ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '[[رده: ' به '[[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|- | |- | ||
|القاب | |القاب | ||
|میر | |میر صغیر، آقا میرزا | ||
|- | |- | ||
|زادروز | |زادروز | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
|- | |- | ||
|برخی از شاگردان | |برخی از شاگردان | ||
|میرزا زین‌العابدین(پسرش) ؛<br> | |میرزا زین‌العابدین(پسرش)؛<br> | ||
و... | و... | ||
|- | |- | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
ابوالقاسم ابتدا نزد پدرش درس خواند. سپس به اصفهان رفت و سطوح عالی فقه و اصول را نزد عالمان آن شهر فراگرفت. | ابوالقاسم ابتدا نزد پدرش درس خواند. سپس به اصفهان رفت و سطوح عالی فقه و اصول را نزد عالمان آن شهر فراگرفت. | ||
==استادان== | == استادان == | ||
خوانساری علاوه بر شاگردی نزد پدر، از شاگردان خاص ابوالقاسم خاتون آبادی مشهور به مدرس بود و پس از اتمام تحصیلات به خوانسار بازگشت. | خوانساری علاوه بر شاگردی نزد پدر، از شاگردان خاص ابوالقاسم خاتون آبادی مشهور به مدرس بود و پس از اتمام تحصیلات به خوانسار بازگشت. | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
میرزا یوسف بن عبدالفتاح تبریزی | میرزا یوسف بن عبدالفتاح تبریزی | ||
==شاگردان== | == شاگردان == | ||
پسرش میرزا زین‌العابدین نزد او درس خواند و از او اجازه روایت گرفت<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۵-۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷،۲۰۸; حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۴،ص۱۱۰۴-۱۱۰۵; روضاتی، ص۹۶-۹۷</ref>. | پسرش میرزا زین‌العابدین نزد او درس خواند و از او اجازه روایت گرفت<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۵-۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷،۲۰۸; حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۴،ص۱۱۰۴-۱۱۰۵; روضاتی، ص۹۶-۹۷</ref>. | ||
==آثار== | == آثار == | ||
رساله‌ای با نام لبس الحریر المحض للنسا حالة الصلوة و الاحرام و حواشی متعددی بر شماری از کتاب‌های فقهی و حدیثی از او برجای مانده است<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷</ref>. | رساله‌ای با نام لبس الحریر المحض للنسا حالة الصلوة و الاحرام و حواشی متعددی بر شماری از کتاب‌های فقهی و حدیثی از او برجای مانده است<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷</ref>. | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
=صفات‌اخلاقی= | =صفات‌اخلاقی= | ||
خوانساری در امور دینی بسیار محتاط بود و از این‌رو امامت جماعت و مناصب قضا و اِفتا را نپذیرفت. او بسیار متعبدبود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند<ref> | خوانساری در امور دینی بسیار محتاط بود و از این‌رو امامت جماعت و مناصب قضا و اِفتا را نپذیرفت. او بسیار متعبدبود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند<ref>خوانساری، ج۲، ص۱۰۵;حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ج۴، ص۱۱۰۴</ref>. | ||
فرزندان و نوادگان او نیز از عالمان و اهل فضل بودند. وی جد پدری محمد باقر خوانساری صاحب روضات الجنات است. | فرزندان و نوادگان او نیز از عالمان و اهل فضل بودند. وی جد پدری محمد باقر خوانساری صاحب روضات الجنات است. | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۲
| نام | ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری |
|---|---|
| القاب | میر صغیر، آقا میرزا |
| زادروز | ۱۱۶۳ق؛ |
| زادگاه | ایران -خوانسار |
| تاریخ وفات | سال 1240 ق؛ |
| محل وفات | ایران - خوانسار |
| مدفن | ایران - قبرستان پشت بازار قدیم خوانسار |
| محل تحصیل | خوانسار-اصفهان |
| محل زندگی | ایران - اصفهان- خوانسار |
| ملیّت | ایرانی |
| برخی از استادان | سید محمد مهدی بحرالعلوم؛ میرزا محمد مهدی موسوی شهرستانی
محمد مهدی بن هدایت الله موسوی اصفهانی
سید علی طباطبایی (صاحب ریاض المسائل متوفی ۱۲۳۱)
محمد حسین قزوینی شیرازی
میرزا یوسف بن عبدالفتاح تبریزی؛ |
| برخی از شاگردان | میرزا زین‌العابدین(پسرش)؛ و... |
| برخی از آثار | لبس الحریر المحض للنسا حالة الصلوة و الاحرام؛
و... |
| دین | اسلام - تشیع |
ابوالقاسم جعفر بن حسین خوانساری (۱۱۶۳-۱۲۴۰ق) معروف به آقامیرزا و میرصغیر از قرن دوازدهم و سیزدهم قمری و از خاندان خوانساری و شاگردان سید محمد مهدی بحرالعلوم و ابوالقاسم خاتون آبادی.
وی در امور دینی بسیار محتاط بود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند. محمد باقر خوانساری صاحب کتاب روضات الجنات از نوادگان اوست.
نسب
ابوالقاسم فرزند سید حسین خوانساری بود. جدش ابوالقاسم جعفر بن حسین مشهور به میر کبیر از عالمان نامدار خاندان خوانساری بودند.[۱] نسب خاندان خوانساری به امام کاظم(ع) می‌رسد.
ولادت و درگذشت
خوانساری معروف به آقامیرزا و میرصغیر در سال ۱۱۶۳ در خوانسار به دنیا آمد.[۲] خوانساری در ۱۲۴۰ در خوانسار درگذشت و در قبرستان پشت بازار قدیم خوانسار به خاک سپرده شد[۳].
فعالیت علمی
ابوالقاسم ابتدا نزد پدرش درس خواند. سپس به اصفهان رفت و سطوح عالی فقه و اصول را نزد عالمان آن شهر فراگرفت.
استادان
خوانساری علاوه بر شاگردی نزد پدر، از شاگردان خاص ابوالقاسم خاتون آبادی مشهور به مدرس بود و پس از اتمام تحصیلات به خوانسار بازگشت. اجازه روایت خوانساری افزون بر پدر از این علما نیز اجازه روایت داشت:
سید محمد مهدی بحرالعلوم میرزا محمد مهدی موسوی شهرستانی محمد مهدی بن هدایت الله موسوی اصفهانی سید علی طباطبایی (صاحب ریاض المسائل متوفی ۱۲۳۱) محمد حسین قزوینی شیرازی میرزا یوسف بن عبدالفتاح تبریزی
شاگردان
پسرش میرزا زین‌العابدین نزد او درس خواند و از او اجازه روایت گرفت[۴].
آثار
رساله‌ای با نام لبس الحریر المحض للنسا حالة الصلوة و الاحرام و حواشی متعددی بر شماری از کتاب‌های فقهی و حدیثی از او برجای مانده است[۵].
صفات‌اخلاقی
خوانساری در امور دینی بسیار محتاط بود و از این‌رو امامت جماعت و مناصب قضا و اِفتا را نپذیرفت. او بسیار متعبدبود و مردم او را صاحب کرامات می‌دانستند[۶].
فرزندان و نوادگان او نیز از عالمان و اهل فضل بودند. وی جد پدری محمد باقر خوانساری صاحب روضات الجنات است.
پانویس
- ↑ خوانساری، خاندان
- ↑ خوانساری، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ج۲، ص۱۰۵; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ص۲۰۵
- ↑ خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، زندگانی حضرت آیت‌الله چهارسوقی، ص۲۰۸
- ↑ خوانساری، ج۲، ص۱۰۵-۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷،۲۰۸; حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۴،ص۱۱۰۴-۱۱۰۵; روضاتی، ص۹۶-۹۷
- ↑ خوانساری، ج۲، ص۱۰۶; موسوی خوانساری، مقدمه روضاتی، ص۲۰۷
- ↑ خوانساری، ج۲، ص۱۰۵;حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ج۴، ص۱۱۰۴