فانیه از فرقه‌های مربوط به جهمیه‌ اند.

فانیه
عقیدهنباید دربارۀ بقای خداوند و نیز بهشت و جهنم سخنی گفت؛ چون اگر قائل به‌بقای خداوند و بهشت و جهنم شویم، موجب شرک در اسم و معنا می‌گردیم.

تقسیم‌بندی

در منابع آمده است که جهمیه دوازده فرقه‌اند که عبارت است از: فانیه، معطله، مرّیسیّه، ملتزمه، واردیه، زنادقه، حرقیه، مخلوقیه، مغیریه، قبریه، واقفیه، لفظیه[۱].

عقاید

فانیه معتقدند که نباید دربارۀ بقای خداوند و نیز بهشت و جهنم سخنی گفت، چون اگر قائل به‌بقای خداوند و بهشت و جهنم شویم، موجب شرک در اسم و معنا می‌گردیم، زیرا خداوند می‌فرماید:   هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیًّا [مریم–65]  ؛ «آیا مثل و مانندی برای او می‌یابی؟» یعنی این‌که همنامی برای خداوند نیست. علاوه، پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) فرمود: «تغلق ابواب‏ الجحیم»؛ «درهای دوزخ بسته می‌شود و هرگاه زمان به درازا انجامد، دوزخ خالی گردد و درهای آن بسته شود»[۲][۳].

وجه تسمیه

در برخی از منابع، به‌ وجه تسمیه این فرقه اشاره شده است. جدای از آن، در قرآن آمده است:‏   وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ [زمر–68]  ؛ «و در صور دمیده می‌‏شود، پس همه کسانی که در آسمان‌ها و زمین‌اند می‌‏‌میرند». در این واقعۀ عظیم؛ بهشت و دوزخ نیز نابود خواهد شد مگر خداوند که حیّ و قیوم است؛ زیرا که خود فرمود:   کُلُّ شَیْ‏ءٍ هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ [قصص–88]  ؛ «همه چیز جز ذات (پاک) او فانی می‌شود»[۴][۵].

پانویس

  1. ابوالفرج ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 41.
  2. احمد بن حسین بیهقی، فضائل الأوقات، بیروت، انتشارات دار العلمیة، ص 37-45.
  3. شیخ مفید، الامالی، قم، انتشارات کنگره شیخ مفید، سال 1413 ق، ص 230.
  4. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، ص 349.
  5. هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، نویسنده، ناشناس، مربوط به قرن ششم هجری قمری، با تصحیح محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 ش، ص 68.