حسینیه (پیروان شهید فخ)
| حسینیه (پیروان شهید فخ) | |
|---|---|
 | |
| نام | حسینیه (پیروان شهید فخ) |
| موسس | حسینبنعلی بنحسن بنحسن بنعلیبنابیطالب |
حسینیه از پیروان حسینبنعلی بنحسنبنحسن بنعلی (علیهمالسّلام) معروف به شهید فخّ هستند.
تاریخچه و شرح حال
حسینبنعلیبنحسنبنحسنبنعلی (علیهمالسّلام) با کنیه اباعبدالله شناخته میشود[۱]. وی مشهور به شهید فخّ، از نسل حضرت مجتبی (علیهالسّلام)، یکی از رجال برجسته و با فضیلت هاشمی و مردی وارسته، بخشنده و بزرگوار بود و همچنین از نظر صفات اخلاقی، یک چهره معروف و ممتاز به شمار میرفت[۲]. او از پدر و مادر با فضیلت و پاکدامنی که در پرتو صفات عالی انسانی؛ خود به «زوج صالح» مشهور بودند، به دنیا آمد و در محیطی پاک پرورش یافت. جدّ، پدر، دایی، عموی مادری و عدهای دیگر از خویشان و نزدیکان این شخصیت به دستور منصور دوانیقی شهید شدند. همین مسئله موجب شد تا این خانواده بزرگ در غم و اندوه عمیقی فرو روند[۳].
او که در چنین خانوادهای پرورش یافته بود، هرگز خاطره شهادت پدر و بستگان خود را به دست دژخیمان «منصور» فراموش نمیکرد و آن حادثه تلخ، روح پر شور و دلیر او را که لبریز از احساسات ضد عباسی بود، سخت آزرده میکرد، ولی به علت نامساعد بودن اوضاع، ناگزیر بر تحمل سکوتی دردآلود بود. حسین که قبلاً احساساتش جریحهدار شده بود، بیدادگریهای هادی عباسی و مخصوصاً حاکم مدینه، کاسه صبرش را لبریز نموده او را بر قیام علیه حکومت هادی عباسی تحریک کرد. ابتدا در مدینه قیام کرده و بر آن مسلط شد و سپس به مکه رفت تا از جمعیت موسم حجّ، علیه بنیعباس استفاده کند، اما در سرزمین فخّ که در نزدیکی مکه و در فاصله ششمیلی این شهر قرار دارد، با سپاه هادی عباسی مواجه شده و در جنگی نابرابر او و یارانش به شهادت رسیدند[۴][۵][۶][۷]. پس از شهادت حسینبنعلی (علیهالسّلام)، هنگامی که سر بریده او را به مدینه آوردند، امامکاظم (علیهالسّلام) از دیدن آن سخت متاثر و اندوهگین شد و فرمود: به خدا قسم او یک مسلمان نیکوکار بود. بسیار روزه میگرفت و فراوان نماز میخواند. با فساد و آلودگی مبارزه میکرد. امر به معروف و نهی از منکر را انجام میداد و در میان خاندانش بینظیر بود[۸].
پانویس
- ↑ خیرالدین زرکلی، الأعلام، بیروت، انتشارات دارالعلم للملایین، چ هشتم، سال ۱۹۸۹ م، ج ۲، ص ۲۴۴.
- ↑ ابوالفرج اصفهانی،مقاتل الطالبیین، نجف، انتشارات المکتبة الحیدریة، سال 1385 ق، ص 302.
- ↑ همان.
- ↑ محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 185.
- ↑ علیبنحسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر،پاریس، سال 1861 م، ج 3، ص 248.
- ↑ ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین، مصر، سال 1950 م، ص 80.
- ↑ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، ص 150- 161.
- ↑ همان، بیروت، انتشارات مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، سال 1419 ق، چ سوم، ص 380.
