سمیطیه
| سمیطیه | |
|---|---|
 | |
| نام | سمیطیه |
| موسس | یحیی بن سمیط بغدادی ( بنابر نقلی) |
| عقیده | پس از رحلت حضرت جعفر بن محمد (علیه السلام)، قائل به امامت پسرش عبدالله ملقب به افطح شدند. |
سمیطیه شاخهای از فرقههای «شیعه» و از پیروان یحیی بن سمیط بغدادی بودند. این فرقه به دلیل اقتباس از نام مؤسسِ فرقه و انتساب به او، سمیطیه خوانده میشوند. در برخی از منابع، از این فرقه به نام «سمطیه» یا «شمطیه» گزارش شده است.
مؤسس فرقه
نام مؤسس این فرقه با اختلاف گزارش شده است. برخی نام او را یحیی بن شمیط خواندهاند و شهرستانی ابن ابیشمیط و مقریزی، یحیی بن شمیط الاحمسی و علامه مجلسی در «بحار الانوار» یحیی بن ابیالسبط و از فرقه او به نام«سبطیه» یاد کرده است[۱].
شرح حال
نقل شده است که یحیی بن شمیط الاحمسی همراه مختار ثقفی بوده و از فرماندهان سپاه او محسوب میشده است و در بصره به دستور مختار، امیر سپاه شده است و در برابر مصعب بن زبیر جنگید و در سرزمینی به نام مدار، کشته شد[۲].
اعتقادات
سمیطیه پس از رحلت حضرت جعفر بن محمد (علیهالسّلام) قائل به امامت پسرش عبدالله ملقب به افطح شدند. شیخ مفید میگوید که عبدالله پس از اسماعیل، بزرگترین فرزند امام جعفر صادق (علیهالسّلام) بود، ولی منزلت و احترامی پیش او نداشت. مامقانی در تنقیح المقال آورده است که یحیی بن ابی السبط مردی خبیث و در حدیث ضعیف بود[۳][۴][۵].
پانویس
- ↑ محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 236.
- ↑ تقیالدین ابوالعباس احمد مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ج ۴، ص۱۸۰ .
- ↑ همان.
- ↑ سعد بن عبدالله اشعری قمی، المقالات و الفرق، تحقیق محمدجواد مشکور، تهران، سال 1963 م، ص 224.
- ↑ عبدالله مامقانی، تنقیح المقال فی علم احوال الرجال، نجف اشرف، ج 3، ص 308.
