معاذیه

    از ویکی‌وحدت
    معاذیه
    موسسیحیی بن معاذ رازی
    عقیدهخدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه‌کار را عذاب نمی‌کند، مگر که آن گناه مستوجب کفر شود.

    معاذیه‏ از فرق «مرجئه» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند.

    شرح حال موسس

    یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم ری بود که در بلخ می‌زیست و در نیشابور درگذشت.

    وی عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به بغداد، مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشاراتی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است».

    عقاید

    معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه کار را عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب کفر شود[۱][۲][۳][۴][۵][۶].

    پانویس

    1. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.
    2. مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145.
    3. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج ۶، ص ۱۶۵، ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج ۱۰، ص ۵۱.
    4. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج ۱، ص۳۷۱.
    5. ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج ۳، ص ۲۶۰.
    6. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج ۸، ص ۱۷۲.