اصحاب طاعه لایراد الله بها: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵↵<references />↵↵[[رده: ' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
«اصحاب طاعه لایراد الله بها» از فرقه‌های منشعب از [[اباضیه]] است. | «اصحاب طاعه لایراد الله بها» از فرقه‌های منشعب از [[اباضیه]] است. | ||
==مبانی اعتقادی== | == مبانی اعتقادی == | ||
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می‌نویسد: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، یا قائلان به طاعتی که مقصود از آن اطاعت [[خداوند]] نباشد، یعنی رضای خدا را با آن نخواهند می‌باشند. مقصود این گروه آن است که اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است» <ref>ر.ک.همان</ref>در جای دیگر آمده است: این فرقه معتقد بودند که بسیاری از طاعت‌ها است که صاحبان آن بدان طاعت‌ها رضای خدای را اراده نکنند و این طاعت‌ها در نزد [[ابوالهذیل|ابوالهذیل]] و پیروان قدری او درست است. آنها معتقدند که این طاعت‌ها اگر چه به قصد قربت نباشد، صحیح است. <ref>ر. ک. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، | دائرة المعارف بزرگ اسلامی می‌نویسد: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، یا قائلان به طاعتی که مقصود از آن اطاعت [[خداوند]] نباشد، یعنی رضای خدا را با آن نخواهند می‌باشند. مقصود این گروه آن است که اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است» <ref>ر. ک.همان</ref>در جای دیگر آمده است: این فرقه معتقد بودند که بسیاری از طاعت‌ها است که صاحبان آن بدان طاعت‌ها رضای خدای را اراده نکنند و این طاعت‌ها در نزد [[ابوالهذیل|ابوالهذیل]] و پیروان قدری او درست است. آنها معتقدند که این طاعت‌ها اگر چه به قصد قربت نباشد، صحیح است. <ref>ر. ک. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش اندک.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۲۷
«اصحاب طاعه لایراد الله بها» از فرقه‌های منشعب از اباضیه است.
مبانی اعتقادی
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می‌نویسد: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، یا قائلان به طاعتی که مقصود از آن اطاعت خداوند نباشد، یعنی رضای خدا را با آن نخواهند می‌باشند. مقصود این گروه آن است که اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است» [۱]در جای دیگر آمده است: این فرقه معتقد بودند که بسیاری از طاعت‌ها است که صاحبان آن بدان طاعت‌ها رضای خدای را اراده نکنند و این طاعت‌ها در نزد ابوالهذیل و پیروان قدری او درست است. آنها معتقدند که این طاعت‌ها اگر چه به قصد قربت نباشد، صحیح است. [۲]