ابوعمرو دمشقی

نام	أبو عمرو الدمشقی
نام‎های دیگر
درگذشت	320ق

أبو عمرو الدمشقی یکی از علمای بزرگ اهل سنت و از بزرگان تصوف در قرن چهارم هجری بود.

دیدگاه بزرگان

ابوعبدالرحمن سلمی

سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگترین مشایخ شام بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد.

ابونعیم اصفهانی

او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.

اساتید

او با ابوعبدالله جلاء هم‌نشین و از اصحاب ذونون مصری بود. او همچنین در علم حدیث شاگردی عبید بن الحسحاس و عمر بن عبدالعزیز را کرده است.

شاگردان

حسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی شاگردی او را انجام داده‌اند.

گفتار

تصوف جهان را به چشم نقص می‌بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبراست چشم می‌دوزد.

حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.

ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت خدا در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.

درگذشت

به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت.