صلتیه
| صلتیه | |
|---|---|
 | |
| نام | صلتیه |
| موسس | صلتبنعثمان |
| عقیده | صلتبنعثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و مسلمان شود، با وی دوست میشویم، ولی از کودکان او بیزاری میجوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته قضاوت نخواهند بود. |
صلتیه، پیروان مردی به نام صلت بن عثمان بودند. برخی او را صلت بن ابیالصلت خواندهاند.
شرح حال
ابن اثیر در «الّلباب» نام او را عثمان بن ابیالصلت خوانده است. میرسیدشریف جرجانی در «شرح المواقف» نام او را عثمان بن ابیالصلت و به قولی صلت بن صامت آورده است.
پیشینه
وی از طایفه «عجارده» بود.
عقاید
صلت بن عثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و مسلمان شود، با وی دوست میشویم، ولی از کودکان او بیزاری میجوییم، زیرا آنها تا به بلوغ نرسند، شایسته قضاوت و پذیرفتن اسلام نخواهند بود[۱][۲][۳].
پانویس
- ↑ محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، ص 303 ،با ویرایش مختصر.
- ↑ عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، با اهتمام محمدزاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 م، ص 58.
- ↑ محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ترجمه افضلالدین صدر ترکه اصفهانی، با تصحیح سید محمدرضا جلالی نایینی، چاپ تهران، سال 1321 ش، ص 116.
