عطویه
عطویه از پیروان عطیه حنفی و شاخه‌ای از نجدات مربوط به فرقه «خوارج» بودند[۱].
| عطویه | |
|---|---|
 | |
| موسس | عطیه حنفی |
موسس
عطیه حنفی پیشوای فرقه‌ای از خوارج به نام عطیه بود. در برخی از منابع تاریخی و کلامی، نام «عطیة بن اسود یشکری» و در برخی دیگر عطبةبن اسود حنفی ثبت شده است[۲][۳][۴][۵][۶][۷].
تاریخچه
او نخست از اصحاب نجدة بن عامر حنفی بود که وی را از جانب خود به سیستان فرستاد. او سپس به مرو رفته و مذهب خویش را آشکار کرد[۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴].
سرانجام
«ابوفدیک» و «عطیة بن الاسود حنفی» دو تن از سران گروه منتسب به «نافع بن الازرق» بودند و چون با بدعت‌های او روبرو شدند، از او بریده، به فرد دیگری به نام «نجدة بن عامر» پیوسته و او را امیرالمؤمنین خواندند. ولی این بیعت نیز دیری نپایید؛ زیرا با بدعت‌هایی که «نجده» داشت، آنها از او هم جدا شدند و «ابوفدیک»، «نجده» را کشته و پس از او یاران «نجده» به دو گروه «فدیکیه» و «عطویه» تقسیم شدند[۱۵].
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 334.
- ↑ همان.
- ↑ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق ابراهیم محمد ابوالفضل، بیروت، انتشارات دار التراث، چ دوم، سال 1387 ق، ج 5، ص 566.
- ↑ محمد جواد مشکور، همان.
- ↑ نشوان بن سعید حمیری، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، تهران، سال 1972 م، ص 170.
- ↑ ابوالحسن اشعری، مقالات الإسلامیین و اختلاف المصلین، ویسبادن، سال 1400 ق، چ سوم، ص 92.
- ↑ عبدالکریم بن محمد سمعانی، الأنساب، حیدر آباد هند، انتشارات مجلس، ج 9، ص 238.
- ↑ محمد جواد مشکور، همان.
- ↑ خیر الدین زرکلی، الأعلام، بیروت، انتشارات دار العلم للملایین، سال 1989 م، چ هشتم، ج 4، ص 237.
- ↑ تقی الدین ابو العباس مقریزی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، قاهره، سال1930- 1911 م، ج 2 ،ص 354.
- ↑ نشوان بن سعید حمیری، همان، ص 170.
- ↑ ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، مصر، سال 1950 م، ج 2، ص 164.
- ↑ ابن اثیر، اللباب فى تهذیب الانساب، قاهره، سال 69 – 1353 م، ص 1422.
- ↑ محمد بن احمد ملطی، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره سال 1949 م، ص 170.
- ↑ محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل و النحل، قم، انتشارات شریف الرضی، چ سوم، سال 1364 ش، ص 143.