قاسمیه
| قاسمیه | |
|---|---|
 | |
| موسس | قاسم رسی |
قاسمیه از فرقه «زیدیه» و از شاخه‌های فقهی اصلی زیدیان بوده و با تعالیم شخصی به نام قاسم رسی در قرن دوم و سوم ارتباط مستقیم داشته‌اند.
مؤسس
نام کامل پایه‌گذار این مکتب، ابومحمد قاسم بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم طباطبا بن حسن بن حسن بن علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) است[۱][۲].
شرح حال مؤسس
وی مردی فقیه و شاعر و از امامان زیدیه و برادر مادری ابن‌طباطبا محمد بن ابراهیم بود[۳]. او زاهدترین و بردبارترین فرد زمان خودش بود و قرآن، تورات، انجیل و زبور را خوانده بود[۴]. و بر علوم زمانش تسلط کاملی داشت و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین متکلمان زیدیه شناخته می‌شد. وی علم کلام را از معتزلیان و در مدینه آموخت[۵][۶]. و کتاب «الدلیل» را که به مباحث توحیدی پرداخته است، تالیف کرد[۷].
تاریخچه
تاریخ دقیق تولد قاسم در جایی ثبت نشده است، اما مطابق با برخی از روایات، سن وی هنگام وفات حدود 77 سال و در سال 246 هجری قمری بوده است. پس می‌توان حدس زد که قاسم رسی در سال ۱۶۹ هجری قمری متولد شده است[۸]. زندگی مخفی و پر از اسرار وی که بیشتر ناشی از فعالیت‌های سیاسی‌اش بود؛ خود دلیلی است تا اطلاعات دقیقی درباره دوران زندگی‌اش ثبت نشود. در هر صورت محل زندگی وی در جبال إدقس (قدس) در اطراف مدینه بود و بعد از مرگ برادرش محم بن ابراهیم در سال 199 هجری قمری، ادعای امامت کرد و در الرّس که کوهی سیاه نزدیک ذی الحلیفه در شش میلی مدینه بود، درگذشت[۹]. قاسم الرسی نقش مهمی در شکل‌گیری دعوت زیدیه یمن داشته است. آراء و تفکرات او و حضورش در منطقه رس، سبب رشد و نمو خاندان رسی و ایجاد پایگاه فکری، اعتقادی مناسبی در آن منطقه برای زیدیان و در ادامه زیدیان یمن شد. او که تاثیر بسیاری در افکار زیدیه خصوصا زیدیه یمن داشت، یاران فراوانی به‌دست آورد که در برخی منابع گاه به «قاسمیه» شناخته شده‌اند[۱۰]. قاسم دارای پنج برادر به نام‌های محمد، حسن، احمد، علی و عبدالله بود[۱۱].
آثار
قاسم الرسی، آثار بسیاری درباره عقاید کلامی نگاشت که در برخی از منابع به بیست و سه رساله اشاره شده است که در بیان توحید و عقاید «زیدیه» و رد بر «رافضه» نوشته است[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵]. نام برخی از کتاب‌های وی به شرح زیر است. «العدل و التوحید الکبیر»، «الرد علی بن المقفع» در باب هیات و نجوم، «الرد علی النصاری»، «الفرائض و السنن»، «السیاسة النفس» و نیز دو کتاب «الناسخ و المنسوخ» و «فصول الامامة» که این دو را در رد مخالفین زیدیه نوشته است[۱۶][۱۷].
درگذشت
مؤسس این فرقه پس از هفتاد و هفت سال عمر در سال ۲۴۶ هجری قمری در منطقه رس از دنیا رفت و در همان مکان دفن شد[۱۸][۱۹][۲۰].
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ یحیی بن حسین هارونی، الافادة فی تاریخ ائمة الزیدیه، تحقیق محمد یحیی سالم عزان، یمن، انتشارات دار الحکمة الیمانیه، چ اول، سال ۱۴۱۷ ق، ص ۱۱۴.
- ↑ احمد شوقی ابراهیم العمرجی، الحیاة السیاسیة و الفکریة للزیدیة فی المشرق الاسلامی، قاهره، انتشارات مکتبة مدبولی، چ اول، سال ۲۰۰۰ م، ص ۱۷۴.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 355.
- ↑ احمد بن ابراهیم حسنی، المصابیح، تحقیق عبدالله بن عبدالله بن احمد الحوثی، یمن، صعده، انتشارات موسسه الامام زید، سال ۱۴۲۲ ق، چ اول، ص ۵۶۵.
- ↑ عصام الدین عبد رئوف فقی، الیمن فی ظلّ الاسلام منذ فجره حتی قیام دولت بنی رسول، قاهره، نشر دار الفکر العربی، چاپ سوم، سال ۱۹۹۴ میلادی، ص۱۰۴.
- ↑ سید ایمن فواد، تاریخ المذاهب الدینیة فی البلاد الیمن حتی نهایت القرن السادس الهجری، انتشارات دار المصر اللبنانیة، چ اول، سال ۱۴۰۸ ق، ص 231.
- ↑ یحیی بن حسین هارونی، همان.
- ↑ سید ایمن فواد، همان، ص ۲۲۸.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 355.
- ↑ سید ایمن فواد، همان.
- ↑ همان .
- ↑ محمد جواد مشکور، همان.
- ↑ تاریخ الیمن، ص 18.
- ↑ البعثة المصریة، ص 23.
- ↑ ترجمه تاریخ کمبریج، ج 4، ص 182- 191.
- ↑ یحیی بن حسین هارونی، همان.
- ↑ سید ایمن فواد، همان، ص231.
- ↑ شوقی ابراهیم العمرجی احمد، همان، ص ۱۷۵.
- ↑ یحیی بن حسین هارونی، همان، ص ۱۲۷. .
- ↑ سید ایمن فواد، همان، ص ۲۳۱.
| گسترش فرق و مذاهب |
|---|
