ابوعمرو دمشقی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵{{پانویس|1}}↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
=دیدگاه بزرگان= | =دیدگاه بزرگان= | ||
==ابوعبدالرحمن سلمی== | == ابوعبدالرحمن سلمی == | ||
سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگترین مشایخ [[شام]] بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد<ref>همان</ref>. | سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگترین مشایخ [[شام]] بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد<ref>همان</ref>. | ||
==ابونعیم اصفهانی== | == ابونعیم اصفهانی == | ||
او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود. | او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید. | حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید. | ||
ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت [[خدا]] در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت | ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت [[خدا]] در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است. | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۶
أبو عمرو الدمشقی یکی از علمای بزرگ اهل سنت و از بزرگان تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱].
دیدگاه بزرگان
ابوعبدالرحمن سلمی
سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگترین مشایخ شام بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد[۲].
ابونعیم اصفهانی
او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.
اساتید
او با ابوعبدالله جلاء هم‌نشین و از اصحاب ذونون مصری بود. او همچنین در علم حدیث شاگردی عبید بن الحسحاس و عمر بن عبدالعزیز را کرده است.
شاگردان
حسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی شاگردی او را انجام داده‌اند.
گفتار
تصوف جهان را به چشم نقص می‌بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبراست چشم می‌دوزد[۳].
حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.
ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت خدا در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.
درگذشت
به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص215-217، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ همان
- ↑ طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص83، مکتبة الخانجی، ط1994
- ↑ أبو عمرو الدمشقی