ابوجعفر بن حمدان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد')
جز (جایگزینی متن - ' برده اند' به ' برده‌اند')
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری
!أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری
|-
|-
|نام‎های دیگر
|نام‎های دیگر
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ برجسته [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257</ref> و الذهبی وی را چنین توصیف می کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبو عثمان الحیری در مورد او می گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی : شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند.
'''أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ برجسته [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257</ref> و الذهبی وی را چنین توصیف می‌کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبوعثمان الحیری در مورد او می‌گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی: شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند.


=اساتید=
=اساتید=


احمد بن الازهر <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=2898&bk_no=60&flag=1 ابن حمدان]</ref>، عبدالله بن هاشم طوسی، عبدالرحمان بن بیش، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیى بن أبی میسرة، أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است.
احمد بن الازهر <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=2898&bk_no=60&flag=1 ابن حمدان]</ref>، عبدالله بن هاشم طوسی، عبدالرحمان بن بیش، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیی بن أبی میسرة، أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است.


=شاگردان=
=شاگردان=


أبو عثمان الحیری، أبو علی الحسین بن علی الحافظ، عبدالله بن سعد، أبوالولید حسان بن محمد، أبو العباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره ها برده اند.
أبو عثمان الحیری، أبوعلی الحسین بن علی الحافظ، عبدالله بن سعد، أبوالولید حسان بن محمد، أبوالعباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره‌ها برده‌اند.


=گفتارها=
=گفتارها=


گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است.
گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است.


غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است.
غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است.
خط ۳۰: خط ۳۰:
زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست <ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86 ابوجعفر بن حمدان]</ref>.
زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست <ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86 ابوجعفر بن حمدان]</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس|2}}
{{پانویس}}


[[رده: تصوف]]
[[رده:صوفیه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۴

حسن بصری
نام أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری
نام‎های دیگر ابوجعفر بن حمدان
درگذشت 311ق

أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری از علمای اهل سنت و از شیوخ برجسته تصوف در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است[۱] و الذهبی وی را چنین توصیف می‌کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبوعثمان الحیری در مورد او می‌گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی: شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند.

اساتید

احمد بن الازهر [۲]، عبدالله بن هاشم طوسی، عبدالرحمان بن بیش، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیی بن أبی میسرة، أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است.

شاگردان

أبو عثمان الحیری، أبوعلی الحسین بن علی الحافظ، عبدالله بن سعد، أبوالولید حسان بن محمد، أبوالعباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره‌ها برده‌اند.

گفتارها

گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است.

غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است.

زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست [۳].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص254-257
  2. ابن حمدان
  3. ابوجعفر بن حمدان