خوفیه
| خوفیه | |
|---|---|
 | |
| نام | خوفیه |
| عقیده | هر کسی خدا را دوست بدارد، دوست او می‌شود پس نباید از او بترسد، زیرا که دوست از دوست خود نمی‌ترسد. |
احمد بن علی مقریزی این فرقه را یکی از شاخه‌های دوازده گانه مجبره برمی‌شمارد[۱] ولی هیچ توضیحی درباره آنها ارائه نمی دهد، در حالی‌که ابن‌جوزی درباره ایشان می‌گوید: خوفیه از جبریه بوده و معتقدند که هر کسی خدا را دوست بدارد، دوست او می‌شود پس نباید از او بترسد، زیرا که دوست از دوست خود نمی‌ترسد.[۲].
مشابه این سخن د در کتاب هفتاد و سه ملت نیز آمده[۳] با این تفاوت که این کتاب اشاره ای به جبری بودن این فرقه نکرده است.
در هر صورت، ابن جوزی در کتاب تلبیس ابلیس، جبریه را به دوازده گروه تقسیم می‌کند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه[۴].
مولف در ادامه به معرفی این فرقه‌ها و نیز آراء و عقایدشان می‌پردازد.
