۸۷٬۹۸۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' آن ها' به ' آنها') |
جز (جایگزینی متن - 'شخصیت شناسی' به 'شخصیتشناسی') |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
پس از مرگ ابوهاشم گروهی از مردم با روی آوردن به شخصی به نام عبدالله بن عمرو بن حرب کندی او را به جانشینی ابوهاشم انتخاب کردند و معتقد بودند که روح ابوهاشم به عبدالله منتقل شده و با این تفکر برای رهبر خویش چهرهای ملکوتی ترسیم کردند و برای فرقه خود جایگاه ویژهای قایل شدند. پیروان عبدالله معتقد بودند که ابوهاشم به وصایت و امامت عبدالله بن عمرو بن حرب کندی تصریح کرده است. <ref>شهرستانی, عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفه، سال 1404 هجری قمری، ج1 ص175.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیاء الثراث العربی، ص 6</ref> و بدین سان فرقه حربیه که یکی از منشعبات فرقه [[هاشمیه]] محسوب میشود تشکیل شد. | پس از مرگ ابوهاشم گروهی از مردم با روی آوردن به شخصی به نام عبدالله بن عمرو بن حرب کندی او را به جانشینی ابوهاشم انتخاب کردند و معتقد بودند که روح ابوهاشم به عبدالله منتقل شده و با این تفکر برای رهبر خویش چهرهای ملکوتی ترسیم کردند و برای فرقه خود جایگاه ویژهای قایل شدند. پیروان عبدالله معتقد بودند که ابوهاشم به وصایت و امامت عبدالله بن عمرو بن حرب کندی تصریح کرده است. <ref>شهرستانی, عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفه، سال 1404 هجری قمری، ج1 ص175.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیاء الثراث العربی، ص 6</ref> و بدین سان فرقه حربیه که یکی از منشعبات فرقه [[هاشمیه]] محسوب میشود تشکیل شد. | ||
== | == شخصیتشناسی == | ||
ابن حرب را از جمله افرادی بر شمردهاند که قایل به نص بر امامت [[امام علی|امیرالمومنین (علیهالسّلام)]] بوده و همچنین معتقد بود که امامت باید به محمد بن الحنفیه و فرزندش ابوهاشم برسد. همچنین او با ادعای وصایت و امامت؛ خود از رهبرانی میدانست که امامت را از بنیهاشم خارج نمود.<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، نشر دارالاحیا الثراث العربی، ص ۱۳</ref> | ابن حرب را از جمله افرادی بر شمردهاند که قایل به نص بر امامت [[امام علی|امیرالمومنین (علیهالسّلام)]] بوده و همچنین معتقد بود که امامت باید به محمد بن الحنفیه و فرزندش ابوهاشم برسد. همچنین او با ادعای وصایت و امامت؛ خود از رهبرانی میدانست که امامت را از بنیهاشم خارج نمود.<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، نشر دارالاحیا الثراث العربی، ص ۱۳</ref> | ||