عبدالکریم الشاه الکسنزان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'داده اند' به 'داده‌اند') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
لقبی است که به او و کسنزانیان داده‌اند، کلمه ای کردی به معنای «کسی از آن خبر ندارد.» این لقب را به این دلیل به این شیخ داده‌اند که چهار سال در یکی از کوه های قره داغ به تنهایی از مردم جدا شده و زندگی می‌کرد. | لقبی است که به او و کسنزانیان داده‌اند، کلمه ای کردی به معنای «کسی از آن خبر ندارد.» این لقب را به این دلیل به این شیخ داده‌اند که چهار سال در یکی از کوه های قره داغ به تنهایی از مردم جدا شده و زندگی می‌کرد. | ||
منطقه‌ای بود در حومه شهر سلیمانیه و وقتی از شیخ سؤال می‌شد می‌گفت «کاسنزان» یعنی کسی نمی‌داند. و پس از بازگشت از کوه این لقب بر سر زبان ها افتاد | منطقه‌ای بود در حومه شهر سلیمانیه و وقتی از شیخ سؤال می‌شد می‌گفت «کاسنزان» یعنی کسی نمی‌داند. و پس از بازگشت از کوه این لقب بر سر زبان ها افتاد | ||
و شد علامت طریقه [[قادریه]] کسنزانی و منظور از لقب شاه الکسنزان یعنی سلطان الغیب است<ref>موسوعة الكسنزان فيما اصطلح عليه اهل التصوف والعرفان – ج1 – مادة (الهمزة – أ م ل )</ref>. | و شد علامت طریقه [[قادریه]] کسنزانی و منظور از لقب شاه الکسنزان یعنی سلطان الغیب است<ref>موسوعة الكسنزان فيما اصطلح عليه اهل التصوف والعرفان – ج1 – مادة (الهمزة – أ م ل)</ref>. | ||
=طریقه= | =طریقه= | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{پانویس| 1}} | {{پانویس| 1}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۲۹
| نام | سید عبدالکریم بن السید حسین بن السید حسن بن السید عبدالکریم بن السید إسماعیل الولیانی |
|---|---|
| نامهای دیگر | عبدالکریم حسین الشاه الکسنزان الحسینی |
| درگذشت | 1899 یا1900 م |
الشیخ عبدالکریم حسین الشاه الکسنزان الحسینی در روستای کسنزان در شهر سلیمانیه بین سالهای 1819 و1820 او یکی از شیوخ طریقه کسنزانیه[۱]
نسب
هو السید عبدالکریم بن السید حسین بن السید حسن بن السید عبدالکریم بن السید إسماعیل الولیانی بن السید محمد النودهی بن بابا علی الوندرینة بن السید بابا رسول الکبیر بن السید عبدالسید بن السید عبدالرسول بن السید قلندر بن السید عبدالسید بن السید عیسى الأحدب بن السید حسین بن السید با یزید بن السید عبدالکریم الأول بن السید عیسى البرزنجی بن السید بابا علی الهمدانی بن السید یوسف الهمدانی بن السید محمد المنصور بن السید عبدالعزیز بن السید عبدالله بن السید إسماعیل المحدث بن الإمام موسى الکاظم بن الإمام جعفر الصادق بن الإمام محمد‌الباقر بن الإمام علی زین‌العابدین بن الإمام الحسین بن الإمام علی بن أبی‌طالب وفاطمة الزهراء بنت النبی محمد (ص).
لقب
لقبی است که به او و کسنزانیان داده‌اند، کلمه ای کردی به معنای «کسی از آن خبر ندارد.» این لقب را به این دلیل به این شیخ داده‌اند که چهار سال در یکی از کوه های قره داغ به تنهایی از مردم جدا شده و زندگی می‌کرد. منطقه‌ای بود در حومه شهر سلیمانیه و وقتی از شیخ سؤال می‌شد می‌گفت «کاسنزان» یعنی کسی نمی‌داند. و پس از بازگشت از کوه این لقب بر سر زبان ها افتاد و شد علامت طریقه قادریه کسنزانی و منظور از لقب شاه الکسنزان یعنی سلطان الغیب است[۲].
طریقه
روش او روش قادریه است. آن را از عمویش شیخ عبدالقادر قازان قایه گرفت و بعداً به نام او طریقه قادریه الکسنزانیه نام گرفت.
خلوت گزینی
شیخ عبدالکریم الکسانزانی 4 سال در کوه (سا راکرما) خلوت گزید و دارای کرامات فراوانی بود.
وفات
شیخ عبدالکریم شاه الکسانزان بین سالهای 1899 تا 1900 میلادی درگذشت و آرامگاه وی در سلیمانیه کربجانه است.