۸۵٬۸۳۹
ویرایش
التبر المسبوک فی نصیحة الملوک (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۲
، ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - ' آن گاه ' به ' آنگاه '
جز (جایگزینی متن - '=منبع=' به '== منابع ==') |
جز (جایگزینی متن - ' آن گاه ' به ' آنگاه ') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
در ادامه، هفت باب مشتمل بر بیان [[عدل]] و [[سیاست]]، بیان ملوک و سیره آنها، در سیاست وزراء و سیره ایشان، در بیان کاتبان و آدابشان، در حلم حکماء، در شرف [[عقل]] و عقلاء، در بیان زنان است<ref>مروری بر منابع تاریخی دوره ممالیک، غفرانی، علی، مقالات و بررسی‌ها، زمستان ۱۳۷۸، شماره ۶۶، ص۲۵۲- ۲۵۷.</ref>. | در ادامه، هفت باب مشتمل بر بیان [[عدل]] و [[سیاست]]، بیان ملوک و سیره آنها، در سیاست وزراء و سیره ایشان، در بیان کاتبان و آدابشان، در حلم حکماء، در شرف [[عقل]] و عقلاء، در بیان زنان است<ref>مروری بر منابع تاریخی دوره ممالیک، غفرانی، علی، مقالات و بررسی‌ها، زمستان ۱۳۷۸، شماره ۶۶، ص۲۵۲- ۲۵۷.</ref>. | ||
غزالی در آغاز کتاب بر آن است تا اموری چون اقرار به نعمت‌های الهی و ادای حق آن، تعریف [[ایمان]]، یادآوری مخلوق بودن سلطان و خلق جهان از سوی [[خداوند]] و... را در ذهن خواننده تثبیت کند. | غزالی در آغاز کتاب بر آن است تا اموری چون اقرار به نعمت‌های الهی و ادای حق آن، تعریف [[ایمان]]، یادآوری مخلوق بودن سلطان و خلق جهان از سوی [[خداوند]] و... را در ذهن خواننده تثبیت کند. آنگاه او از [[عدالت]] و [[انصاف]] - که آن را در ده اصل تقسیم کرده- شورا و لزوم پذیرش سخنان شورا و درخواست نتایج آن، مسؤولیت حاکم در برابر مردم، طفره نرفتن از امور مردم به دلیل ناآشنا بودن با رفتار آنها، نپرداختن به امور شهوانی، و تلاش برای تامین رضایت مردم از راه‌های شرعی و نه غیر از آن، لزوم ایمان به جهان پس از مرگ و نقش چنین باوری در بهبود رفتار حاکم و گرایش او به عدالت، انصاف و بهبود وضعیت رعیت سخن می‌گوید و آن را با گفتاری از وزرا، کاتبان و ناظران دادرسی و نحوه برخورد و اداره آنها به پایان می‌برد.<br> | ||
بخش زیادی از کتاب به درگذشت بزرگان و مشاهیر [[مصر]] و [[شام]] و برخی بلاد مجاور آنان اختصاص یافته است، اما در برخی دیگر از منابع در پایان حوادث هر سال صرفا به وفیات افراد معدود آن هم به اختصار اشاره شده است. | بخش زیادی از کتاب به درگذشت بزرگان و مشاهیر [[مصر]] و [[شام]] و برخی بلاد مجاور آنان اختصاص یافته است، اما در برخی دیگر از منابع در پایان حوادث هر سال صرفا به وفیات افراد معدود آن هم به اختصار اشاره شده است. | ||
نویسنده حوادث پنج سال را از منابع پیش از خود گرفته است و خود بر این مطلب تصریح کرده و منابع خود را در موارد متعدد ذکر کرده است. | نویسنده حوادث پنج سال را از منابع پیش از خود گرفته است و خود بر این مطلب تصریح کرده و منابع خود را در موارد متعدد ذکر کرده است. | ||