۸۵٬۹۷۱
ویرایش
بررسی روایات و آرای بزرگان شیعه و اهل سنت درباره شفاعت (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۹
، ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'ى' به 'ی'
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
== ج) روایات مشترك شیعه و سنی درباره شفاعت شوندگان == | == ج) روایات مشترك شیعه و سنی درباره شفاعت شوندگان == | ||
در منابع دینی مشخص شده كه به طور قطع چه كسانی مورد شفاعت قرار می‌گیرند، زیرا قرآن كریم می‌فرماید: «یعْلَمُ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ | در منابع دینی مشخص شده كه به طور قطع چه كسانی مورد شفاعت قرار می‌گیرند، زیرا قرآن كریم می‌فرماید: «یعْلَمُ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَی وَهُم مِّنْ خَشْیتِهِ مُشْفِقُونَ»(انبیاء/28). بنابراین شفاعت مخصوص كسانی است كه خدا از دین آنها راضی باشد، هم‌چنان كه در آیه دیگری می‌فرماید: «یوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِی لَهُ قَوْلًا» (طه/109) از این دو آیه كه خشنودی خدا را مطلق بیان فرموده و به عمل خاصی مقید نكرده می‌توان نتیجه گرفت كه این خشنودی از دین آنهاست و با كمك آیه دیگری كه می‌فرماید: <br> | ||
«یوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ | «یوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَی الرَّحْمَنِ وَفْدًا * وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِینَ إِلَی جَهَنَّمَ وِرْدًا * لَا یمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا؛ [یاد كن] روزی را كه پرهیزگاران را به سوی [خدای] رحمان گروه گروه محشور میكنیم و مجرمان را با حال تشنگی به سوی دوزخ میرانیم[آنان] اختیار شفاعت را ندارند جز آن كس كه از جانب [خدای] رحمان پیمانی گرفته است». (مریم/85 ـ 87). مشخص می‌شود که مجرمی به شفاعت خواهد رسید كه نزد خدا عهدی داشته باشد. این عهد همان دین آنهاست. <br> | ||
در جمع‌بندی این مطلب كه چه كسانی به شفاعت می‌رسند می‌توان گفت آنها مؤمنانی هستند كه دین حق را برگزیده و رابطه خود را با خدای خود نگه داشته‌اند، اما به خاطر گناهان كبیره‌ای كه مرتكب شده‌اند در قیامت گرفتارند ولی مورد شفاعت قرار گرفته و نجات پیدا می‌كنند. در این مورد روایتی از شیعه و سنی وجود دارد كه تا حدودی مشخص‌كننده خصوصیات كسانی است كه شفاعت می‌شوند. این خصوصیات عبارت است از: <br> | در جمع‌بندی این مطلب كه چه كسانی به شفاعت می‌رسند می‌توان گفت آنها مؤمنانی هستند كه دین حق را برگزیده و رابطه خود را با خدای خود نگه داشته‌اند، اما به خاطر گناهان كبیره‌ای كه مرتكب شده‌اند در قیامت گرفتارند ولی مورد شفاعت قرار گرفته و نجات پیدا می‌كنند. در این مورد روایتی از شیعه و سنی وجود دارد كه تا حدودی مشخص‌كننده خصوصیات كسانی است كه شفاعت می‌شوند. این خصوصیات عبارت است از: <br> | ||
===1 ـ مرتكبان گناهان كبیره === | ===1 ـ مرتكبان گناهان كبیره === | ||
| خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
قال الصادق(علیه‌السلام) فی تفسیر آیه الشریفه «لَا یمْلِكُونَ الشَّفَاعَهَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا» لا یشفع و لا یشفع لهم و لا یشفعون إلا من اذن له بولایه امیرالمؤمنین و الائمه من بعده فهو العهد عندالله؛ ...كسی شفاعت نمی‌كند و برای كسی شفاعت نمی‌شود و از كسی شفاعت پذیرفته نمی‌شود مگر آن‌كه ولایت امیر‌المؤمنان و فرزندان معصوم او را داشته باشد و آن است عهد نزد پروردگار». <br> | قال الصادق(علیه‌السلام) فی تفسیر آیه الشریفه «لَا یمْلِكُونَ الشَّفَاعَهَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا» لا یشفع و لا یشفع لهم و لا یشفعون إلا من اذن له بولایه امیرالمؤمنین و الائمه من بعده فهو العهد عندالله؛ ...كسی شفاعت نمی‌كند و برای كسی شفاعت نمی‌شود و از كسی شفاعت پذیرفته نمی‌شود مگر آن‌كه ولایت امیر‌المؤمنان و فرزندان معصوم او را داشته باشد و آن است عهد نزد پروردگار». <br> | ||
* 2 ـ كسانی كه خدا رضایت دهد: <br> | * 2 ـ كسانی كه خدا رضایت دهد: <br> | ||
«یعْلَمُ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ | «یعْلَمُ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَی وَهُم مِّنْ خَشْیتِهِ مُشْفِقُونَ» (انبیا/28). <br> | ||
در تفسیر آیه بالا روایتی از امام رضا(علیه‌السلام) وارد شده است كه: قال الحسین بن خالد قلت للرضا(علیه‌السلام): یابن رسول الله فما معنی قول الله عزوجل: و لا یشفعون إلا لمن ارتضی؟ قال: «لا یشفعون إلا لمن ارتضی الله دینه؛ حسین بن خالد می‌گوید به امام رضا(علیه‌السلام) عرض كردم معنی قول خدا كه می‌فرماید: شفاعت نمی‌كنند مگر برای كسی كه مورد رضایت خدا باشد چیست؟ حضرت فرمود: معنایش این است كه شفاعت نمی‌كنند جز برای كسی كه دین او مورد رضایت و پسند خدا باشد» (صدوق، پیشین، ص7 و مجلسی، پیشین، ص51). <br> | در تفسیر آیه بالا روایتی از امام رضا(علیه‌السلام) وارد شده است كه: قال الحسین بن خالد قلت للرضا(علیه‌السلام): یابن رسول الله فما معنی قول الله عزوجل: و لا یشفعون إلا لمن ارتضی؟ قال: «لا یشفعون إلا لمن ارتضی الله دینه؛ حسین بن خالد می‌گوید به امام رضا(علیه‌السلام) عرض كردم معنی قول خدا كه می‌فرماید: شفاعت نمی‌كنند مگر برای كسی كه مورد رضایت خدا باشد چیست؟ حضرت فرمود: معنایش این است كه شفاعت نمی‌كنند جز برای كسی كه دین او مورد رضایت و پسند خدا باشد» (صدوق، پیشین، ص7 و مجلسی، پیشین، ص51). <br> | ||
* 3 ـ كسی كه ذریه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را احترام نموده و دركارها آنها را یاری دهد: <br> | * 3 ـ كسی كه ذریه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را احترام نموده و دركارها آنها را یاری دهد: <br> | ||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
«پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره كسانی كه مستحق عذاب‌اند، شفاعت می‌كند، نه تنها پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بلكه تمام پیامبران و صدیقین و غیر آنان نیز درباره گناهكاران شفاعت می‌كنند تا معذب نشوند و اگر وارد دوزخ شده‌اند از آن بیرون آیند» (سبحانی، منشور جاوید، 1383ش، ج8، ص193).<br> | «پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره كسانی كه مستحق عذاب‌اند، شفاعت می‌كند، نه تنها پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بلكه تمام پیامبران و صدیقین و غیر آنان نیز درباره گناهكاران شفاعت می‌كنند تا معذب نشوند و اگر وارد دوزخ شده‌اند از آن بیرون آیند» (سبحانی، منشور جاوید، 1383ش، ج8، ص193).<br> | ||
نظام الدین قوشجی (متوفای 879) می‌گوید:<br> | نظام الدین قوشجی (متوفای 879) می‌گوید:<br> | ||
«مسلمانان شفاعت را به عنوان یک اصل مسلّم پذیرفته‌اند و دربارۀ آن اختلاف ندارند و مفسران می‌گویند که مراد این آیه: «... | «مسلمانان شفاعت را به عنوان یک اصل مسلّم پذیرفته‌اند و دربارۀ آن اختلاف ندارند و مفسران می‌گویند که مراد این آیه: «... عَسَی أَن یبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا» (اسراء/79) همان شفاعت پیامبر گرامی اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. (رضوانی، 1385ش، ص33). <br> | ||
محمد بن عبدالوهاب (متوفای 1206 ق و مؤسس فرقه وهابیت) می‌گوید: | محمد بن عبدالوهاب (متوفای 1206 ق و مؤسس فرقه وهابیت) می‌گوید: | ||
«ما شفاعت را ثابت می‌دانیم، به این صورت كه بگوییم: خدایا! پیامبر ما محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در روز قیامت شفیع ما قرار بده، یا بگوییم: خدایا! بندگان صالح یا ملائكه‌ات را شفیع ما قرار بده، به طوری كه از خداوند خواسته شود نه از آنان. پس نباید گفت: ای رسول خدا! یا ای ولی خدا! من از تو طلب شفاعت می‌كنم. پس اگر چنین حاجتی را از كسی كه در برزخ است طلب كنی یكی از اقسام شرك است». (طاهری خرم‌آبادی، 1386ش، ص13). | «ما شفاعت را ثابت می‌دانیم، به این صورت كه بگوییم: خدایا! پیامبر ما محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در روز قیامت شفیع ما قرار بده، یا بگوییم: خدایا! بندگان صالح یا ملائكه‌ات را شفیع ما قرار بده، به طوری كه از خداوند خواسته شود نه از آنان. پس نباید گفت: ای رسول خدا! یا ای ولی خدا! من از تو طلب شفاعت می‌كنم. پس اگر چنین حاجتی را از كسی كه در برزخ است طلب كنی یكی از اقسام شرك است». (طاهری خرم‌آبادی، 1386ش، ص13). | ||
| خط ۱۷۹: | خط ۱۷۹: | ||
«روش گذشتگان چنین بوده كه شفاعت را دعایی می‌دانستند كه خدا آن را اجابت می‌كند. احادیثی كه در مورد شفاعت آمده نیز بر این مطلب دلالت می‌کند به طوری كه در روایت صحیحین و دیگر كتب آمده است پیامبر در روز قیامت به روشی كه به او الهام می‌شود خدا را ثنا می‌گوید پس به او گفته می‌شود سرت را بلند كن و بخواه داده می‌شوی و شفاعت كن كه شفاعت تو پذیرفته می‌شود و چنین نیست كه خدا از اراده‌ای كه برای شافع كرده بود برگردد بلكه اظهار كرامت برای شافع است با تنفیذ اراده ازلی بعد از دعایش و هم‌چنین باعث تقویت غرور مغروران نمی‌شود كه اوامر و نواهی دین را به خاطر اعتماد به شفاعت شافعان سبك بگیرند و بی‌اعتنا شوند بلكه شفاعت كلاً برای خداوند است» (رشید رضا، بی‌تا، ص308). <br> | «روش گذشتگان چنین بوده كه شفاعت را دعایی می‌دانستند كه خدا آن را اجابت می‌كند. احادیثی كه در مورد شفاعت آمده نیز بر این مطلب دلالت می‌کند به طوری كه در روایت صحیحین و دیگر كتب آمده است پیامبر در روز قیامت به روشی كه به او الهام می‌شود خدا را ثنا می‌گوید پس به او گفته می‌شود سرت را بلند كن و بخواه داده می‌شوی و شفاعت كن كه شفاعت تو پذیرفته می‌شود و چنین نیست كه خدا از اراده‌ای كه برای شافع كرده بود برگردد بلكه اظهار كرامت برای شافع است با تنفیذ اراده ازلی بعد از دعایش و هم‌چنین باعث تقویت غرور مغروران نمی‌شود كه اوامر و نواهی دین را به خاطر اعتماد به شفاعت شافعان سبك بگیرند و بی‌اعتنا شوند بلكه شفاعت كلاً برای خداوند است» (رشید رضا، بی‌تا، ص308). <br> | ||
سید سابق استاد دانشگاه الازهر می‌نویسد: <br> | سید سابق استاد دانشگاه الازهر می‌نویسد: <br> | ||
«مقصود از شفاعت این است كه از خداوند برای مردم خیر طلب كنیم و در حقیقت شفاعت نوعی از دعای استجابت شده است. بخش بزرگ این شفاعت مربوط به سرور ما پیامبر خداست، او از خدا می‌خواهد كه در میان مردم حكم و داوری كند تا از وحشت محشر كاسته شود، در این موقع خداوند دعای او را مستجاب می‌كند و همه خلایق به مقام او غبطه می‌خورند و برتری او بر دیگران ثابت می‌گردد و این همان مقام بلند و پسندیده است كه خداوند به وی وعده كرده است، آن‌جا كه می‌فرماید: «.... | «مقصود از شفاعت این است كه از خداوند برای مردم خیر طلب كنیم و در حقیقت شفاعت نوعی از دعای استجابت شده است. بخش بزرگ این شفاعت مربوط به سرور ما پیامبر خداست، او از خدا می‌خواهد كه در میان مردم حكم و داوری كند تا از وحشت محشر كاسته شود، در این موقع خداوند دعای او را مستجاب می‌كند و همه خلایق به مقام او غبطه می‌خورند و برتری او بر دیگران ثابت می‌گردد و این همان مقام بلند و پسندیده است كه خداوند به وی وعده كرده است، آن‌جا كه می‌فرماید: «.... عَسَی أَن یبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا». وی سپس به برخی از روایات شفاعت و شروط پذیرفته شدن آن می‌پردازد. (سید‌ّسابق، 1403ق، ص73).<br> | ||
محمد فقی از اساتید الازهر می‌نویسد: <br> | محمد فقی از اساتید الازهر می‌نویسد: <br> | ||
«خداوند شفاعت را برای پیامبرش و سایر پیامبران و مرسلین و بندگان صالحش و بسیاری از بندگان مؤمنش قرار داده است، زیرا شفاعت برای خداوند است جز این‌كه خداوند جایز می‌داند كه به وسیله شفاعت بر خلق و بندگان برگزیده‌اش تفضل كند، همان‌گونه كه به فرشتگانش آن‌چه بخواهد اعطا كند جایز می‌داند (الفقی، 1388ق، ص206). <br> | «خداوند شفاعت را برای پیامبرش و سایر پیامبران و مرسلین و بندگان صالحش و بسیاری از بندگان مؤمنش قرار داده است، زیرا شفاعت برای خداوند است جز این‌كه خداوند جایز می‌داند كه به وسیله شفاعت بر خلق و بندگان برگزیده‌اش تفضل كند، همان‌گونه كه به فرشتگانش آن‌چه بخواهد اعطا كند جایز می‌داند (الفقی، 1388ق، ص206). <br> | ||
| خط ۱۹۱: | خط ۱۹۱: | ||
علامه حلی نیز می‌گوید: <br> | علامه حلی نیز می‌گوید: <br> | ||
«علمای اسلام اتفاق نظر دارند كه پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در روز رستاخیز حق شفاعت دارد و آیه زیر گواه بر شفاعت اوست: <br> | «علمای اسلام اتفاق نظر دارند كه پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در روز رستاخیز حق شفاعت دارد و آیه زیر گواه بر شفاعت اوست: <br> | ||
«... | «... عَسَی أَن یبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا؛ ... امید كه پروردگارت تو را به مقامی ستوده برساند» (اسراء/79). <br> | ||
گفته شده این آیه به شفاعت تفسیر شده است. اختلاف نظری در این باره وجود دارد؛ گروهی می‌گویند هدف از شفاعت افزایش پاداش برای افراد با ایمان است ولی گروه دیگر می‌گویند هدف از آن نجات گنهكاران از عذاب است و قول حق همین است». (پیشین، ص444). <br> | گفته شده این آیه به شفاعت تفسیر شده است. اختلاف نظری در این باره وجود دارد؛ گروهی می‌گویند هدف از شفاعت افزایش پاداش برای افراد با ایمان است ولی گروه دیگر می‌گویند هدف از آن نجات گنهكاران از عذاب است و قول حق همین است». (پیشین، ص444). <br> | ||
مفسر بزرگ شیعی مرحوم طبرسی می‌گوید: <br> | مفسر بزرگ شیعی مرحوم طبرسی می‌گوید: <br> | ||