نحليه‏ اصحاب حسن بن علی (علیه‌السّلام) بودند و امامت را در اولاد ایشان صحيح می‏‌دانستند و در آفريقای شمالی و مرکزی می‏‌زيستند. پيشوای ايشان (نحلی) اهل نفطه بود که از بخش‌های قفصه و مطيليه به شمار می‏‌رفت. آنان در سوس در دورترين بلاد مصامده قيام کردند و مردم را گمراه نمودند. نماز ايشان بر خلاف نماز مسلمانان بود و هيچ ميوه‏‌ای را که پايش کود داده باشند نمی‏‌خوردند[۱][۲].

نحليه‏
موسسنحلی
عقیده1.امامت را در اولاد حسن بن علی (علیه‌السّلام) صحيح می‌دانستند. 2. نمازشان بر خلاف نماز مسلمانان بود.

پانویس

  1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 441
  2. ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، چاپ مصر، سال 1347 ق، ج 4، ص 140.