پرش به محتوا

میمونیه

از ویکی‌وحدت
مَیمُونیه
نام رایجمیمونیه
موسسمردی از عجارده به نام میمون بن عمران خارجی.
عقیدهکودکانی که دارای پدر و مادر مشرک هستند، داخل بهشت می‌شوند، ولی علی بن ابی طالب، طلحه، زبیر، عایشه، عثمان و نیز کسانی که مرتکب گناه کبیره می‌شوند، کافر هستند.2. شرور از خداوند صادر نمی‌شود .

میمونیه‏، از شاخه خوارج و پیرو مردی از فرقه عجارده به نام میمون بن عمران خارجی بودند.

تاریخچه

ابن اثیر مَیمُونیه را به فتح میم، سکون یاء و ضم میم دوم و سکون واو ضبط کرده است[۱].

موسس این فرقه در ابتدا پیرو مذهب «عجارده» بوده، اما درباره اراده و قَدَر و استطاعت با آنان دچار اختلاف شده و قول قدریان معتزلی را برگزیده است.

عقاید

میمون معتقد بود کودکانی که دارای پدر و مادر مشرک هستند، داخل بهشت می‌شوند. ولی علی بن ابی طالب، طلحه، زبیر، عایشه عثمان و نیز کسانی که مرتکب کبیره می‌شوند، کافر هستند.[۲][۳]. وی مانند مجوسیان، زناشویی جد را با دخترِ پسر و دخترِ پسرِ برادر و خواهر جایز می‌دانست و معتقد بود که نام زنانی که خداوند زناشویی با آنان را حرام کرده از قرار ذیل است. 1.مادران، 2.دختران، 3.خواهران، 4.عمه‌‏ها، 5.خاله‌‏ها، اما خداوند ازدواج با دختران برادر، دختران خواهر، دختر پسر، دختر دختر، دختر فرزندان برادر و دختر فرزندان خواهر را منع نکرده است[۴][۵].

كرابیسی می‌نویسد که میمونیه از «خوارج» بودند و مانند «عجارده» سوره یوسف و نیز سوره حم را از قرآن نمی‌دانستند[۶][۷]. ابوعثمان عراقی می‌نویسد: «میمونیه» نكاح با جدات و دختران اولاد را جایز می‌دانستند و می‌گفتند که حرمت چنین حکمی به نصّ كتاب ثابت نشده است. همچنین می‌گفتند که جایز نیست جهان از امام خالی باشد و هر کسی که جناب ابوبکر را دوست و علی بن ابی‌طالب(علیه‌السّلام) را دشمن بدارد، او شایسته امامت است و فرقی نمی‌کند که این شخص قرشی باشد یا غیر قرشی[۸]. فخر رازی می‌نویسد: میمون می‌گفت شرور از خداوند نیست[۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴].

پانویس

  1. ابن اثیر، اللّباب فی تهذیب الانساب، ج 3، ص 284.
  2. محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 434، با ویرایش و اصلاح عبارت.
  3. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ص 303.
  4. محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 434، با ویرایش و اصلاح عبارت.
  5. مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج 5، ص 138.
  6. محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 434، با ویرایش و اصلاح عبارت.
  7. مطهر بن طاهر مقدسی،البدء و التاریخ، ج 5، ص 138.
  8. محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 434، با ویرایش و اصلاح عبارت.
  9. فخر رازی، اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، ص 52.
  10. میر سید شریف جرچانی، تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم، ص 192.
  11. ابن حزم اندلسی، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج 3، ص 126.
  12. ابن اثیر، اللّباب فی تهذیب الانساب، ج 3، ص 285.
  13. ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج 1، ص 177.
  14. عبدالقاهربن طاهر بغدادی، الملل و النحل، ص 68.

منابع

  • ابن اثیر، اللّباب فی تهذیب الانساب، ج 3، تاریخ درج مطلب: بی‌تا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: نهم آذرماه سال 1404 ش.
  • محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم ، تاریخ درج مطلب: بی‌تا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: نهم آذرماه سال 1404 ش.
  • مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، تاریخ درج مطلب: بی‌تا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: نهم آذرماه سال 1404 ش.
  • ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، تاریخ درج مطلب: بی‌تا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: نهم آذرماه سال 1404 ش.