۸۵٬۹۴۴
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ملت ها' به ' ملتها') |
جز (جایگزینی متن - 'نهج البلاغه' به 'نهجالبلاغه') |
||
خط ۱۹۰: | خط ۱۹۰: | ||
تبیین | تبیین | ||
علامه جعفری در کتاب ترجمه و تفسیر [[ | علامه جعفری در کتاب ترجمه و تفسیر [[نهجالبلاغه]] ذیلآیه مذکورمیفرماید: | ||
عظمت الهى وحدتى که این آیه مطرح نموده است از چند موضوع روشن مىشود: | عظمت الهى وحدتى که این آیه مطرح نموده است از چند موضوع روشن مىشود: | ||
خط ۳۱۷: | خط ۳۱۷: | ||
۱- قرآن | ۱- قرآن | ||
۲- | ۲-نهجالبلاغه | ||
۳- الأحمدی المیانجی، الشیخ علی، مکاتیب الرسول (صلى الله علیه وآله وسلم(، المطبعة: دارالحدیث، الناشر: دارالحدیث الطبعة: الأولى - ۱۹۹۸ م | ۳- الأحمدی المیانجی، الشیخ علی، مکاتیب الرسول (صلى الله علیه وآله وسلم(، المطبعة: دارالحدیث، الناشر: دارالحدیث الطبعة: الأولى - ۱۹۹۸ م | ||
خط ۳۴۵: | خط ۳۴۵: | ||
۱۵-الرازی، فخرالدین، تفسیر الرازی، الطبعه الثالثة | ۱۵-الرازی، فخرالدین، تفسیر الرازی، الطبعه الثالثة | ||
۱۶-جعفرى، محمد تقى، ترجمه و تفسیر | ۱۶-جعفرى، محمد تقى، ترجمه و تفسیر نهجالبلاغه، ناشر: دفتر نشر فرهنگ اسلامى، چاپ چهارم، ۱۳۶۸ | ||
۱۷-السمرقندی، أبواللیث، تفسیر السمرقندی، وفات:، ۳۸۳ تحقیق: د. محمود مطرجی دار الفکر بیروت - | ۱۷-السمرقندی، أبواللیث، تفسیر السمرقندی، وفات:، ۳۸۳ تحقیق: د. محمود مطرجی دار الفکر بیروت - | ||
خط ۳۷۸: | خط ۳۷۸: | ||
[۱] - مراد از مبانی در مقاله کنونی، برخی از اصول اجتماعی و سیاسی اسلام است که از قرآن کریم استخراج گردیده است. . | [۱] - مراد از مبانی در مقاله کنونی، برخی از اصول اجتماعی و سیاسی اسلام است که از قرآن کریم استخراج گردیده است. . | ||
[۲] امام علی ع، (۱۳۷۰ش)، | [۲] امام علی ع، (۱۳۷۰ش)، نهجالبلاغه، ج ۳، ص ۷۶؛ | ||
[۳]، الری شهری، محمد، (۱۴۱۶ ه)، میزان الحکمه، ج ۲، ص ۱۷۸۰؛ | [۳]، الری شهری، محمد، (۱۴۱۶ ه)، میزان الحکمه، ج ۲، ص ۱۷۸۰؛ | ||
خط ۴۳۳: | خط ۴۳۳: | ||
[۲۹] موسوی خمینی، الامام روح الله، صحیفه امام خمینی، بی تا، ج ۱۳، ص ۸۰؛ | [۲۹] موسوی خمینی، الامام روح الله، صحیفه امام خمینی، بی تا، ج ۱۳، ص ۸۰؛ | ||
[۳۰] جعفرى، محمد تقى، ترجمه و تفسیر | [۳۰] جعفرى، محمد تقى، ترجمه و تفسیر نهجالبلاغه، (۱۳۶۸ش)، ج ۱۷، ص ۲۸۸؛ | ||
[۳۱] مغنیّة، محمّد جواد، التّفسیر الکاشف، بی تا، ج ۲، ص ۱۲۳-۱۲۲؛ | [۳۱] مغنیّة، محمّد جواد، التّفسیر الکاشف، بی تا، ج ۲، ص ۱۲۳-۱۲۲؛ |