قزلباشیه
| قزلباشیه | |
|---|---|
| عقیده | خداوند در علی (علیهالسّلام) تجسّم یافت چنانکه پیش از وی در بدن قدّیسان دیگر چون حضرت عیسی (علیهالسّلام) حلول کرده بود. حضرت عیسی و حضرت مریم (علیهماالسّلام) را مظهر الوهیت میدانند. |
قزلباشیه يا صاحبان عمامه سرخ، فرقهای از طرفداران شاه اسماعيل صفوی بودند.
علامت قزلباشیه
این فرقه كلاهها و عمامه های سرخ را به سر میگذاشتند. كلاههای قرمز، نشانه و آرمی از تاج سرخ سلطان حيدر به حساب میآمد كه دوازده تَرک به نام دوازده امام داشت.
پراکندگی جغرافیایی
آنان در آناتولی پراکندهاند و مذهبشان ترکیبی از عقاید «نصیریه» است و نژاد آنها مخلوطی از کُرد و تُرک میباشد.
آداب و رسوم
قزلباشیه موی سر را نمیتراشند و ریشها را بلند میکنند و نماز پنجگانه را به جا نمیآورند و ماه رمضان روزه نمیگیرند، تنها دوازده روز از آغاز ماه محرم را روزه میگیرند و بر شهادت امام حسن و امام حسین میگریند.
عقاید
این فرقه معتقدند که خداوند در علی (علیهالسّلام) تجسّم یافت، چنانکه پیش از وی در بدن قدّیسان دیگر چون حضرت عیسی (علیهالسّلام) و حضرت موسی (علیهالسّلام) و حضرت داوود (علیهالسّلام) حلول کرده بود. حضرت عیسی و حضرت مریم (علیهماالسّلام) را مظهر الوهیت میدانند و از بین نمازها، نماز شب را با آواز میخوانند و گاهی با نواختن آلات موسیقی برگزار میکنند و حضرت علی، حضرت عیسی، حضرت موسی و حضرت داوود (علیهماالسّلام) را مورد تقدیس قرار میدهند. از جمله عبادات ایشان؛ شبِ چراغکشان است که آن را به ترکی «چراغی سوندیران» گویند و در آن تاریکی بر گناهان خود میگریند و اظهار پشیمانی میکنند. سپس تکهای نان و کاسهای از شراب گرفته نان را در آن میاندازند و بین حاضران تقسیم میکنند. کردهای قزلباش، گوسفندی را ذبح کرده و گوشتش را با نان و شراب بین مردم تقسیم میکنند. آنها به روحانیون خود «دده» میگویند و معتقدند که ددهها، واسطهای بین خدا و انساناند[۱][۲].
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، تاریخ درج مطلب: بیتا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: 2 آذرماه سال 1404 ش.
- احمد حامد صراف، الشبک من فرق الغلاة فى العراق، بغداد، سال 1954 م، تاریخ درج مطلب: بیتا، تاریخ مشاهدۀ مطلب: 2 آذرماه سال 1404 ش.