معاذیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵ ↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''معاذیه''' از فرق «[[مرجئه]]» پیروان یحیی بن معاذ رازی بودند. | '''معاذیه''' از فرق «[[مرجئه]]» پیروان یحیی بن معاذ رازی بودند. | ||
==شرح حال موسس== | == شرح حال موسس == | ||
یحیی بن معاذ از جمله زاهدان [[صوفی]] مسلک و از روسای طریقت ایرانی در [[قرن سوم هجری قمری]] بود. | یحیی بن معاذ از جمله زاهدان [[صوفی]] مسلک و از روسای طریقت ایرانی در [[قرن سوم هجری قمری]] بود. | ||
وی از مردم ری و عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به [[بغداد]] مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.» | وی از مردم ری و عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به [[بغداد]] مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.» | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
او در بلخ زیست و در نیشابور درگذشت. | او در بلخ زیست و در نیشابور درگذشت. | ||
==عقاید== | == عقاید == | ||
معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود و فضل و رحمتی یه دارد، کسی را نسبت به گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب [[کفر]] شود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145</ref>. <ref>ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵.ابونعیم | معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود و فضل و رحمتی یه دارد، کسی را نسبت به گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب [[کفر]] شود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145</ref>. <ref>ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵.ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۱۰، ص۵۱</ref>.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۷۱.</ref><ref>ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۶۰</ref>. <ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۷۲.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۱۷
معاذیه از فرق «مرجئه» پیروان یحیی بن معاذ رازی بودند.
شرح حال موسس
یحیی بن معاذ از جمله زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. وی از مردم ری و عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به بغداد مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.»
او در بلخ زیست و در نیشابور درگذشت.
عقاید
معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود و فضل و رحمتی یه دارد، کسی را نسبت به گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب کفر شود. [۱] [۲]. [۳].[۴][۵]. [۶]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145
- ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵.ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۱۰، ص۵۱
- ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۷۱.
- ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۶۰
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۷۲.