بکتاشیه

بکتاشیه
نام	بکتاشیه
موسس	حاجی‌بکتاش ولی
عقیده	شباهت با غلاة شیعه، اباحه‌گری در برخی از رفتارهای دینی

بَکتاشیه طریقتی است که پیروانش خود را منسوب به حاجی‌‌بکتاش‌ ولی؛ زاهد خراسانی می‌دانند. حاجی‌‌بکتاش در نیشابور به دنیا آمد و نزد خواجه‌ احمد یسوی درس خواند و در سال 738 هجری قمری، در گذشت.

تاریخچه و عقاید

طریقه «بکتاشیه» در قرن شانزدهم میلادی در آناتولی (آسیای صغیر) گسترده شد. عقاید ایشان شبیه «قزلباشیه»، «شبک» و «علی‌اللّهیان» کرد است. با اینکه بیشتر «بکتاشیه» خود را پیرو اهل سنت و جماعت می‌‏دانند، ولی اعمال و رفتار ایشان بر خلاف آنها است و بلکه به «غُلاة» شیعه‏ شباهت دارد. این فرقه به امامت ائمه اثنی‌عشر اعتقاد دارند و و چهارده معصوم (علیهم‌السّلام) را به بزرگی می‌ستایند. در عین‌حال، عقاید مسیحیان نیز در ایشان تأثیر کرده است، زیرا معتقد به تثلیث اللّه و محمد (صلّی‌الله علیه وآله) و علی (علیه‌السّلام) هستند و مانند مسیحیان، عشای ربّانی به جا می‏‌آورند.

آداب و رسوم

پیروان این فرقه بر سر سفره خود شراب و نان و پنیر می‏‌گذارند و نزد شیخ خود که او را «بابا» می‌‏خوانند، به گناهان خویش اعتراف و از او طلب آمرزش می‌کنند. نزد ایشان نوشیدن شراب حرام نیست. زنان‌شان حجاب ندارند و به اسرار اعداد و حروف اعتقاد دارند و به "فضل‌اللّهِ حروفی" که پیشوای «حروفیان» بود، احترام می‌کنند و کتاب «جاویدان‌نامه» او را از کتاب‌های مقدس می‌‏شمارند. کتاب مذکور را به فارسی «عشق‌نامه» و به ترکی «فرشته‌اوقلی» می‌‏نامند. جامه «بکتاشیه» عبایی سفید بر دوش نهاده و کلاهی سیاه چند گوش مثلثی شکل که گاهی عدد اضلاع آن به احترام ائمه اثنی‌عشر به دوازده ترک می‌‏رسد، بر سر می گذارند. شیخ ایشان دارای عمامه‌‏ای سبز است. «بکتاشیه» بر گردن خود گردن‌بندی از سنگ دارند که آن را تسلیم‌تاش، یعنی سنگ تسلیم می‌خوانند. همچنین تبرزینی دو دم و عصایی دراز دارند. جوانانی از ایشان که همسر ندارند، گوشواره‏‌هایی بر گوش می‏ آویزند تا از کسانی که همسر دارند تشخیص داده شوند. حاج‌بکتاش را پیر اول می‌خوانند و پیروان او، فرزندان حاج‌بکتاش را «اوغلری» یعنی پسران حاج بکتاش می‌نامند. بکتاشیه، عبادات شریعت اسلام را که عبارت است از: نماز، روزه، حج و زکات به جای نمی ‏آورند .