زارگیریه
| زارگیریه | |
|---|---|
 | |
| نام | زارگیریه |
| عقیده | بهره‌گیری از ابزار جادوگری برای رسیدن به اهداف. |
زارگیریه طایفه‌ای از شیعه هستند که در بندر عباس و اطراف آن ساکن‌اند.
تاریخچه
اصالت زارگیریه به آفریقا و سواحل آن باز می‌گردد و هنوز عدهای از آنان، به زبان سواحلی سخن می‌گویند.
پراکندگی جغرافیایی
زارگیران در بلاد آفریقا فراوان‌اند و البته در کشور عمان نیز حضور دارند و جمع کلمه زار در زبان ایشان «زران» است که در زبان سومالی این کلمه تبدیل به سار شده است.
آداب و رسوم
اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد. آنها به شیخ خود «بابا» می‌گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج می‌کند. زارگیران گرد هم جمع می‌شوند و با نواختن دُهُلی به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن‌زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون میکنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود می‌شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصی در کنار شخص جن‌زده دود می‌شود تا بوی آن به مشام وی برسد. ممکن است کسی که «زار» در تن او جای گرفته، توسط آن روح به وی وحی شود و به غیب‌گویی بپردازد. گاهی زنی جادوگر متصدی بیرون آوردن «زار» از تن بیمار می‌شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانی کردن مرغ است.
آثار مربوطه
درباره این طایفه، کتابی به نام «اهل هوی» به زبان فارسی منتشر شده است[۱][۲].
پانویس
| گسترش فرق و مذاهب |
|---|
