سمعانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی')
خط ۸: خط ۸:
به گفته منابع، بیان بن سمعان نخستین کسی است که نظریه خلق قرآن را مطرح کرده آن را باور داشت.<ref>با استفاده از دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت.</ref>
به گفته منابع، بیان بن سمعان نخستین کسی است که نظریه خلق قرآن را مطرح کرده آن را باور داشت.<ref>با استفاده از دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت.</ref>
پیروان او معتقد به تناسخ بودند و می‌گفتند که سمعان پیامبر است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 235</ref><ref>
پیروان او معتقد به تناسخ بودند و می‌گفتند که سمعان پیامبر است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 235</ref><ref>
التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، ابوالحسین محمد بن احمد الملطى، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره 1949، ص 30</ref>
التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ابوالحسین محمد بن احمد الملطی، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، قاهره 1949، ص 30</ref>
<ref>احمدبن‌ابراهیم بن‌عیسی، توضیح المقاصد و تصحیح القواعد، به کوشش زهیر شاویش، بیروت، سال 1406 قمری، ج۱، ص۵۶</ref>
<ref>احمدبن‌ابراهیم بن‌عیسی، توضیح المقاصد و تصحیح القواعد، به کوشش زهیر شاویش، بیروت، سال 1406 قمری، ج۱، ص۵۶</ref>



نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۹

سمعانیه پیروان شخصی به نام بیان بن سمعان تمیمی نهدی متوفی سال ۱۱۹ هجری قمری بودند.

پیشینه

بیان بن سمعان یکی از سران کیسانیه بود که فرقه بیانیه به وی منسوب می‌باشد. وی در کوفه می‌زیسته و از القاب وی تبان است. وی ابتدا از کیسانیه بوده اما در ادامه با ادعاهایی چون نبوت و امامت، گروهی را نزد خویش جمع کرده سرانجام به دست حاکم کوفه دستگیر و اعدام شد. پیروان وی معتقد بودند که امامت از محمد بن حنفیه به فرزند ابوهاشم و از او به بیان بن سمعان منتقل شده است. اما بیان بن سمعان پس از مرگ ابوهاشم به امامت اکتفا نکرده، بلکه ادعای نبوت کرد.

اعتقادات

به گفته منابع، بیان بن سمعان نخستین کسی است که نظریه خلق قرآن را مطرح کرده آن را باور داشت.[۱] پیروان او معتقد به تناسخ بودند و می‌گفتند که سمعان پیامبر است. [۲][۳] [۴]

پانویس

  1. با استفاده از دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 235
  3. التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ابوالحسین محمد بن احمد الملطی، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، قاهره 1949، ص 30
  4. احمدبن‌ابراهیم بن‌عیسی، توضیح المقاصد و تصحیح القواعد، به کوشش زهیر شاویش، بیروت، سال 1406 قمری، ج۱، ص۵۶