بشیریه (غلاة شیعه)
| بشیریه | |
|---|---|
| نام | بشیریه |
| موسس | محمدبن بشیر کوفی |
| عقیده | از واقفیه بودند (توقف بر سلسله امامان پس از امام موسیبن جعفر علیهالسّلام) |
بَشیریه از «غُلاة» شیعه و پیروان محمدبن بشیر کوفی از موالی بنیاسد بودند.
شرح حال موسس فرقه
درباره او نوشتهاند که وی اهل کوفه و نیرنگباز و شعبدهباز بوده و از «واقفیه» بهشمار میرفته است. یعنی کسانیکه درباره امامان پس از حضرت موسیبن جعفر (علیهالسّلام) قائل به توقف شدند و امامت امامان پس از او را نپذیرفتند[۱].
جایگاه رجالی
وی از راویان ضعیف شیعه و مورد لعن امام کاظم (علیهالسّلام) قرار گرفته است، زیرا به ایشان نسبت دروغ میداد[۲][۳].
اعتقادات
در منابع آمده است که محمدبن بشیر معتقد بود حضرت موسیبن جعفر (علیهالسّلام) غایب شده و خود را به اهل نور، نورانی و به اهلظلمت، ظلمانی نشان میدهد. از دیدگاه وی، آنحضرت نمرده و به زندان نیفتاده، بلکه غایب و قائم آلمحمد است که در وقت غیبت، محمدبنبشیر را جانشین خود کرده انگشتر خود را به وی داده و آنچه را پیروانش از امر دین و دنیا احتیاج دارند به محمدبن بشیر آموخته است و بعد از وی، محمدبن بشیر امام است. همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلی است[۴][۵].
آثار
برخی از مدخلنویسان بدون نام بردن آثار او، فقط دربارهاش نوشتهاند که وی دارای کتابی نیز بوده است[۶].
تذکر لازم
تذکّر لازم اینکه دو راوی به نام «محمّدبنبشیر» وجود دارد:
الف: محمّدبن بشیر کوفی، همزمان با موسی بن جعفر (کاظم) (علیهالسّلام) بوده و شخصی ملعون است و بشیریه پیروان او هستند.
ب: محمّدبن بشیر کوفی که برادر علیبن بشیر کوفی است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آنها نام میبرد و میگوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است[۷] و در قم از دنیا رفته است. نکته قابل ذکر این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تشخیص این دو نفر همنام بیان نکردهاند[۸].
پانویس
- ↑ محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 104 با اصلاح عبارات.
- ↑ همان.
- ↑ عبدالله مامقانی، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸.
- ↑ محمدجواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 104 با اصلاح عبارات.
- ↑ علی تبریزی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.
- ↑ همان.
- ↑ احمد بن عباس نجاشی، رجال النجاشی، ص ۳۴۴.
- ↑ علی تبریزی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵.