جبلیه
| جَبَلیّه | |
|---|---|
 | |
| نام | جَبَلیّه |
| عقیده | سبّ و لعن بر خلفا را جایز می‌دانستند. |
جَبَلیه فرقه‌ای از «غُلاة» نُصیریه علوی بودند که پیشوای ایشان در جبل لبنان ادعای مهدویت کرد.
تاریخچه
سابقه این فرقه به سال 717 هجری قمری باز می‌گردد. پیشوای این فرقه ادعای مهدویت کرد و خود را محمد (صلّی‌الله علیه وآله) و علی (علیه‌السّلام) و گاهی مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشّریف) خواند و جماعتی از نُصیریه را گرد خود آورد. این گروه، سبّ و لعن بر خلفا را جایز می‌دانستند. جبلیه به‌سبب برخی اعمال افراطی همچون تخریب مساجد، به‌دست لشکریان طرابلس پراکنده و قتل عام شدند. امروزه از این فرقه هیچ اثری بر جای نمانده است.[۱].
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 137.
