سوره توبه

نام	سوره توبه
شماره سوره	۹
ترتیب نزول	۱۱۴
جزء	۱۰ و ۱۱
مکی/مدنی	مدنی
تعداد آیات	۱۲۹
تعداد کلمات	۲۵۰۶
تعداد حروف	۱۱۱۱۶

سوره توبه یا سوره برائت نهمین سوره و از سوره‌های مدنی قرآن است که در جزء دهم و یازدهم قرآن جای دارد. این سوره بعد از فتح مکه و در سال نهم هجرى نازل شد؛ یعنى زمانى که منافقان از طرفى در میان مسلمانان مشغول کارشکنى و توطئه بودند و با ایجاد تشکیلات درون گروهى به فعالیت می‌پرداختند و از طرف دیگر، با ارتباط با بی‌گانگان و دشمنان اسلام و حکومت اسلامى، در صدد براندازى نظام اسلامى بودند. نام‌گذاری این سوره به نام توبه به دلیل سخن از توبه در آیات متعددی از آن است. نام برائت (بیزاری) نیز از آیه اول آن گرفته شده است. سوره توبه بدون «‌بسم الله الرحمن الرحیم‌» آغاز می‌شود و به مسلمانان دستور می‌دهد با مشرکان قطع ارتباط کنند و به پیامبر(ص) دستور می‌دهد برای مشرکان طلب آمرزش نکند. در این سوره همچنین درباره جهاد با کفار و مشرکان و مسئله زکات سخن گفته شده است. در روایات آمده است پیامبر(ص) ابلاغ این سوره به مشرکان را ابتدا به ابوبکر سپرد و سپس از او ستاند و به امام علی(ع) واگذار کرد.

توبه

توبه به معنى رجوع و برگشتن است.

مفهوم کلی سوره

• قوانين اساسى ارتباطات مسلمانان با مشرکان
• افشاگرى در مورد حالات روانى و درونى منافقان.

اسامی سوره

توبه، برائت، فاضحه، عذاب، مقشقشه، منقره، بحوث، حافره، مثيره، مبعثره، مخزيه، منکّله، مشرده، مدمدمه.

علت نام‌گذاری

1. «سوره توبه»؛ اين نام به آن جهت است که ذکر توبه در آن بسيار شده مانند آيه: «وَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلى مَنْ يَشاءُ» و آيه: «فَإِنْ يَتُوبُوا يَکُ خَيْراً لَهُمْ » و آيه: «ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا».
2. «سوره برائت»؛ وجه تسميه بدين نام آن است که سوره بدين لفظ شروع شده، و همچنين درباره اظهار «برائت» و بيزارى از کفار نازل گشته است.
3. «سوره فاضحه»؛ (رسوا کننده) سعيد بن جبير گويد: پيش ابن عباس نام سوره توبه را بر زبان جارى کردم گفت: اين سوره فاضحه است، زيرا هم چنان آيات اين سوره درباره آنان (يعنی منافقين) پشت سر هم نازل شد تا جايى که ما ترسيديم نام هيچيک از آنان را نيز باقى نگذارد، و خلاصه بدان جهت آن را بدين اسم ناميدند که موجب رسوايى منافقين گشت.
4. «سوره عذاب»؛ و اين را حذيفة ذکر کرده، به خاطر آنکه درباره عذاب کافران نازل گشته است. و عاصم به سندش از حذيفه روايت کرده که گفته: مردم اين سوره را سوره توبه نامند، ولى سوره عذاب است.
5. «سوره مقشقشه»(رهاننده)؛ ابن عباس گويد: آن را بدين نام خواندند به خاطر آنکه هر که بدان ايمان داشته باشد از نفاق و شرک رها گردد زيرا در اين سوره دعوت به اخلاص شده، و در حديث است که سوره «قل يا ايها الکافرون» و سوره «قل هو اللَّه أحد» را «مقشقشان» مى ناميدند، و اين نام به همان خاطر بود که اين دو سوره انسان را از شرک میرهاند.
6. «سوره بحوث»(کاونده)؛ أبو ايوب انصارى وجه تسميه بدين نام را نيز همان کاوش از اسرار منافقان ذکر کرده.
7. «سوره حافره»(آشکار کننده)؛ چون از روى مقاصد قبلى منافقين پرده برداشته و آنچه در دل مستور میداشتند آشکار ساخت. و اين نامى است که حسن براى اين سوره ذکر کرده.
8. «سوره مثيره»(افشاننده)؛ به خاطر آنکه زشتيها و رسوايیهاى منافقان را بر ملا سازد. و اين وجه از قتاده نقل شده است.
9. «سوره مبعثره»(کاونده)؛ ابن عباس گويد: وجه تسميه بدين نام آنست که از اسرار درونى منافقان کاوش ميکند.
10. «سوره مدمدمه»(نابود کننده)؛ چون «دمدم» به معناى هلاکت آمده، اين نام را سفيان‌بن‌عيينه ذکر کرده.
11. «سوره منقره»؛ ابوالشيخ از عبيدبن‌عمير روايت کرده که گفت: سوره براءةالمنقره خوانده مى شد زيرا که از آنچه در دلهاى مشرکين بود خبر مى داد.
12. «سوره مخزيه»؛ بدان جهت که اين سوره خوارکننده کافران میباشد بدليل آيه «أَنَّ اللَّهَ مُخْزِی الْکافِرين»
13. «سوره منکّلة»؛ به خاطر وارد کردن عذاب بر منافقان.
14. «سوره مشرده»؛ به خاطر طرد منافقان و کافران و از بين بردن جمع شان.

اهداف و آموزه‌ها

اهداف اساسى که در سوره توبه پى‌گيرى شده است عبارت اند از:

1. بيان قوانين اساسى ارتباطات مسلمانان با مشرکان که شالودۀ حکومت اسلامى بر آن نهاده شده است؛
3. افشاگرى در مورد حالات روانى و درونى منافقان و پيروان سست عنصرى که در لابه لاى صفوف مؤمنان رخنه کرده بودند.

محتوا و موضوعات

از آنجا که سوره توبه به هنگام اوج گرفتن در جزیرة العرب و پس از درهم‌شکسته‌شدن آخرين مقاومت مشرکان نازل گرديده، محتواى آن داراى اهميت ويژه و فرازهاى حساسى است.

قسمت مهمى از آن پيرامون باقيمانده مشرکان و بت‌پرستان و قطع رابطه با آنها، و الغاء پيمان‌هايى است که با مسلمانان داشتند به خاطر نقض مکرر اين پيمانها از طرف آنان تا بقاياى بت پرستى براى هميشه از محيط اسلام برچيده شود.

و از آنجا که با گسترش اسلام و درهم‌شکسته‌شدن صفوف دشمنان عده اى تغيير چهره داده، خود را در صفوف مسلمانان جاى دادند، تا در فرصت مناسب به اسلام ضربه کارى زنند، قسمت مهم ديگرى از اين سوره از منافقان و سرنوشت آنان سخن مى گويد، و به مسلمانان شديدا هشدار مى دهد و نشانه‌هاى منافقان را برمى شمرد.

بخش ديگرى از اين سوره پيرامون اهميت جهاد در راه خدا است، زيرا در اين موقع حساس غفلت از اين موضوع حياتى باعث ضعف و عقب نشينى و يا شکست مسلمانان مى شد.

بخش مهم ديگرى از اين سوره به عنوان تکميل بحثهاى گذشته از انحراف اهل کتاب (يهود و نصارى) از حقيقت توحيد، و انحراف دانشمندانشان از وظيفه رهبرى و روشنگرى سخن مى‌گويد.

و نيز در آيات ديگرى به تناسب بحث‌هاى مربوط به جهاد، مسلمانان را به اتحاد و فشردگى صفوف دعوت مى‌کند و متخلفين يعنى افراد سست و تنبلى که به بهانه‌هاى مختلف شانه از زير بار وظيفه جهاد تهى مى‌کردند شديدا سرزنش و ملامت و به عکس از مهاجرين نخستين و ساير مؤمنان راستين مدح و ستايش مى‌کند و از آنجا که جامعه گسترده اسلامى در آن روز نيازهاى مختلفى پيدا کرده بود، که مى‌بايست بر طرف گردد، به همين مناسبت بحثى از زکات، و پرهيز از تراکم و کنز ثروت، و لزوم تحصيل علم و وجوب تعليم افراد نادان را ياد آور مى‌شود.

علاوه بر مباحث فوق، مباحث ديگرى مانند داستان هجرت پيامبر(ص)، مساله ماههاى حرام که جنگ در آن ممنوع است، موضوع گرفتن جزيه از اقليت‌ها و امثال آن به تناسب مطرح گرديده است.

فضائل، خواص و ثواب قرائت

بهره‌مندی از شفاعت پيامبر(ص)

ابىّ‌بن‌کعب از رسول خدا(ص) روايت کرده که فرمود: هر که سوره انفال و برائت را بخواند من شفيع او میشوم ... تا به آخر حديث که در آغاز سوره انفال تمامى آن ذکر شد.

نزول با همراهی فرشتگان

ثعلبى به سند خود از رسول خدا(ص) روايت کرده که فرمود: قرآن آيه آيه و حرف حرف نازل شد جز سوره برائت و قل هو اللَّه احد که آن دو با هفتاد صف از فرشتگان (يکجا) بر من نازل شد و هر کدام می‌گفتند: اى محمد در مورد نسب خدا به نيکى سفارش کن.

محل و زمان نزول

اين سوره تمامى آن در مدينه نازل شده، و برخى گفته‌اند: جز دو آيه آن- يعنى آيه: «لَقَدْ جاءَکُمْ ...» تا آخر سوره.

مفسران آغاز نزول سوره توبه را در سال نهم هجرى مى دانند، و مطالعه آيات آن نشان مى دهد که قسمتى از آن پيش از جنگ تبوک و قسمتى پس از مراجعت از جنگ نازل شده است، و بيست‌وهشت آيه آغاز اين سوره به وسيله على(ع) در مراسم حج به مردم ابلاغ شد.

فضای نزول

با مراجعه به موضوعات مطرح شده در سوره توبه و نيز با توجه به روايات اسباب‌النزول و سيرۀ نبوی میتوان يقين پيدا کرد که اين سوره در سال نهم هجری نازل شده است، قسمتی از آيات اين سوره پيش از جنگ تبوک و قسمتی ديگر به هنگام آمادگی و عزيمت به جنگ و بخشی پس از مراجعت از آن نازل شده‌اند. آيات ابتدايی سوره نيز قبل از ايام حج سال نهم هجری فرود آمده‌اند. پس از فتح مکه در سال هشتم هجری و از بين رفتن قدرت قريش و در پی شکست سپاه هوازن و ثقيف که از قبايل قدرتمند جزيرةالعرب در آن زمان به شمار میآمدند، اسلام يگانه قدرت حاکم جزيرةالعرب گرديد و حکومت قدرتمند اسلامی در سراسر شبه جزيره تشکيل شد. به همين خاطر در اين سوره احکام نهايی اسلام و نحوه تعامل مسلمانان با کفار و منافقين و احکام مربوط به مجتمع‌های اسلامی ذکر شده است.

ويژگی

سوره توبه تنها سوره قرآن کریم است که با «بسم الله الرحمن الرحيم»، آغاز نمى شود، در اين سوره شانزده آيه دربارۀ توبه است.

برخی از مفسران (مانند ابی بن کعب) معتقدند که سوره توبه چون دنبال سوره انفال است هر دو يک سوره بحساب آيند، زيرا سوره انفال در ذکر پيمان‌ها است و اين سوره در رفع پيمان‌ها است.

سوره توبه جزو سور مئين (صد آيه ای‌ها) است ابن قتيبه می‌گويد سوره مئين سوره‌هايی هستند که بعد از سوره طوال آمده‌اند علت نامگذاری اين سوره‌ها به مئين نزديک بودن تعداد آيه‌های اين سوره‌ها به عدد صد می‌باشد. گفته شده اين سوره‌ها عبارتند از «بنی إسرائيل، کهف، مريم، طه، أنبياء، حج و مؤمنون». برخی ديگر نيز سور مئين را سوره‌های «توبه، نحل، هود، يوسف، کهف، بنی اسرائيل، انبياء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند.

همچنين بنا بر قول برخی از مفسران اين سوره [به همراه سوره انفال] يکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گويند ولی برخی ديگر هفتمی را يونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نيست (اين قول سعيد بن جبير می‌باشد).

روايت از رسول خدا(ص) نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى تورات و سوره‌هاى مئين را به جاى انجيل و سوره‌هاى مثانى را به جاى زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌هاى مفصّل فزونى بخشيد. سوره توبه آخرين سوره نازله بر پيامبر(ص) می‌باشد و بنابر برخی اقوال آخرين سوره کامل نازل شده می‌باشد.

منبع

برگرفته از سایت معرفی سوره توبه - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir