ناووسیه
| ناووسیه | |
|---|---|
 | |
| موسس | عبدالله بن ناووس اهل بصره. |
| عقیده | امام صادق علیهالسّلام زنده و او مهدی منتظر است. |
ناووسیه، از فرقههای انحرافی شیعه محسوب شده و معتقدند امام صادق (علیهالسّلام) زنده و او مهدی منتظر است.
مؤسس
مؤسس فرقه ناووسیه شخصی به نام عبدالله بن ناووس اهل بصره[۱] و یا شخصی دیگر به نام عجلان بن ناوووس است[۲][۳][۴][۵].
با اینحال، احتمال دارد که ناووس نام روستایی باشد که این فرد متعلق به آن است[۶][۷]. در نتیجه، عنوان ناووسیه برگرفته از اسم این شخص یا محل زندگی اوست[۸].
عقاید ناووسیه
پیروان این فرقه، سلسه امامت را که مربوط به فرزندان علی بن ابی طالب (علیهالسّلام) است، فقط تا جعفر بن محمد (علیهالسّلام) قبول دارند و از آن پس میگویند که امام صادق به شهادت نرسیده بلکه او حجت بن حسن (مهدی) است و نمیمیرد[۹][۱۰]، بلکه از نظرها غائب شده است[۱۱]. ناووسیه چون امام صادق (علیهالسّلام) را مصداق مهدی موعود میدانند، به ایشان جعفریه نیز گفته میشود[۱۲].پیروان این فرقه از امام صادق روایتی نقل میکنند که فرمود: «اگر کسی به شما بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم.» بر اساس همین ادعای حضرت راجع به داشتن شمشیر، به این طایفه صارمیه نیز گفته میشود[۱۳]. ناووسیه همچنین معتقد بودند که حضرت علی (علیهالسّلام) برترین فرد امت اسلام بود و هرکس او را تفضیل ندهد، کافر است»[۱۴].
سرانجام
بسیاری معتقدند که ناووسیه را نمیتوان به عنوان یک فرقه مطرح کرد، بلکه آنان از نظر اعتقادی راجع به امام صادق(علیه السلام) دچار انحراف عقیده شدهاند و علاوه، هیچ اثر علمی و شخصیت مشهوری در بین آنها وجود نداشته است. همچنین در تعیین نام رئیس و رهبر چنین تفکری اختلاف است و این شواهد نشاندهنده عدم موجودیت فرقه ناووسیه است، بلکه اگر چیزی ثابت شود، گمراهی فردی مجهولالاسم به نام فلان بن فلان الناووس است[۱۵]. به همین دلیل شیخ مفید بعد از رد دلایل و و ادعای این افراد مینویسد که اصلا فرقهای به نام ناووسیه ادامه نداشته است و در ابتدا نیز افراد زیادی نبودند و فرد مشهوری از ایشان به علم وجود ندارد و نه کتابی از ایشان خوانده شده است، بلکه فقط حکایت از افرادی محدود است که اعتقادشان پا نگرفت و به طور کلی از بین رفتند[۱۶].
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ شیخ مفید، الفصول المختارة، قم، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، سال 1413 ق، ص ۳۰۵.
- ↑ شهفور بن طاهر اسفراینی، التبصیرفی الدین، بیروت، انتشارات عالم الکتب، سال ۱۹۸۳ م، چ اول، ص ۳۷.
- ↑ محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل والنحل، بیروت، انتشارات دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص ۱۹۵.
- ↑ عبدالرزاق عفیفی، مذکرة التوحید، عربستان سعودی، انتشارات وزارة الشئون الاسلامیة و الاوقاف والدعوة و الارشاد، سال 1420 ق، چ اول، ص ۱۳۲ و ۱۳۳.
- ↑ ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، بیروت، انتشارات دارالاحیاء الثراث العربی، ص ۲۵.
- ↑ عبدالرزاق عفیفی، همان، ص ۱۳۳.
- ↑ محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل والنحل، بیروت، انتشارات دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص ۱۹۵.
- ↑ همان.
- ↑ شهفور بن طاهر اسفراینی، التبصیر فی الدین، بیروت، انتشارات عالم الکتب، سال ۱۹۸۳ م، چ اول، ص ۳۷.
- ↑ محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل والنحل، بیروت، انتشارات دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص ۱۹۵.
- ↑ فخر رازی، اعتقاد المسلمین و المشرکین، بیروت، انتشارات دارالکتب العلمیة، سال ۱۴۰۲ ق، ص۵۳.
- ↑ شهفور بن طاهر اسفراینی، التبصیر فی الدین، بیروت، انتشارات عالم الکتب، سال ۱۹۸۳ م، چ اول، ص ۳۷.
- ↑ محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص ۴۳۶.
- ↑ خدا مراد سلیمیان ریزی، فرهنگ نامه مهدویت، ص ۴۴۰.
- ↑ حسن بن موسی نوبختی، فرق الشیعة، بیروت، انتشارات دار الاضواء، سال ۱۴۰۴-۱۹۸۴، ق، ص ۶۷.
- ↑ شیخ مفید، الفصول المختارة، قم، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، سال 1413 ق، ص ۳۰۸.
منابع
- شیخ مفید، الفصول المختارة، قم، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، سال 1413 ق،، تاریخ درج مطلب: بیتا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: یازدهم آذرماه سال 1404 ش.
- شهفور بن طاهر اسفراینی، التبصیرفی الدین، بیروت، انتشارات عالم الکتب، سال ۱۹۸۳ م، چ اول ، تاریخ درج مطلب: بیتا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: یازدهم آذرماه سال 1404 ش.
- ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، بیروت، انتشارات دارالاحیاء الثراث العربی، تاریخ درج مطلب: بیتا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: یازدهم آذرماه سال 1404 ش.
- محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل والنحل، بیروت، انتشارات دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ ق، تاریخ درج مطلب: بیتا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: یازدهم آذرماه سال 1404 ش.
