شاکه (شاکیه): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شاکه''' یا شاکیه از فرق «[[مشبهه]]» شیعه‌اند. | '''شاکه''' یا شاکیه از فرق «[[مشبهه]]» شیعه‌اند. | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
در برخی از منابع نام این فرقه شاکیان آمده و غیاث اللغه این فرقه را از «مرجئه» شمرده است. | در برخی از منابع نام این فرقه شاکیان آمده و غیاث اللغه این فرقه را از «مرجئه» شمرده است. | ||
==عقاید== | == عقاید == | ||
شاکه به فاعل طاعات مطیع و به فاعل معاصى عاصى نمی‌گویند، زیرا به عقیده آنان این احتمال وجود دارد که فاعل معاصى با توبه از دنیا برود. بنابراین جایز نیست که کسى را پیش از مرگ مطیع و عاصى بخوانیم. | شاکه به فاعل طاعات مطیع و به فاعل معاصى عاصى نمی‌گویند، زیرا به عقیده آنان این احتمال وجود دارد که فاعل معاصى با توبه از دنیا برود. بنابراین جایز نیست که کسى را پیش از مرگ مطیع و عاصى بخوانیم. | ||
همچنین آنان در ایمان خود شک دارند و می‌گویند که روح ایمان است. شاکه سخنی از ایمان نمی‌گویند زیرا معتقدند که ایمان مستقیم نیست. آن ها از عقل و روح می گوید که در وجود انسان تصرف می‌کنند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص | همچنین آنان در ایمان خود شک دارند و می‌گویند که روح ایمان است. شاکه سخنی از ایمان نمی‌گویند زیرا معتقدند که ایمان مستقیم نیست. آن ها از عقل و روح می گوید که در وجود انسان تصرف می‌کنند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 250 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات.</ref> <ref>ترجمه سواد الاعظم، ص 173</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 78.</ref> <ref>مقریزی تقى الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911، ج 2، ص 170.</ref> <ref>ملک زاده رضا، دبستان المذاهب، تهران، ج 2، ص 97.</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۰۷
شاکه یا شاکیه از فرق «مشبهه» شیعه‌اند.
تاریخچه
در برخی از منابع نام این فرقه شاکیان آمده و غیاث اللغه این فرقه را از «مرجئه» شمرده است.
عقاید
شاکه به فاعل طاعات مطیع و به فاعل معاصى عاصى نمی‌گویند، زیرا به عقیده آنان این احتمال وجود دارد که فاعل معاصى با توبه از دنیا برود. بنابراین جایز نیست که کسى را پیش از مرگ مطیع و عاصى بخوانیم. همچنین آنان در ایمان خود شک دارند و می‌گویند که روح ایمان است. شاکه سخنی از ایمان نمی‌گویند زیرا معتقدند که ایمان مستقیم نیست. آن ها از عقل و روح می گوید که در وجود انسان تصرف می‌کنند. [۱] [۲] [۳] [۴] [۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 250 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات.
- ↑ ترجمه سواد الاعظم، ص 173
- ↑ عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 78.
- ↑ مقریزی تقى الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911، ج 2، ص 170.
- ↑ ملک زاده رضا، دبستان المذاهب، تهران، ج 2، ص 97.