زیانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵<references />↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زیانیه''' شاخهاى از طریقه [[صوفیه|صوفیه]] «[[شاذلیه|شاذلیه]]» هستند که [[ذکر|ذکر]] ایشان با ذکر طریقه «شاذلیه» اختلاف دارد. | '''زیانیه''' شاخهاى از طریقه [[صوفیه|صوفیه]] «[[شاذلیه|شاذلیه]]» هستند که [[ذکر|ذکر]] ایشان با ذکر طریقه «شاذلیه» اختلاف دارد. | ||
==موسس== | == موسس == | ||
رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبدالرحمن ابى زیان متوفای سال 1145 میلادی بود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214 | رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبدالرحمن ابى زیان متوفای سال 1145 میلادی بود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214 | ||
</ref> | </ref> | ||
==شرح حال موسس== | == شرح حال موسس == | ||
محمد بن عبدالرحمن در ثاثا نزدیک قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراکش متولد شد و در سجلماسه تحصیل علم کرد و به فرمان پادشاه مراکش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافیلالت) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى که مرکز آن طایفه بود زاویهاى (خانقاه) بنا کرد و چندین چاه آب حفر نمود. چندى بعد شهرت کرامات او در شمال آفریقا زبان‌زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نیز به وى گرویدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214</ref> | محمد بن عبدالرحمن در ثاثا نزدیک قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراکش متولد شد و در سجلماسه تحصیل علم کرد و به فرمان پادشاه مراکش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافیلالت) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى که مرکز آن طایفه بود زاویهاى (خانقاه) بنا کرد و چندین چاه آب حفر نمود. چندى بعد شهرت کرامات او در شمال آفریقا زبان‌زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نیز به وى گرویدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214</ref> | ||
==توصیفات== | == توصیفات == | ||
زیانیه صوفیهاى هستند که کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان‌ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی‌توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آنها با خود نامه‌ای را که به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل میکردند. از این جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت کاروان خوددارى میکردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات</ref> | زیانیه صوفیهاى هستند که کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان‌ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی‌توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آنها با خود نامه‌ای را که به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل میکردند. از این جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت کاروان خوددارى میکردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات</ref> | ||
==حیطه جغرافیایی== | == حیطه جغرافیایی == | ||
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می‌بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref> | زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می‌بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref> | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: صوفیه]] | [[رده:صوفیه]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۴۵
زیانیه شاخهاى از طریقه صوفیه «شاذلیه» هستند که ذکر ایشان با ذکر طریقه «شاذلیه» اختلاف دارد.
موسس
رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبدالرحمن ابى زیان متوفای سال 1145 میلادی بود.[۱]
شرح حال موسس
محمد بن عبدالرحمن در ثاثا نزدیک قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراکش متولد شد و در سجلماسه تحصیل علم کرد و به فرمان پادشاه مراکش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافیلالت) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى که مرکز آن طایفه بود زاویهاى (خانقاه) بنا کرد و چندین چاه آب حفر نمود. چندى بعد شهرت کرامات او در شمال آفریقا زبان‌زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نیز به وى گرویدند. [۲]
توصیفات
زیانیه صوفیهاى هستند که کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان‌ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی‌توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آنها با خود نامه‌ای را که به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل میکردند. از این جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت کاروان خوددارى میکردند. [۳]
حیطه جغرافیایی
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می‌بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. [۴] [۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.