جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی)
| جعفریه (پیروان جعفربن علیتقی) | |
|---|---|
 | |
| نام | جعفریه |
| نام رایج | جعفریه (پیروان جعفربن علیتقی) |
| موسس | جعفربن علیتقی |
| عقیده | منحرف کردن مسیر امامت. |
جعفریه، پیروان جعفربن علیتقی فرزند امام هادی (علیهالسّلام) (ملقب به جعفر کذاب) بودند.
شرح حال
جعفر برادر حضرت امام حسن عسکری (علیهالسّلام) بود که «شیعه امامیه» او را «جعفر کذاب» میخواندند، زیرا وی پس از برادرش امام حسن عسکری (علیهالسّلام) ادعای امامت کرد و منکر داشتن فرزند برای آن حضرت بود.
کنیه وی «ابوعبدالله» و لقبش کرین بود، زیرا صدوبیست فرزند از وی بهجا مانده و پسران او را به دلیل انتسبا به جدشان حضرت علیبنموسی الرضا (علیهالسّلام)، رضویون خوانند. جعفر کذاب در سال 271 هجری قمری در حالیکه 45 سال از عمرش گذشته بود، از دنیا رفت و در خانه پدرش در سامراء مدفون شد. «جعفر کذاب» مردی دنیادوست و عشرتطلب و طالب مقام بود و برای آنکه به مقام امامت شناخته شود، به اقسام وسایل، تشبث میجست[۱].
تاریخچه
جعفر پس از شهادت پدرش ادعای امامت کرده و میگفت: «من امام مردم هستم نه برادرم و به همین منظور نزد خلیفه وقت رفت و گفت: «بیست هزار اشرفی برای تو میفرستم و از شما خواهش میکنم که فرمان دهی تا بر مسند امامت بنشینم و این مقام از برادرم سلب گردد[۲].» ولی حضرت امام حسن عسکری (علیهالسّلام) اجازه هیچگونه خودنمایی را به او نداد تا اینکه پس از شهادت امام حسن عسکری (علیهالسّلام) و آغاز غیبت صغرا، او بار دیگر فرصت یافت تا ادعای امامت کند و با دروغ جمعی را به گمراهی بکشاند و از اینرو، به جعفر کذاب شهرت یافت.
تشکیل فرقههای مختلف
هنگامی که امام علیبن محمدالنقی (علیهالسّلام) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند، گروه اندکی از اصحاب او به امامت پسرش جعفربنعلی گرائیدند و گفتند که پدرش درباره امامت او وصیت کرده است، گروهی گفتند که حسنبنعلیالعسکری (علیهالسّلام) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وی امام است. گروهی دیگر گفتند که امامت از محمدبنعلی (علیهالسّلام) که عموی جعفر بود، به وی رسید.
فرقهای دیگر به تقلید از «فطحیه» پرداختند که عبداللهبنبکیر بناعین از آنان بود و معتقد بودند که حسنبنعلی پس از پدرش امام بود و چون درگذشت، بعد از وی جعفربنعلی به امامت رسید، چنانکه امام موسیبنجعفر (علیهالسّلام) پس از عبدالله جعفر (افطح) امامت داشت، زیرا بنا به خبری که رسیده چون امامی از دنیا برود، امامت به مهمترین پسر وی میرسد. گروه دیگر چون منکر فرزند داشتن حضرت امام حسنعسکری (علیهالسّلام) بودند، گفتند: اگر امامی از دنیا برود و فرزندی نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید[۳][۴][۵][۶][۷].
خوشحال نشدن امام هادی از تولد جعفر
امامهادی (علیهالسّلام) از تولد جعفر خوشحال نشدند و فرمودند که وی موجب گمراهی افراد فراوانی خواهد شد[۸][۹]. نقل شده است که امام حسنعسکری (علیهالسّلام) از جعفر کنارهگیری و از همراهی با وی پرهیز میکرد[۱۰][۱۱]. جعفربنعلی در ماجرای فارِسبنحاتم، فردی که امام هادی (علیهالسّلام) او را طرد و لعن نموده و فرمان قتل وی را صادر کرده بودند، برخلاف پدر و برادرش، امام حسنعسکری (علیهالسّلام)، ازفارِس جانبداری کرد[۱۲].
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 139.
- ↑ شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج ۲، ص ۲۶۱.
- ↑ همان.
- ↑ حسنبنموسی نوبختی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.
- ↑ عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، ص 151، 152، 153.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص 143.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ص 63.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۲۶ و ۲۲۷.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار ج 50، ص ۲۳۱.
- ↑ حسینبنحمدان خصیبی، الهدایة الکبری، ص۳۸۱.
- ↑ علیبنمحمد علوی عمری، المجدی فی انسابالطالبیین، ص ۱۳۲.
- ↑ ابن قبه رازی، النقض، ص ۲۰۰.
