۸۷٬۶۵۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' در این باره' به ' دراین‌باره'
جز (جایگزینی متن - ' چشم پوشی' به ' چشم‌پوشی') |
جز (جایگزینی متن - ' در این باره' به ' دراین‌باره') |
||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
پس از جنگهای دوره اول ایران و روسیه و شکست ایران در سال 1228 ق. پیمان متارکه جنگ موسوم به [[عهدنامه گلستان]] بین ایران و روسیه به امضا رسید و به موجب آن، دربند، [[باکو]]، شیروان، قراباغ و قسمتی از خاک ایران جدا و به روسیه ملحق شد و دولت ایران از هر گونه ادعایی نسبت به [[گرجستان]] و [[داغستان]] و مینگرلی و آبخازی صرف نظر کرد<ref>تاریخ روابط خارجی ایران، عبدالرضا هوشنگ ابدوی، ص 223، انتشارات امیرکبیر.</ref>. | پس از جنگهای دوره اول ایران و روسیه و شکست ایران در سال 1228 ق. پیمان متارکه جنگ موسوم به [[عهدنامه گلستان]] بین ایران و روسیه به امضا رسید و به موجب آن، دربند، [[باکو]]، شیروان، قراباغ و قسمتی از خاک ایران جدا و به روسیه ملحق شد و دولت ایران از هر گونه ادعایی نسبت به [[گرجستان]] و [[داغستان]] و مینگرلی و آبخازی صرف نظر کرد<ref>تاریخ روابط خارجی ایران، عبدالرضا هوشنگ ابدوی، ص 223، انتشارات امیرکبیر.</ref>. | ||
اما در اثر تعیین نشدن خط مرزی بین دو کشور، بار دیگر از سوی روس‌ها اختلافات بروز کرد و مساعی [[عباس میرزا]] ولیعهد فتحعلی شاه، که از آغاز جنگهای دوره اول در [[آذربایجان]] فرماندهی جنگ را بر عهده داشت، نیز برای تعیین مرز به جایی نرسید. مذاکرات | اما در اثر تعیین نشدن خط مرزی بین دو کشور، بار دیگر از سوی روس‌ها اختلافات بروز کرد و مساعی [[عباس میرزا]] ولیعهد فتحعلی شاه، که از آغاز جنگهای دوره اول در [[آذربایجان]] فرماندهی جنگ را بر عهده داشت، نیز برای تعیین مرز به جایی نرسید. مذاکرات دراین‌باره بی نتیجه بود و قوای روسیه در اثنای جنگ ایران و [[عثمانی]] (1236 - 1238 ق) به فرماندهی ژنرال برمولف از فرصت استفاده کرده، قطعه هایی از خاک ایران را در بالغ لووگوگجای تصرف کردند. اما از آنجا که روسیه به جنگ با [[فرانسه]] مشغول بود تحرکات شدیدی از سوی روس‌ها صورت نمی گرفت و صلح سیزده ساله ای(از عهدنامه گلستان تا آغاز جنگهای دوره دوم) بین ایران و روسیه به وجود آمد. در طی این سالها فتحعلی شاه بارها سعی کرده بود از طریق مسالمت‌آمیز مناطق اشغالی ایران را باز پس بگیرد اما دولت مقتدر زورگوی روسیه از این امر خودداری می کرد. در سال 1241 اخبار ناگواری تهران را برآشفت. روس‌ها محصولات زراعت کاران اهالی مناطق اشغال شده را به اجبار از آنان می گرفت. روس‌ها [[مسلمانان]] را مجبور می کردند که کودکان خود را به مدارس مسیحی بفرستند. آنان به [[مساجد]] و [[قرآن]] اهانت می کردند و اهالی مسلمان را از هر جهت در تنگنا قرار داده بودند. | ||
اهالی مناطق اشغالی با ارسال نامه ای به مرجع دینی زمان آیت‌الله سید محمد مجاهد وضع خود را تشریح کرده و از او می خواستند که فکری به حال آنها بکند<ref>اعیان الشیعه، ج 9، ص 443.</ref>. | اهالی مناطق اشغالی با ارسال نامه ای به مرجع دینی زمان آیت‌الله سید محمد مجاهد وضع خود را تشریح کرده و از او می خواستند که فکری به حال آنها بکند<ref>اعیان الشیعه، ج 9، ص 443.</ref>. | ||