کربیه‏ از فرقه «کیسانیه» و از پیروان ابوکرب ضریر بودند و می‏‌گفتند: محمد حنفیه زنده است و اکنون در کوه رضوی (حوالی مدینه) زندگی می‌کند و ما منتظر خروج او هستیم.

کربیه
موسسابوکرب ضریر
عقیدهمحمد حنفیه زنده است و اکنون در کوه رضوی (حوالی مدینه) زندگی می‌کند و منتظر خروج او هستیم.

شرح حال موسس فرقه کربیه

رهبر اصلی این فرقه در منابع مربوط به فرقه‌ها و مذاهب، شخصی به نام ابی‌کرب ضریر معرفی شده است[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷].

دلیل تشکیل فرقه کربیه

بعد از وفات محمد بن حنفیه در سال 581 هجری قمری، فرقه کیسانیه به دلیل از دست دادن رهبر خود رو به فروپاشی گذاشت.[۸]. به همین دلیل پیروان این مکتب چون دیگر مکاتب و مذاهب، شخصی را به جانشینی محمدبن‌حنفیه برگزیدند تا همان راه ادامه یابد. با این‌وجود، برخی چون در زمان حیات محمد حنفیه معتقد بودند که او مهدی قائم است و این عقیده را به همگان اعلام کرده بودند، از این‌رو، پذیرش مرگ او را به منزله بحرانی می‌دانستند که اعتقادات‌شان را خدشه‌دار می‌کرد و موجب تخریب منزلت‌شان نزد دیگران می‌شد، پس راه چاره را در این دیدند که مرگ او را به منزله غیبت او توجیه کنند و بگویند که او غایب شده است و در زمانی ظهور خواهد کرد. همین اختلاف موجب فروپاشی فرقه کیسانیه و تشکیل فرقه کربیه شد.

عقاید

کربیه معتقد بودند که محمد بن حنفیه در کوه رضوی ساکن است و شیری بر دست راست و پلنگی بر دست چپ دارد و این دو حیوان درنده از وی نگهداری می‌کنند و به قدرت خداوند دو چشمه پیش او جوشان و دو جوی شیر و عسل در پیش او روان است[۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴].

پانویس

  1. ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، بیروت، انتشارات دارالاحیاء التراث العربی، ص ۱۹.
  2. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، انتشارات دارالافاق الجدیده، بیروت، سال ۱۹۷۷ م، چ دوم، ص۲۷ .
  3. ابوعبدالله خوارزمی، مفاتیح العلوم، ص ۴۹.
  4. همان، ص 50.
  5. فخر رازی، اعتقاد المسلمین و المشرکین، بیروت، انتشارات دار الکتب العلمیة، سال 1402 ق، ص ۶۲.
  6. حسن بن موسی نوبختی، فرق الشیعة، قم، انتشارات مکتبة الفقیه، ص۴۴
  7. همان، ص۴۶.
  8. همان، ص 44.
  9. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 366 با ویرایش و جابه‌جایی و اصلاح جملات.
  10. ابوالحسن اشعری، همان، مصر، سال 1950 م، ص 19.
  11. سعد بن عبدالله اشعری قمی، المقالات و الفرق، تحقیق محمد جواد مشکور، تهران، سال 1963 م، ص 26 و 27.
  12. فخر رازی، همان، با اهتمام على سامى النشار، چاپ قاهره. ص 62
  13. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، همان، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، قاهره، سال 1948 م، ص 27.
  14. تقی الدین ابو العباس مقریزی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، قاهره، سال 1930- 1911 م، ج 2 ص 35.