی در سال 1982م عضو کمیته‌های انقلابی قدافی بود، اما پس از حوادث سال 1984م و اعدام جمعی از رهبران اخوان‌المسلمین تغییر موضع داد و به جنبش «التبلیغ» ملحق شد. در این دوره تحت تاثیر تعالیم مبلغان سوری الاصل همچون عبدالسلام المشیطی و دکتر محمد بوسدره به فعالیت‌های اسلامی گرایش پیدا کرد و در نهایت در سال 1989م بصورت رسمی در تشکیلات اخوان‌المسلمین عضویت یافت. در حوادث خونبار 1995م و بازداشت صدها تن از رهبران و اعضای اخوان‌المسلمین توسط دولت قذافی به [[سوئیس]] رفت و در آنجا فعالیت خود را توسعه بخشید تا اینکه در سال 2004م به عنوان ناظرکل اخوان منصوب گردید. در سال 2011م و بعد از سقوط قدافی پس از 16 سال دوری مجددا به لیبی بازگشت و تا کنگره نهم اخوان در تاریخ 20/11/2011م در منصب خود ابقا گردید. | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
==حضور جوانان اخوانی مصر در لیبی== | ==حضور جوانان اخوانی مصر در لیبی== | ||
حوادث و تحولات سیاسی همچون ترور [[حسن البنا]] در اواخر دهه چهل و آتش سوزی بزرگ قاهره در اوایل دهه پنجاه و پیروزی کودتای افسران آزاد مصر به رهبری سرهنگ [[جمال عبدالناصر]] و درگیری میان افسران آزاد و اخوانی‌ها، عرصه و صحنه حیات سیاسی و اجتماعی مصر را بر اخوانی‌ها و کادرهای فعال آنها تنگ کرد و برخی از آنها مجبور به جلاء وطن و به کشورهای همسایه همچون [[لیبی|لیبی]] و [[سودان]] پناه بردند.<br> | حوادث و تحولات سیاسی همچون ترور [[حسن البنا]] در اواخر دهه چهل و آتش سوزی بزرگ [[قاهره]] در اوایل دهه پنجاه و پیروزی کودتای افسران آزاد [[مصر]] به رهبری سرهنگ [[جمال عبدالناصر]] و درگیری میان افسران آزاد و اخوانی‌ها، عرصه و صحنه حیات سیاسی و اجتماعی مصر را بر اخوانی‌ها و کادرهای فعال آنها تنگ کرد و برخی از آنها مجبور به جلاء وطن و به کشورهای همسایه همچون [[لیبی|لیبی]] و [[سودان]] پناه بردند.<br> | ||
[[عزالدین ابراهیم|عزالدین ابراهیم]]، [[جلال سعده]] و [[محمود شریبتی|محمود شریبتی]] از جمله جوانان فعال اخوانی مصر بودند که در اوایل دهه پنجاه تحت تعقیب دستگاه امنیتی مصر به لیبی پناه بردند. برخی از آگاهان به مسائل لیبی و مورخان جنبش‌های اسلامی و سیاسی لیبی بر این باورند که [[عزالدین ابراهیم|عزالدین ابراهیم]] مؤسس حقیقی اخوان‌المسلمین لیبی بوده است.<br> | [[عزالدین ابراهیم|عزالدین ابراهیم]]، [[جلال سعده]] و [[محمود شریبتی|محمود شریبتی]] از جمله جوانان فعال اخوانی مصر بودند که در اوایل دهه پنجاه تحت تعقیب دستگاه امنیتی مصر به لیبی پناه بردند. برخی از آگاهان به مسائل لیبی و مورخان جنبش‌های اسلامی و سیاسی لیبی بر این باورند که [[عزالدین ابراهیم|عزالدین ابراهیم]] مؤسس حقیقی اخوان‌المسلمین لیبی بوده است.<br> | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
=مقابله قذافی با اخوانی‌ها= | =مقابله قذافی با اخوانی‌ها= | ||
[[سرهنگ قذافی|سرهنگ قذافی]] که خود را شاگرد و امانتدار افکار و اندیشه‌های ناصر می‌داند، تجربه تلخ رفتار خشن با اخوانی‌های مصر را، در لیبی تکرار نمود. با وجود اینکه این گروه در مقابل نظام سوسیالیستی و جماهیری سرهنگ قذافی خط مشی | [[سرهنگ قذافی|سرهنگ قذافی]] که خود را شاگرد و امانتدار افکار و اندیشه‌های ناصر می‌داند، تجربه تلخ رفتار خشن با اخوانی‌های مصر را، در لیبی تکرار نمود. با وجود اینکه این گروه در مقابل نظام سوسیالیستی و جماهیری سرهنگ قذافی خط مشی مسالمت‌آمیزی داشته، ولی طی سی و شش سال اخیر، این گروه از سوی دستگاه اطلاعاتی امنیتی نظام حاکم [[لیبی|لیبی]]، انواع فشارها و مضایقه سیاسی معیشتی را متحمل شدند.<br> | ||
=مبارزه با حکومت قذافی= | =مبارزه با حکومت قذافی= | ||